Υπάρχει μία συγκλονιστική αφήγηση στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία που επιβάλλεται να την προσέξουμε ιδιαίτερα. Η καταγραφή της ανήκει στον Πότζιο Μπρατσιολίνι. Ο τελευταίος, με την ιδιότητα του γραμματέα της Αγίας Έδρας, παρακολούθησε τον συμπατριώτη του, Ιερώνυμο της Πράγας, να απολογείται ενώπιον της Συνόδου της Κωνστάντιας. Ο Ιερώνυμος υπήρξε φλογερός ιεροκήρυκας, ο οποίος τόλμησε να ελέγξει τη Ρώμη για τις θεολογικές αυθαιρεσίες της και να εκφράσει την αντίδρασή του εναντίον της. Στο τέλος καταδικάστηκε για τις απόψεις του και η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν ο θάνατος διά της πυράς. Ο Μπρατσιολίνι αισθάνθηκε τρομερή συγκίνηση για την κατάληξη ενός τίμιου και ευφυούς ανθρώπου. Παραταύτα όμως, σπεύδει να διευκρινίσει ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του «αρμόδιο για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα».
Η προηγούμενη σκηνή είναι σημαντική διότι μάς διδάσκει ένα μάθημα: πολλές φορές ο «Ορθός Λόγος» βρίσκεται στα χέρια εκείνων που ελέγχουν την εξουσία και δεν διστάζουν να επιβάλλουν τις απόψεις τους ακόμα και με τη βία. Στις σύγχρονες κοινωνίες βέβαια, όποιος διαθέτει τους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους (παιδεία, ΜΜΕ κοκ) μπορεί να επιβάλει τις απόψεις του και χωρίς να χρησιμοποιήσει βία. Όποιος δεν συμβαδίζει με τις κρατούσες απόψεις δεν καίγεται στην πυρά αλλλά αποκλείεται ως «ακραίος» και «ανάξιος» να τοποθετηθεί πολιτικά στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στην χειρότερη αποκλείεται ακόμα και επαγγελματικά, όπως στην περίπτωση ορισμένων ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων κοκ. Η σύγχρονη Πολιτική Ορθότητα είναι μία εξευγενισμένη μορφή Ιεράς Εξέτασης και η χώρα μας ένα από τα σκληρότερα θέατρα εφαρμογής της.
Για παράδειγμα, στις 25 Νοεμβρίου ήταν η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Η ανύψωση της θέσης της γυναίκας σε ισότιμη θέση με τον άνδρα είναι εξόχως σημαντική. Αυτή η κατάκτηση λοιπόν επετεύχθη από τον Δυτικό Πολιτισμό, κυρίαρχο συστατικό του οποίου είναι και ο Χριστιανισμός. Αντί λοιπόν όλες οι εκπομπές να αναδείξουν το πόσο σημαντικός είναι ο πολιτισμός μας, το πόσα βήματα έχουν να διανύσουν άλλοι πολιτισμοί έστω για να μας φτάσουν στο μικρό μας δακτυλάκι κάθισαν να αναλύσουν το φαινόμενο της «γυναικοκτονίας». Βλέπετε, το ορθοπολιτικό μπλοκ, το οποίο είναι στημένο στην Ελλάδα ως μεταπρατικό επαρχιώτικο χωριό, αντί να ασχοληθεί με την θέση της γυναίκας στις συνοικίες τόσων μεταναστών που έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα προτιμά να σιωπήσει.
Πριν λοιπόν να αρχίσουν τα της κακής πατριαρχίας των λευκών δυτικών ανδρών οι οποίοι διακατέχονται από τοξική αρρενωπότητα θα έπρεπε να επισκεφτούν μερικά αποσπάσματα από την παράδοση του Ισλάμ:
«Οι καλές γυναίκες συνεπώς είναι υπάκουες, φυλάγοντας τα κρυφά πράγματα όπως τα έχει φυλάξει ο Αλλάχ, και όσο για εκείνες εκ μέρους των οποίων φοβόσαστε την εγκατάλειψη, να τις επιπλήττετε, και να τις αφήνετε μόνες μέσα στους χώρους του ύπνου, και να τις δέρνετε.». Κοράνιον 4:34, Μετάφραση M.H. Shakir.
Είπε ο Προφήτης: “Δεν έχω δει άλλον τόσο ελλειμματικό σε νοημοσύνη και σε πίστη, όσο είστε εσείς”. Sahih Al-Bukhari, Dr. Muhammad Matraji.
Σούρα 24 που τιτλοφορείται «Ελ Νουρ (Το Φως)»
«24:2 Την μοιχαλίδα και τον μοιχό να μαστιγώσετε κάθε έναν από τους δύο με εκατό ραβδισμούς. Να μη σας πάρει ο οίκτος – στην περίπτωσή τους – από ό,τι έχει ορίσει ο ΑΛΛΑΧ αν πραγματικά πιστεύετε στον ΑΛΛΑΧ και την Έσχατη Ημέρα. Και ας είναι μάρτυρες (παρόντες) της τιμωρίας τους μια ομάδα από τους Πιστούς».
Και εδώ όσοι επιθυμούν να πιάσουν ανά χείρας μια μέρα την Αγία Γραφή και να διαβάσουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου:
«Εσείς οι άνδρες, να αγαπάτε τις γυναίκες σας και να μην είστε σκληροί μαζί τους.
Εσείς οι άνδρες, να αγαπάτε τις γυναίκες σας όπως αγάπησε ο Χριστός την Εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτόν Του για αυτήν.
Είστε όλοι υιοί του Θεού, μέσω της πίστεώς σας στον Ιησού Χριστό, καθ΄ότι όσοι εν Χριστώ εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε.
Δεν υπάρχει Ιουδαίος ή Έλληνας, δούλος ή ελεύθερος, άνδρας ή γυναίκα, επειδή είστε όλοι ένα, εν Ιησού Χριστώ».
Αλλά να μου πείτε γιατί να αναλάβουν τα κανάλια τον ρόλο της απεμπλοκής από την πολιτική ορθότητα όταν ο πατριωτικός «χώρος» δεν μπορεί να συνεννοηθεί με εκατό αρχηγίσκους και την στιγμή που η εκκλησία σε ένα προνομιακό για αυτήν πεδίο κοιμάται τον ύπνο του δικαίου;
