Σε δημόσια διαβούλευση έδωσε πρίν λίγες μέρες το υπουργείο Οικονομικών το νομοσχέδιο «Αδειοδότηση και Λειτουργία Επιχειρήσεων Καζίνο και άλλες διατάξεις», το οποίο επιδιώκει την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των καζίνο, την συμπόρευση του εθνικού πλαισίου με το ενωσιακό δίκαιο, καθώς και (όπως λέγεται σαν «καραμέλα» διαρκώς) την αύξηση ανταγωνιστικότητας στον κλάδο.
Πέραν των θετικών μέτρων, όπως αυτό του εποχιακού καζίνο, ή της διεύρυνσης των αδειών, για Μύκονο επί παραδείγματι, και Κρήτη που συζητείται, ο νόμος καθορίζει τον συντελεστή φορολογίας στο 20% στα ακαθάριστα έξοδα μέχρι το ποσό των 100 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ έπειτα από διακλαδώσεις, ο συντελεστής ορίζεται στο 8% για ακαθάριστα έσοδα άνω των 500 εκατ. Ευρώ. Και θέλουμε να ρωτήσουμε, πως είναι δυνατόν, μία κυβέρνηση που εκλέχθηκε με προεξέχον σύνθημα το «θα τα πάρουμε από τους πλούσιους» να φορολογεί με τέτοιο βάναυσο τρόπο τις μικρές επιχειρήσεις του κλάδου και όχι τις αντικειμενικά πιο εύπορες;
Η αλήθεια είναι πως η συντεταγμένη και επίμονη υποβάθμιση της μεσαίας τάξης, αφού ολοκλήρωσε το σχέδιο στους «μικρομεσαίους» και τις χαμηλού βεληνεκούς επιχειρήσεις, πλέον προχωρά στις πιο ανεπτυγμένες. Διότι, όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, η επιχείρηση με τζίρο 80 εκατ. μπροστά σε αυτή με τα 900 εκ. είναι όχι απλώς μεσαία, αλλά φτωχή. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, οτι σε ένα περιβάλλον με ακμάζον ηλεκτρονικό τζόγο, όπου επενδύουν πλέον ακόμα περισσότερες πολυεθνικές εταιρίες, ο ιδιοκτήτης ενός μικρομεσαίου καζίνο θα κλείσει. Μοναδικό κέρδος θα έχει η πολυεθνική εταιρία τυχερών παιγνίων, που αδιαφορεί για τον φόρο, όσο παραμένουν θετικοί οι τοπικοί προϋπολογισμοί.
Τα παραπάνω εγράφησαν κυρίως διότι λειτουργούν, αντικαθιστώντας τα υποκείμενα και αντικείμενα, παντού, επηρεάζουν κάθε κλάδο, κάθε επιχείρηση, κάθε πολίτη στον τομέα του, και πάντοτε χάριν των πανίσχυρων επιχειρηματιών. Έτσι είναι όταν «παίζει» κάποιος με την μεσαία τάξη. Θωρακίζεται ο πανίσχυρος και εξομοιώνονται προς τα κάτω οι υπόλοιποι, αφού κανείς δεν μπορεί να τον απειλήσει. Έτσι λοιπόν δρά η Αριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία.
Ένα αδηφάγο πολιτικό κατεστημένο πλήρως ιδεολογικά κατευθυνόμενο, με άρτο και θεάματα για το πόπολο, και ολιγαρχία των πλούσιων θωρακισμένη στον θρόνο της.
Γι’ αυτό στηρίζουμε την ελεύθερη αγορά, με απόλυτη απουσία κρατικής παρέμβασης. Με πολλούς ανταγωνιστές κανείς δεν θα ζεί εις βάρος του άλλου. Ας ξεπεράσουμε τους μύθους, με τέτοιες λογικές περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν αν τα «παίξετε στο καζίνο»!
