Χρόνια τώρα ακούμε για ελληνοτουρκική φιλία, προσέγγιση, καλές σχέσης με τη γειτονική χώρα κλπ. Ο όρος «κουραφέξαλα» θα ήταν ολίγον ακραίος για να χαρακτηρίσει τα παραπάνω αλλά σίγουρα όχι εκτός του πεδίου ρεαλιστικότητας…
Καταρχάς στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φίλοι αλλά μόνο συμφέροντα. Οι προσεγγίσεις μεταξύ των κρατών (βασικών δομικών μονάδων στο διεθνές σύστημα) γίνονται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Εμείς ως Ελλάδα γιατί προσπαθούμε να προσεγγίσουμε μια χώρα με την οποία
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ;
Μέγα ερώτημα…
Στρατηγικά θα έπρεπε να προσεγγίσουμε χώρες με διαφορές με την Τουρκία καθώς ο «εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Τί; Δεν είναι εχθρός η Τουρκία; Μα και βέβαια δεν είναι εχθρός με τη στενή έννοια που λαμβάνει ο όρος όταν βρισκόμαστε σε πόλεμο. Έχουμε ειρήνη. Αλλά από την άλλη πια προσέγγιση μπορούμε να κάνουμε με μια τέτοια χώρα;
Χαρακτηριζόμαστε ως «φίλοι και σύμμαχοι». Μα τί φίλοι είμαστε όταν υπάρχει αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε Αιγαίο αλλά και αλλού. Και τί φίλοι είμαστε όταν ανεχόμαστε έναν κατοχικό στρατό 40.000 στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο.
Η πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας μόνο κακό έκανε στις σχέσεις μας. Η αντιπαράθεση και τα θερμά πνεύματα συμβάλλουν στην κατανόηση πως τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα. Και ως εκ τούτου πρέπει αλλού να ψάξουμε για φίλους και συμμάχους. Γιατί οι Τούρκοι δεν προσφέρονται…
Να υπενθυμίσω πως το 1912 η Ελλάδα συμμετείχε σε μια βαλκανική συμμαχία και μπόρεσε να νικήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Να υπενθυμίσω, επίσης, πως το 1922 η Ελλάδα ηττήθηκε όταν έμεινε χωρίς συμμάχους.
Ως εκ τούτου η προσέγγιση με την Τουρκία πρέπει να γίνει όταν η Ελλάδα θα είναι ένας ισχυρός παίκτης. Και για να είμαστε ισχυροί πρέπει αξιοποιώντας τη στρατηγική μας θέση να ενταχθούμε σε συμμαχίες στις οποίες δε θα είναι η Τουρκία ώστε να υπερτερούμε σε διπλωματική δύναμη και σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων.
Είναι, επίσης, γεγονός πως μόνο σε έναν πόλεμο Έλληνες και Τούρκοι πολέμησαν ως σύμμαχοι. Το 1950 στην Κορέα! Είναι, ακόμα, ένα χαρακτηριστικό των αντιτιθέμενων συμφερόντων μας.
Καλώς ή κακώς, λοιπόν, με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας μας πρέπει να καταστήσουμε τους εαυτούς μας ισχυρούς απέναντι στην Τουρκία, η οποία υπερτερεί σε αριθμούς.
Συνοψίζοντας η Ελλάδα πρέπει και οφείλει να προσεγγίσει την Τουρκία εφόσον θωρακιστεί μέσα από αυτές τις συμμαχίες. Γιατί πράγματι μπορεί να δημιουργηθεί μια «φιλία», μια «φιλία» ισορροπίας που θα βασίζεται στην αμοιβαία αποτροπή.
*Να σημειωθεί πως το ζήτημα είναι μεταξύ των συμφερόντων των δύο κρατών και όχι μεταξύ των απλών πολιτών που πολλές φορές χειραγωγούνται από τις κρατικές ματαιοδοξίες*
