Οι Μενουμευρωπάκηδες μισούν τον Μπόρις Τζόνσον. Τον μισούν με ένα μίσος βαθύ, αβυσσαλέο και πρωτόγονο. Γιατί ο Μπόρις μπορεί είναι ένας μετριοπαθής Τόρης (έως και φιλελές κάποιες φορές), υπέκυψε όμως στο θανάσιμο αμάρτημα να ταχθεί υπέρ του Brexit , να βάλει σε φασαρίες την μπατρίδα μας την Ευρώπη και να στενοχωρήσει τη Μάμα Μέρκελ. Και αυτό οι Μενουμευρωπάκηδες δεν πρόκειται να του το συγχωρήσουν ποτέ. Έτσι, τους επόμενους μήνες θα ακούτε τα τέρατα εναντίον του από τα ευρωλιγούρικα ΜΜΕ.
“Είναι καραγκιόζης και κανείς δεν μπορεί να τον πάρει στα σοβαρά”, μας λένε. Βέβαια, το να αποκαλούν κλόουν τον Μπόρις Τζόνσον, αυτοί που θαυμάζουν τον μεθύστακα Ζαν Κλοντ Γιούνκερ κινείται στα όρια του σουρεαλισμού. Στην πραγματικότητα, ο Τζόνσον είναι ένας βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος, με έντονη αίσθηση του χιούμορ, άξιο τέκνο των μεγάλων εκκεντρικών που κατοικούν εδώ και αιώνες στα βρετανικά νησιά. Λογικό είναι λοιπόν στους Μενουμευρωπάκηδες ,που έχουν χιούμορ Γερμανού υπαλλήλου της Κομισιόν με καταγωγή από το Ανόβερο, ο αντισυμβατικός Μπόρις να φαίνεται σαν εξωγήινος.
“Είναι ρατσιστής και ομοφοβικός”, συνεχίζουν. Αυτός δεν είχε γράψει πως “οι γυναίκες που φοράνε μπούρκα μοιάζουν με γραμματοκιβώτιο”; Ναι, έτσι είναι. Ξεχνούν όμως να μας πουν πως την παραπάνω φράση ο Μπόρις την έγραψε σε άρθρο του, όπου τασσόταν όχι υπέρ αλλά εναντίον της απαγόρευσης της μπούρκας στη Μ. Βρετανία. Αυτός δεν είναι που όταν παραιτήθηκε ο Πίτερ Μέντελσον, ο ανοιχτά γκέι υπουργός του Τόνυ Μπλαιρ, γνωστός και ως “Πρίγκηπας του Σκότους”, έγραψε πως “κλαίνε γοερά οι βίζιτες με τα αμάνικα μπλουζάκια στα γκέι κλαμπς του Λονδίνου”; Πράγματι, αλλά την ίδια στιγμή ο Μπόρις ήταν από τους πρώτους Τόρηδες που υποστήριξαν τον gay γάμο και σαν Δήμαρχος του Λονδίνου συμμετείχε στις παρελάσεις του Gay Pride, φορώντας ροζ καουμποϊκο καπέλο. Το να λες, λοιπόν, πως ο Μπόρις είναι ρατσιστής είναι φτηνή προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, σε τέτοια ζητήματα, ο Τζόνσον είναι ένας τυπικός Λονδρέζος liberal, που απλά χρησιμοποιεί μη πολιτικά ορθή γλώσσα (τόσο απαραίτητη και αναζωογονητική στην αποστειρωμένη ορθοπολιτική εποχή μας).
Φυσικά, ο Μπόρις έχει και τα αρνητικά του. Πάνω απ’ όλα, είναι οπορτουνιστής. Ξεκίνησε σαν θατσερικός δημοσιογράφος, που διάβαζε το αναρχοκαπιταλιστικό σάιτ LewRockwell και σήμερα είναι ένας τυπικός One Nation Tory, υπέρ της ελεύθερης αγοράς μεν αλλά και υπέρ των μεγάλων δημόσιων έργων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Από τον σκληρό ευρωσκεπτικισμό των δημοσιογραφικών του χρόνων, πέρασε σε πιο μετριοπαθείς θέσεις όταν ασχολήθηκε με την πολιτική, για να ξαναγυρίσει στον ευρωσκεπτικισμό με το Brexit. Προσωπικά, φοβάμαι πως είναι επιρρεπής σε κωλοτούμπες στο θέμα της εξόδου της Μ.Βρετανίας από την ΕΕ , αν και πιστεύω ότι θα τον αποτρέψει το γεγονός πως μια προδοσία του Brexit θα σημάνει το τέλος του Συντηρητικού Κόμματος. (τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και ο θρίαμβος του Farage ήταν ένα σαφές μήνυμα των Βρετανών ψηφοφόρων).
Σίγουρα θα προτιμούσα στην ηγεσία των Τόρηδων έναν free market conservative σαν τον Jacob Rees-Mogg, τον Daniel Hannan ή τον Steve Baker (αυτός είναι τρομερός), αλλά αυτή τη στιγμή, το μεγάλο ζήτημα που θα καθορίσει την πορεία του Δυτικού Κόσμου τις επόμενες δεκαετίες είναι το Brexit και , από τις υπάρχουσες επιλογές, ο μόνος που μπορεί να το φέρει σε πέρας είναι ο Μπόρις Τζόνσον. Είναι δημοφιλής, χαρισματικός και μπορεί να προσφέρει ένα θετικό αφήγημα για το Brexit που θα εμπνεύσει τους Βρετανούς, σε αντίθεση με την φοβική και αμυντική στάση της Μέι, που έβλεπε το Brexit σαν αναγκαίο κακό. Και παρότι δεν είναι τόσο οικονομικά φιλελεύθερος όσο θα τον ήθελα για την μετά Brexit εποχή, είναι ξεκάθαρα υπέρ της χαμηλής φορολογίας και του ελεύθερου εμπορίου. Στα θετικά του επίσης είναι το γεγονός πως παραμένει ένας σφοδρός πολέμιος του nanny state.(μάλλον κατάλοιπο της εποχής που διάβαζε LewRockwell)
Γι αυτό λοιπόν, Μπόρις Τζόνσον για πρωθυπουργός και αφήστε τους Μενουμευρωπάκηδες να σκάνε από το κακό τους.
