Αιώνες πάλεψε ο άνθρωπος. Πάλεψε για δικαιώματα και ελευθερίες… Από που να αρχίσω δεν ξέρω… Αλλά υπάρχουν από παλιά παραδείγματα. Το 1215 ο Βασιλιάς Ιωάννης ο Ακτήμονας υποχρεώθηκε από τους Άγγλους ευγενείς να υπογράψει τη “Magna Carta“, περιορίζοντας τα δικαιώματά του υπέρ των υπηκόων του.
Ακολούθησε σκοτάδι. Τυραννικά καθεστώτα, ολοκληρωτισμός, γενοκτονίες, κτηνωδία… Με ένα κοινό χαρακτηριστικό: οι πολίτες δε μπορούσαν να εκφράζονται ελεύθερα. Και ίσως ούτε καν να σκέπτονται ελεύθερα. Άλλωστε η σκέψη και η ελεύθερη έκφραση είναι επικίνδυνες για το κάθε status quo.
Και ύστερα από όλα αυτά ο άνθρωπος άλλαξε: κατοχύρωσε δικαιώματα και ελευθερίες και έδωσε το δικαίωμα να ασκείται κριτική κατά της κοινωνίας και της πολιτείας στα πλαίσια του νόμου από τους πολίτες.
Και εκεί που έδειχναν όλα πως η ελευθερία θα γινόταν πραγματικότητα, ο τροχός γύρισε ξανά. Μια νέα τυραννία ξεπρόβαλε απειλώντας να βυθίσει την ανθρωπότητα στο σκοτάδι. Ο νέος τύραννος, όμως, “χρησιμοποιεί” τις κατοχυρωμένες ελευθερίες για να υποτάξει τη σκέψη και την έκφραση. Αυτό τον κάνει κάπως “αόρατο” σε πολλούς.
Μέσα από κουτάκια ελέγχει τη σκέψη όλων όσων αμφισβητούν τις θέσεις και την εξουσία του.
Και αν κάποιος άθελα ή εσκεμμένα πάει κόντρα ή ασκήσει κριτική στον αόρατο Τύραννο τα κουτάκια τον ισοπεδώνουν. Και χάνεται στην αφάνεια…
Ο Τύραννος είναι ισχυρός αλλά όχι ανίκητος. Γιατί μέσα στο σκοτάδι έμεινε λίγο φως. Το φως στα βιβλία και στη γνώση. Το μόνο όπλο για να νικήσει τα κουτάκια. Όμως, τα κουτάκια προσφέρουν ευχάριστες ηδονές στους πολίτες όταν τα βιβλία προσφέρουν κόπο και μόχθο μέχρι να δώσουν τα δώρα τους… Εκεί ακριβώς ποντάρει ο τύραννος.
Και οι άνθρωποι που προσεγγίζουν τα βιβλία δε χρησιμοποιούν τα κουτάκια και δεν ελέγχονται από τον τύραννο. Και προσπαθούν κάποιοι -μάταια- να ξυπνήσουν την υπόλοιπη κοινωνία… Γιατί μόνο αν οι “δεσμώτες” βγουν στο φως θα καταφέρουν να ανατρέψουν τον τύραννο και να επαναφέρουν την ελευθερία.
Μέχρι τότε, όμως, θα βρισκόμαστε σε μια τροχιά ολοκληρωτισμού. Με τελικό προορισμό το πνευματικό σκοτάδι…
