Γιβραλτάρ, 6η Μαρτίου του 1988, η επιχείρηση Φλάβιος του Βρετανικού Στρατού που έχει ως στόχο την αποσόβηση επικείμενου τρομοκρατικού χτυπήματος του IRA(IrishRepublicanArmy)ολοκληρώνεται με επιτυχία. Από τις σφαίρες των ανδρών της SAS(SpecialAirService) σκοτώνονται 3 μέλη του IRAπου προετοίμαζαν βομβιστική επίθεση, η επίθεση θα λάμβανε χώρα κατά τη διάρκεια της αλλαγής φρουράς μπροστά στην οικία του κυβερνήτη του Γιβραλτάρ.
Ήδη από τα τέλη του 1987 οι Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν για το σχέδιο του IRAσυνεπώς βρισκόταν σε επιφυλακή, όταν λοιπόν οι 3 επίδοξοι βομβιστές μετέβησαν στην Ισπανία είχαν ήδη ειδοποιήσει τις ισπανικές μυστικές υπηρεσίες οι οποίες παρακολουθούσαν την κάθε τους κίνηση. Την 6η Μαρτίου ο ένας εκ των τριών πάρκαρε το όχημα του κοντά στο χώρο που συγκεντρώνονται οι στρατιώτες πριν την αλλαγή φρουράς ενώ και οι άλλοι δύο πέρασαν τα σύνορα μετά από σύντομο χρονικό διάστημα. Αξιωματικός των πυροτεχνουργών έλαβε διαταγή να ελέγξει(επιφανειακά) το σταθμευμένο όχημα επιστρέφοντας ανέφερε ότι το όχημα πιθανότατα μετέφερε βόμβα και θα έπρεπε να είχε την ανάλογη αντιμετώπιση, από εκείνη τη στιγμή ο τα ηνία της επιχείρησης ανέλαβε η SAS. Έξω από ένα βενζινάδικο οι άνδρες της SASβρέθηκαν αντιμέτωποι με δύο απο τους τρομοκράτες ο ένας εκ των οποίων έκανε με το χέρι του μια κίνηση σαν να προσπαθούσε να πιάσει πυροκροτητή με αποτέλεσμα οι στρατιώτες να ανοίξουν πυρ τραυματίζοντας τους θανάσιμα. Την ίδια στιγμή περίπου 90 μέτρα από το βενζινάδικο ο 3ος τρομοκράτης ερχόταν αντιμέτωπος με ένα στρατιώτη και βάζοντας το χέρι μέσα στο σακάκι του έδωσε επίσης την εντύπωση πως έψαχνε τον πυροκροτητή σφραγίζοντας τη μοίρα του. Κατόπιν του περιστατικού μετά από λεπτομερή έλεγχο που διεξήχθη στο όχημα δεν ανακαλύφθηκαν εκρηκτικά ωστόσο σε αμάξι που άνηκε στους τρομοκράτες που ήταν σταθμευμένο στη Μάλαγα βρέθηκαν τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών.
Ασφαλώς η αριστερά που λειτουργεί –παραδοσιακά- ως καρκίνος κάθε κράτους έσπευσε να υπερασπιστεί τους τρομοκράτες και να καταδικάσει τις ενέργειες ως εν ψυχρώ δολοφονία. Σε ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε σχεδόν 2 μήνες μετά το περιστατικό με τίτλο “DeathontheRock” φοβεροί και τρομεροί δημοσιογράφοι παρουσίασαν μια πραγματικότητα κατά την οποία οι άνδρες της SASδολοφόνησαν άδικα και χωρίς καμία αιτία (ε ναι μωρέ κάμποσους στρατιώτες θα ανατινάζανε σιγά την απώλεια) και ασφαλώς επηρέασαν στο μέγιστο την κοινή γνώμη. Παρόλο η αρχική ΕΔΕ ήταν απαλλακτική για την οιαδήποτε παράνομη ενέργεια εκ μέρους των ανδρών της SAS κατά την εκτέλεση της επιχείρησης οι συγγενείς των θυμάτων αποφάσισαν να καταφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο και καταδίκασε το Ηνωμένο Βασίλειο για παράβαση του Άρθρου 2 του Ευρωπαϊκού Καταστατικού Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων(1). Το Άρθρο 2 λοιπόν αναφέρεται στο δικαίωμα στη ζωή (κουκουρουκου) και οι κακοί Βρετανοί στρατιώτες σύμφωνα με το πόρισμα του δικαστηρίου δεν έλαβαν όλα τα μέτρα έτσι ώστε να προστατεύσουν τη ζωή των τρομοκρατών.
