Πολύς ο θόρυβος γίνεται γύρω από τα νέα βιβλία της ιστορίας και τις αλλαγές που θέλει να προωθήσει στον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος η αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα. Είναι και αυτό ένα από τα θέματα που απασχολούν τον συντηρητικό χώρο. Δικαίως βέβαια. Από τα λίγα που διαβάσαμε, η επιτροπή προτείνει την αλλαγή κατεύθυνσης του μαθήματος με έμφαση, όχι στην διδασκαλία πολιτικών γεγονότων, μαχών και έργων μεγάλων ανδρών, αλλά στον ρόλο των μαζών και των μειονοτήτων (!!), π.χ. γυναίκες, παιδιά, θρησκευτικές μειονότητες κλπ.
Σύμφωνοι λοιπόν εδώ έχουμε την αριστερή λογική οτι την ιστορία δεν την φτιάχνουν οι μεγάλοι άνδρες αλλά οι μάζες. Προτείνοντας λοιπόν να διδάσκεται ο ρόλος των εργατών στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, επιχειρούν να στρέψουν το μάθημα σε κοινωνιολογική ανάλυση περισσότερο, πεδίο το οποίο «το έχουν» οι μαρξιστές.
Σύμφωνοι λοιπόν ότι αυτά είναι βήματα μαρξιστικοποίησης. Ωστόσο ήταν αναμενόμενο αυτό απο μια αριστερή κυβέρνηση που αναζητά άλλοθι απέναντι στην βάση της.
Αλλά τι θα πούμε για το μάθημα της ιστορίας όπως ήταν μέχρι τούδε; Ηταν δίκαιο; Φερ ειπείν διδασκόταν στο μάθημα της ιστορίας ότι η πρώτη ένοπλη ανταρσία εναντίον του ελληνικού κράτους ήταν όχι αυτή των κομμουνιστών, αλλά αυτή των Βενιζελικών, όταν με αρχηγό τον Πλαστήρα επιτέθηκαν τον Νοέμβριο του 1916 στην Κατερίνη με σκοπό να την προσαρτήσουν -καθώς και όλη την Θεσσαλία – στο κράτος της Θεσσαλονίκης;
Μάλλον οχι. Δεν τα έλεγαν αυτά ποτέ τα βιβλία της ιστορίας. Σχολείο πήγαμε και ξέρουμε. Τι έλεγαν ας πούμε τα βιβλία της ιστορίας για τον εθνικό διχασμό, για τον Βενιζέλο και τον χωρισμό του κράτους στα δύο τον Σεπτέμβριο του 1916; Τι έλεγαν τα βιβλία της ιστορίας της ιστορίας για την ξενική επέμβαση στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 16 και τι έλεγαν για την δίκη των έξι;
Η αλήθεια λοιπόν ειναι οτι ούτε τα βιβλία του Σύριζα είναι σωστά αλλά ούτε και τα παλιά ηταν. Και τα παλιά βιβλία της ιστορίας προπαγάνδα της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης ήταν. Το δυστύχημα με την λεγόμενη συντηρητική παράταξη είναι οτι αποδεχτεί το ιστορικό αφήγημα της κεντροαριστεράς.
Η δεξιά στην Ελλάδα δεν εχει δικό της ιστορικό αφήγημα. Η ελληνική δεξιά μισεί τις ρίζες της ( θυμίζω πρόσφατη δήλωση του Αδωνη Γεωργιάδη «για την μικρασιατική καταστροφή ευθύνεται η δικιά μας παράταξη) και επαναλαμβάνει συνεχώς αυτοευνουχιστικές δηλώσεις μεταμέλειας τύπου «σεβομαι την αριστερά και τους αγώνες της «.
Συνεπώς γιατί φωνάζει η δεξιά για τα βιβλία της Ιστορίας; Κανείς δεν μπορεί να την πάρει σοβαρά!
