Από την αρχή της ιστορίας του ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με δυο επιλογές: την ύλη από τη μια και τις ηθικές αξίες, τις ιδέες αλλά και το πνεύμα γενικότερα από την άλλη.
Μια άγρια σύγκρουση μέσα σε κάθε άνθρωπο μεταξύ του αν θα κυριαρχήσει η Ύλη ή το Πνεύμα επί αυτού, βρίσκεται σε εξέλιξη. Και κάθε πλευρά στρατεύει τα όπλα της. Η ύλη προβάλλει το χρήμα –κυρίως- τις γήινες απολαύσεις και τα άμεσα οφέλη, όταν από την άλλη το πνεύμα προτάσσει ιδέες, ήθος, αξίες και την υπόσχεση ανταμοιβής που θα αργήσει όμως.
Και ο άνθρωπος ως ένα αδύναμο και ατελές ον έχει επιλέξει την ύλη. Το χρήμα και τον εύκολο πλούτο. Τη διασκέδαση και την καλοπέραση. Την άμεση ανταμοιβή και τις υλικές απολαύσεις. Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο που η λατρία της ύλης έχει βρει και ιδεολογίες που την εκφράζουν και την προβάλλουν ως κυρίαρχη ιδέα.
Όμως, η κυριαρχία της Ύλης στην πλειοψηφία των ανθρώπων έχει και τα αρνητικά της. Αποξενώνει τους ανθρώπους, τους κάνει καχύποπτους, εγωιστές, μοχθηρούς και φθονερούς για το διπλανό τους, ανταγωνιστικούς και εχθρικούς μεταξύ τους.
Οι ιδέες έχουν τεθεί στο περιθώριο. Η δίψα για εξουσία, πλούτο και ηδονές έχει εκτοπίσει πλήρως κάθε υψηλή ιδέα και ηθική αρχή.
Αυτό, βεβαίως, συμβαίνει με την πλειοψηφία των ανθρώπων. Γιατί κάπου-κάπου στα περιθώρια της κοινωνίας υπάρχουν και λίγοι άνθρωποι που με όπλο το βιβλίο, τη γνώση και την πνευματική τους καλλιέργεια «επαναστατούν» σε αυτό τον επιφανειακό και παρηκμασμένο κόσμο.
Είναι αυτού του είδους η «επανάσταση» που περνά απαρατήρητη όντας σιωπηρή. Άλλωστε όλες οι μεγάλες επαναστάσεις έγιναν με το πνεύμα. Επαναστάσεις που υποκινήθηκαν από υλικές ανάγκες και συμφέροντα απλά εξελίχθηκαν σε τυραννίες με τη σειρά τους.
Αντιθέτως, οι πνευματικές επαναστάσεις ήταν αυτές που άλλαξαν όχι τις τύχες της κοινωνίας άμεσα αλλά τον τρόπο σκέψης και αντίληψης αυτών.
Και ακριβώς, αυτή είναι η δύναμη του πνεύματος. Ενώ, δηλαδή, η ύλη ναρκώνει τους ανθρώπους και συντηρεί δυσμενείς καταστάσεις, το πνεύμα αφυπνίζει, ενώνει και κάνει πολλές φορές ανθρώπους να ξεπεράσουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Γι’αυτό κι εμείς ως κοινωνία έχουμε ανάγκη το πνεύμα. Έστω λίγο…
