«Πού πάνε όλα τα λεφτά μας επιτέλους;», ήταν ένα από τα συνθήματα της εκστρατείας του Brexit. Η Μ.Β. έστελνε στις Βρυξέλλες 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα. Το Ευρωκράτος φορολογούσε το Κράτος-μέλος, το τελευταίο τους πολίτες, και φασούλι το φασούλι μαζεύονταν. Όμως δεν ήταν τόσο ευκρινές. Τα χρήματα ακολουθούσαν πιο σύνθετους ατραπούς, κι έτσι πέρασε καιρός μέχρι να καταλήξουν οι αρμόδιοι ότι κόστιζε 50 εκατομμύρια λίρες την ήμερα η τιμή συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πριν λίγες μέρες, γερμανική εφημερίδα «αποκάλυψε» ένα νόμιμο μεν, ανήθικο δε, όπως γράφεται, τρόπο να μην πληρώνουν οι πολύ πλούσιοι φόρο. Έτσι γίνονται πλουσιότεροι οι «κακοί καπιταλιστές εις βάρος της κοινωνίας» μέσω ενός πολυσύνθετου συστήματος υπεράκτιων επενδύσεων το οποίο έχει επαφές και με Έλληνες. Έχει βγάλει, λοιπόν, κάποιος πολλά χρήματα, επιθυμεί να διαφύγει της φορολογικής παράνοιας τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, βρίσκει νόμιμο τρόπο, και τότε ένας «Αριστερός» απαρνείται το ιερό τοτέμ του κράτος δικαίου και θυμάται να τους κατηγορήσει για «ζητήματα ηθικής». «Αριστερός» τη νοοτροπία. Μην βάζουμε ταμπέλες. Βλέπετε, αν η γραφειοκρατία μπορούσε να αγγίξει τα λεφτά σας, δεν θα συζητούσε κανείς το θέμα.
Αλλά για να ξέρουμε για τι μιλάμε: Η Apple, επί παραδείγματι, τα τελευταία 3 χρόνια πλήρωσε φόρους 35δις στις ΗΠΑ & 1,5δις στην μικρή Ιρλανδία, μεταξύ άλλων χωρών. Λέγεται πως γλύτωσε μέσων των σύνθετων περιγραφόμενων νομικό-οικονομικών διαδικασιών 252δις. Αν η Apple άνηκε σε εσάς ή το παιδί σας, θα θέλατε να τρώει τους κόπους σας η γραφειοκρατία ή εσείς με τους συνεργάτες σας; Πιο συγκεκριμένα, δεν θα θέλατε να πληρώνετε το λιγότερο δυνατόν των φόρων;
Η Ελληνική Πολιτεία και η Ε.Ε., προσηλωμένες στο κοινωνικό κράτος φορολογούν (ή καλύτερα «ληστεύουν φορολογώντας») άνευ όρων, ώστε μία ελίτ να πληρώνεται αδρά, την στιγμή που προσποιείται τον Σωτήρα, μοιράζοντας επιδόματα ανεργίας και συνεπώς εξισώνοντας τους πολίτες προς τα κάτω. Φτώχεια και παρακμή για την πλειονότητα. Παλάτια Βερσαλλιών για την ελίτ. Και ρωτάμε, γιατί να μην αποτοξινωθούμε από την ασύμφορη αυτή λογική; Εγκαταλείψτε το οικοδόμημα. Μειώστε τους φόρους στο ελάχιστο. Προσφέρετε σταθερότητα. Επενδύσεις έρχονται. Μήπως θεωρούνται τόσο ηλίθιοι οι πολίτες, ώστε να μην μπορούν να διαχειριστούν την οικονομική, άρα προσωπική, ελευθερία των;
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία
