Με το σκάνδαλο Novartis η κυβέρνηση των εθνομηδενιστών επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα. Το πράγμα είναι ολοφάνερο. Ωστόσο η υπόθεση του σκανδάλου δεν είναι απλή. Αφορά τον θαυμαστό κόσμο των πολυεθνικών και τους ανα τον κόσμο πολιτικούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του υπερεθνικού κεφαλαίου εις βάρος των χωρών και των λαών τους.Kαι από αυτή την υπόθεση ενδεχομένως το ελληνικό δημόσιο ζημιώθηκε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ. Εδώ ο Τσίπρας έχει πόντο όταν λέει ότι δεν γίνεται να κόπτεσαι για τον πατριωτισμό όταν έχεις οφσόρ η είσαι ανακατεμένος σε τέτοιες βρώμικες υποθέσεις.
Αλλά, ασχέτως αν αυτό είναι αλήθεια, ο Τσίπρας κάνει λάθος στους υπολογισμούς του. Μπορεί να σχεδιάζει είτε να στριμώξει την αντιπολίτευση και να πάει σε εκλογές με το θέμα της novartis ανοιχτό, είτε να εκβιάσει την αντιπολίτευση να ψηφίσει συμφωνία με τα Σκόπια για το όνομα.Και στις δύο περιπτώσεις προσδοκά πολιτικά κέρδη κρατώντας την ΝΔ σε καθεστώς ομηρίας. Όμως πέφτει έξω. Και πέφτει έξω επειδή ο ίδιος και η κυβέρνηση του έχουν απολέσει το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Πριν τρία χρόνια αυτά θα έπιαναν στον λαό.Τότε ακόμα, ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του ήταν ”κάθε λέξη του συντάγματος” όπως είχε πει ο ίδιος στην βουλή. Σήμερα είναι ακόμα μια κυβέρνηση μειοδοτών που έχουν κουρελιάσει το σύνταγμα και εξαθλιώσει τον λαό μη διστάζοντας να αθετήσουν όλες τους τις προεκλογικές υποσχέσεις. Ακόμα και αυτές που ήταν σημαία της αριστεράς, όπως οι πλειστηριασμοί. Μιλάμε για την κυβέρνηση που εκλέχθηκε με σύνθημα ”κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη και κατέληξε να ψηφίζει πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ακόμα και για χρέος πεντακόσια ευρώ στο δημόσιο.
Λοιπόν μπορεί η ΝΔ να ακούγεται αστεία όταν διαμαρτύρεται για τους μάρτυρες με την κουκούλα, εφόσον η ίδια ψήφισε τον σχετικό νόμο και χρησιμοποίησε την κουκούλα στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, αλλά ο Τσίπρας στην ουσία πριονίζει το κλαδί που κάθεται και το κλαδί αυτό λέγεται: πολιτικό σύστημα. Όχι μόνο δεν θα αποκομίσει τα πολιτικά οφέλη που προσδοκά αλλά θα δει να απαξιώνεται έτι περαιτέρω ο ίδιος, το κόμμα του και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα από τον Ελληνικό λαό, ο οποίος θα αηδιάσει και άλλο και κάποια στιγμή θα πει: φτάνει πια.
Ήδη ο λαός αυτό λέει και οι πολίτες έτσι σκέφτονται για τους πολιτικούς αριστερούς και δεξιούς. Όποιος κατάλαβε τι έγινε στα συλλαλητήρια και αυτά που έγιναν και αυτά που θα ακολουθήσουν ξέρει ότι ο λαός είναι ένα καζάνι που βράζει και κάποια στιγμή αυτό θα τιναχτεί πετώντας μακρυά σαν το καπάκι της χύτρας ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Ο λαός έχει συνδέσει την τρίτη ελληνική δημοκρατία- την περίοδο δηλαδή που άρχισε με το ”η Κύπρος κείται μακράν”- με την ρεμούλα, την κλοπή, την κοροϊδία και την εθνική μειοδοσία.
Ματαίως ο Τσίπρας και τα συριζοτρόλς προσπαθούν να απαξιώσουν -εμπλέκοντας και την ελληνική αστυνομία – τα αυθόρμητα συλλαλητήρια. Αυτά θα συνεχιστούν μέσα σε ένα πολιτικό τοπίο που θα γίνεται ολοένα και πιο τοξικό. Η κυβέρνηση θα απειλεί την αντιπολίτευση με φυλακίσεις και η αντιπολίτευση θα κατηγορεί την κυβέρνηση για σκευωρία. Οσο όμως πιο τοξικό θα γίνεται το πολιτικό σκηνικό τόσο πιο πολύ θα ριζοσπαστικοποιείται ο λαός, βλέποντας ότι αποτελεί το μόνο ανάχωμα στο ξεπούλημα της πατρίδας. Αυτή είναι μια παράμετρος που κάποιοι δεν έχουν υπολογίσει…
Επιπλέον ελάχιστοι έχουν καταλάβει και ερμηνεύσει μερικά από αυτά που είδαμε να λαμβάνουν χώρα στο συλλαλητήριο. Ο λαός μας εμφανίστηκε ενωμένος στο συλλαλητήριο του Συντάγματος διαδηλώνοντας υπό τους ήχους της μουσικής του Μίκη, την ίδια ώρα που από την εξέδρα διαβάζονταν τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη. Άνθρωποι με αριστερή και άνθρωποι με δεξιά αφήγηση της ιστορία , άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές βρέθηκαν να διαδηλώνουν μαζί για τη πατρίδα. Η πατρίδα ενώνει ενώ τα κόμματα και οι ιδεολογίες χωρίζουν.
Η παλιά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά έχει πια ξεπεραστεί από τα πράγματα. Η νέα διαχωριστική γραμμή, αυτή για την οποία οξυδερκείς πολιτικοί(όπως η Μαρίν Λεπέν)σε όλο τον κόσμο μιλούν είναι : πατρίδες vs παγκοσμιοποίηση. Παγκοσμιοποιητές vs πατριώτες.
Οι παγκοσμιοποιητές επιδιώκουν να επιβάλλουν τον παγκόσμιο ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό, καταργώντας έθνη, πολιτισμούς παραδόσεις. Απέναντι στην απειλή του νεοταξικού ολοκληρωτισμού θα είμαστε όλοι αντάρτες και τα τραγούδια του θεοδωράκη- αποκομματικοποιημένα, πλέον κομμάτι του λαϊκού μας πολιτισμού- θα αποκτήσουν άλλο περιεχόμενο και άλλο συμβολισμό. Σύμβολα αντίστασης πάλι αλλά αυτή τη φορά ενάντια στην νεοταξική δικτατορία είτε αυτή έχει αριστερό(και όπως είπε ο Μίκης ο αριστερόστροφος φασισμός είναι και ο χειρότερος) είτε φιλελεύθερο προσωπείο. Όσο για τους πολιτικούς δυστυχώς γι αυτούς και για ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα ο ελληνικός λαός τους έχει απαξιώσει και κατατάξει στους υπηρέτες ξένων, υπερεθνικών και ανθελληνικών συμφερόντων.