Έσπευσαν βέβαια ακαδημαϊκοί να χειροκροτήσουν την απόφαση ως σημείο καμπής καθότι έθετε νέους περιορισμούς και ενίσχυε το κύρος του Άρθρου 2 το οποίο-όπως και ότι έχει σχέση με την ΕΕ-περιλαμβάνει άπειρους κανονισμούς για το πότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί βία που μπορεί να οδηγήσει σε αφαίρεση ζωής αλλά όχι να έχει ως σκοπό την αφαίρεση ζωής. Σε γενικές γραμμές η απόφαση αυτή μπορεί να θεωρηθεί μια τεράστια νίκη για τους «δικαιωματολάγνους»που θεωρούν ότι αυτά είναι το παν και ξεχνούν η μάλλον ηθελημένα διαγράφουν την έννοια της συνέπειας από το σκεπτικό τους. Λογικό βέβαια μιας και το σκεπτικό όλων αυτών των ανθρωπιστών βασίζεται σε μια τυφλή πίστη στην αγαθή φύση της ανθρωπότητας καθώς και τις αηδίες που έγραφε ο αδύναμος και νευρωτικός ευθυνόφοβος Ρουσώ(2) (έχω ένα θέμα με τις ιερές αγελάδες της αριστεράς στο μέλλον θα ασχοληθώ και με τον ντόπιο “Spiderman”). Ασφαλώς καλό θα ήταν να αναφέρουμε ότι ο-τότε- κυβερνήτης του Γιβραλτάρ , δύο χρόνια αργότερα πυροβολήθηκε μαζί με τη γυναίκα του μπροστά στην είσοδο του σπιτιού του στο Staffordshireαπό μέλη του IRA. Πιθανότατα η απόπειρα κατά της ζωής του ήταν αντίποινα για την συμμετοχή του στην επιχείρηση Φλάβιος καθώς και κάποιες δηλώσεις που έκανε μετά το περιστατικό λέγοντας ότι «ακόμα και σε ένα απομονωμένο μέρος όπως το Γιβραλτάρ δεν υπάρχει χώρος για τρομοκράτες»(3). Επίσης αποδείχτηκε ότι οι δημιουργοί του φοβερού και τρομερού ντοκιμαντέρ που είχε σπεύσει να βγάλει συμπεράσματα και διαμορφώσει την κοινή γνώμη χρησιμοποίησαν ψευδείς μαρτυρίες και παραποίησαν τα γεγονότα έτσι ώστε να βγει το αποτέλεσμα του ήθελαν αλλά όπως απεφάνθη η έρευνα δεν το έκαναν με κακό σκοπό τα παιδιά.
Το συμπέρασμα από αυτή την ιστορία είναι πως μια παρέα χαρτογιακάδων με ανθρωπιστικές ψευδαισθήσεις καταδίκασαν ένα έθνος που εξουδετέρωσε ένα εχθρό και μάλιστα στο δικό του έδαφος. Μια απόμακρη ανώτερη εξουσία αποφάσισε πως το δικαίωμα στη ζωή ενός τρομοκράτη είναι ανώτερο από την τήρηση του νόμου και της τάξης σε ένα κράτος στο όνομα αποτυχημένων ιδεαλισμών. Πρώτη μου σκέψη μετά την επικράτηση του Brexit στο πρόσφατο δημοψήφισμα ήταν πως το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει άμεσα να πάψει να αναγνωρίζει την ισχύ αυτής της απόφασης και να αναγνωρίσει την επιτυχία της επιχείρησης Φλάβιος. Μια τέτοια κίνηση πρώτον είναι θέμα γοήτρου για τις Βρετανικές Ένοπλες δυνάμεις οι οποίες πάντα παρουσιάζονταν ως ο κακός μπαμπούλας που κυνηγούσε τον ρομαντικό Ιρλανδό επαναστάτη και δεύτερον θα στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στους επίδοξους σύγχρονους φιλοευρωπαίους αποσχιστές .
Τέλος από πλευράς μου να πω πως όποιος γνωρίζει την συγκεκριμένη υπόθεση και κατανοεί την σημασία της, όσο και αν προσπαθεί δεν μπορεί να νιώσει άσχημα για τα γεγονότα της 16ης Μαρτίου που έλαβαν χώρα στο κοιμητήριο του Miltownκατά τη διάρκεια της κηδείας των τριών τρομοκρατών.
1) < http://www.echr.coe.int/Documents/Convention_ENG.pdf>
2) Wilson C and Seaman D, The Encyclopedia of Modern Murder (Arlington House 1988)
3) http://www.independent.co.uk/news/sudden-death-and-the-long-quest-for-answers-1603189.html
