Παρακάτω, τα λόγια του Dominique Venner, του ιστορικού και φιλοσόφου, που πριν λίγα χρόνια αυτοκτόνησε μέσα στην Notre Damme, σε μια προσπάθεια να αφυπνίσει τους Γάλλους συμπατριώτες του:
«Στις 22 Ιανουαρίου του 1917, ο Λένιν, σχεδόν άγνωστος ακόμα και εξόριστος, ανέφερε μιλώντας σε έναν κύκλο σοσιαλιστών φοιτητών: ‘Εμείς οι γέροι, ίσως δεν θα προλάβουμε να δούμε ποτέ τις αποφασιστικές μάχες της Επανάστασης’. Επτά εβδομάδες αργότερα, ο Τσαρισμός ανατράπηκε και άρχιζαν οι ‘αποφασιστικές μάχες’, για κακή τύχη της Ρωσίας και όλου του κόσμου. Γνωρίζω αρκετά ανέκδοτα που αποκαλύπτουν τη δυσκολία των ιστορικών προβλέψεων, αλλά αυτό ανήκει σε μία κατηγορία από μόνο του.»
Γράφτηκαν σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro, στις 19 Ιανουαρίου του 2000. Ένα άρθρο που προειδοποιούσε τους συμπατριώτες του ότι το μέλλον σίγουρα δεν είναι καθορισμένο. Όσο και αν κάποια πράγματα δείχνουν δεδομένα και η εξελιξή τους σχεδόν προκαθορισμένη, πάντα υπάρχει περιθώριο για ανατροπές. Τα ιστορικά παραδείγματα πάμπολλά. Καταιγιστικών εξελίξεων, οι οποίες δεν μπορούν να προβλεφθούν από κανέναν.
Και συνέχιζε ο Venner γράφοντας: “Με κανένα τρόπο δεν υποστηρίζω πως πρέπει να αγνοήσουμε τις απειλές που διαφαίνονται στον ορίζοντά μας: Η άπληστη παγκοσμιοποίηση, οι δημογραφικές εκρήξεις, η μαζική μετανάστευση, η μόλυνση της φύσης, η γενετική μηχανική και τα λοιπά. Κατά τη διάρκεια μιας εποχής ανησυχίας είναι υγιές να αποκρούουμε τις χαρούμενες ψευδαισθήσεις και να ασκούμε τις αρετές του ενεργού πεσιμισμού, εκείνες του Θουκυδίδη ή του Μακιαβέλι. Όμως, είναι εξίσου αναγκαίο το να απορρίψουμε αυτό το είδος του πεσιμισμού που μετατρέπεται σε φαταλισμό.
Και εδώ ακριβώς είναι η μάχη που πρέπει να δώσει η Δεξιά στην χώρα μας. Να έχει υπόψιν της την πραγματικότητα των απειλών, καθώς αυτές που αφορούν στην χώρα μας είναι πολλαπλάσιες αυτών που αφορούν στην Γαλλία, καθώς είμαστε τουλάχιστον αρκετά πιο άτυχοι στο θέμα των γειτόνων μας. Αλλά να μην επιτρέψει σε αυτή την πραγματικότητα των απειλών να την νεκρώσει, να την μετατρέψει σε παθητικό παρατηρητή και θεατή. Κάτι που από όσο γνωρίζω κάποιες προσωπικότητες στον χώρο της Δεξιάς, που θα είχαν την δυνατότητα να αντιδράσουν, το έχουν πάθει. Έχουν πιστέψει πώς έχει χαθεί η μάχη.
Όμως ο ενεργός πεσιμισμός, αυτή η μακρά παράδοση της Δεξιάς στην Ευρώπη, δεν αφήνει περιθώρια για δειλούς και παραιτημένους. Ζητά ανθρώπους που συνδυάζουν τον ρεαλισμό με μια βελτιόδοξη άποψη για το μέλλον. Όχι αισιόδοξη, αλλά βελτιοδοξη.
