Το πρόβλημα με τον Τσίπρα δεν είναι ότι λέει ψέματα, αλλά το ότι λέει μόνο ψέματα. Στην σπάνια δε περίπτωση που χρησιμοποιήσει ένα στοιχείο ή δεδομένο που είναι αληθές, αυτό γίνεται μόνο και μόνο για να του δοθεί η ευκαιρία να πει ένα ακόμη μεγαλύτερο ψέμα απ’ αυτά που συνήθως λέει. Ο κ. Τσίπρας που έχει δημιουργήσει μια πολιτική καριέρα ψευδόμενος για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα των αριθμών του προϋπολογισμού.
Εξ αρχής ο κ. Τσίπρας προσπαθούσε να διευθετήσει δύο αντικρουόμενες πολιτικές ανάγκες. Από την μια έπρεπε να διατηρηθεί στην εξουσία προκειμένου να γευτεί ο κομματικός μηχανισμός τα λάφυρα της εξουσίας και να δημιουργήσει τις δικές του βάσεις στο κράτος και τα ΜΜΕ. Από την άλλη όσο περνάει ο καιρός, οι συνέπειες της καταστροφικής φορολογικής πολιτικής γίνονται όλο και πιο ορατές. Η πρώτη ανάγκη πιέζει ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο. Η δεύτερη ανάγκη πιέζει έτσι ώστε οι εκλογές να γίνουν όσο τον δυνατόν το συντομότερο.
Το Σεπτέμβριο μάθαμε ότι «οι Έλληνες περιορίζουν την κατανάλωση σε βασικά είδη, όπως γάλα και ψωμί». Μόνο το 2017, «έχουν γίνει 150.000 αποποιήσεις κληρονομιάς λόγω ΕΝΦΙΑ». Η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθούσε να αντιμετωπίσει αυτά τα γεγονότα με το να δημιουργήσει ένα νέο ωράριο στους δήμους που θα της επέτρεπε να παρουσιάσει μια τεχνητή έλλειψη προσωπικού ώστε να κάνει νέες προσλήψεις. Επίσης, η κυβέρνηση Τσίπρα, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μην εκδώσει 320.000 συντάξεις κι έτσι να παρουσιάσει «πρωτογενές πλεόνασμα», που φυσικά προτίθεται να το μοιράσει κατά τον καλύτερο προεκλογικό τρόπο.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αντιμετωπίζει το σύνηθες πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κρατιστές όλου του κόσμου. Τι κάνεις όταν τα χρήματα των άλλων έχουν τελειώσει, όπως είχε σημειώσει η «Σιδηρά Κυρία»; Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα χρήματα των άλλων είναι τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. Είναι η πηγή εσόδων της πολιτικής τάξης, που όμως δεν είναι αστείρευτη. Η σκληρή πραγματικότητα είναι πως έχει φτάσει στα όρια της. Οι φορολογούμενοι εκποιούν τα υπάρχοντα τους έτσι ώστε οι Καρανίκες της Ελλάδας, για τους οποίους η καριέρα είναι χολέρα και η αριστεία ρετσινιά, να πληρώνονται αδρά.
Η πραγματικότητα δεν είναι τόσο φιλολαϊκή. Ο κ. Τσίπρας όμως διατηρεί το υπ΄αριθμόν ένα πλεονέκτημα του, τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ούτε φτιαγμένοι κατά παραγγελία να ήταν δεν θα ήταν τόσο βολικοί για τον κ. Τσίπρα. Η πραγματικότητα και η φοροδοτική ικανότητα δεν συναινούν με τον κ. Τσίπρα, όμως οι πολιτικοί του «αντίπαλοι» υπάρχουν, ώστε με την φοβία, την ατολμία και τις ενοχές τους, να κάνουν το πολιτικό παιχνίδι πολύ πιο εύκολο για τον κ. Τσίπρα.
