Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
Ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε μια σέχτα στον ευρωπαϊκό εθνικισμό ή καλύτερα εθνισμό. Ο ναζισμός αποτελεί την πλέον επιθετική μορφή εθνικισμού, γιατί συγκροτείται μονοδιάστατα εις βάρος των άλλων. Άρα είναι μια απολύτως αποικιοκρατική αντίληψη. Ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός στηρίχθηκε στον μυστικισμό της ηγετικής κάστας και σε έναν απολύτως επιτυχημένο επικοινωνιακά συμβολισμό προς τα πλήθη.
Το ότι υπάρχει σήμερα νεοναζισμός οφείλεται αποκλειστικά στην εικόνα του μεγαλείου της ισχύος των ναζί, όπως αυτή διαχέεται στον χρόνο, διαπερνώντας τον, μέσα από τις δάδες, τις στολές, την ενσωμάτωση του ατόμου στον ηρωισμό του μεγάλου σκοπού, την υπέρτατης ηθικής που προσφέρει η ιδέα του Ράιχ. Ολα αυτά όμως αφορούν το γερμανικό Ράιχ και κανέναν άλλον. Αντίθετα, η ιδέα της Ευρώπης των εθνών και των λαών -που δεν έχει καμία σχέση με τη γερμανική Ευρώπη της κεντρικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών- κάθε άλλο παρά συσχετίζεται με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό.
Στο σημείο αυτό, στην ανατροπή της ομοιομορφίας πάνω στην οποία δομήθηκαν τόσο οι εθνικοσοσιαλιστές ναζί όσο και οι κομμουνιστές μπολσεβίκοι, βασίζεται η δεξιά αντίληψη, εθνικού και αστικού χαρακτήρα, που βρίσκει τη ρίζα και την κοσμοθεωρία της στη Γαλλική Επανάσταση και στις εθνικές επαναστάσεις στην Ευρώπη, οι οποίες γκρέμισαν την ανατολική Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και τις μεγάλες αυτοκρατορικές δυνάμεις της δυτικής ηπειρωτικής Ευρώπης. Κλείνει μάλιστα η πορεία από τις αυτοκρατορίες στα έθνη με τη μεγάλη Αμερικανική Επανάσταση της Ανεξαρτησίας στον νέο κόσμο απέναντι στην αγγλική θαλασσοκρατορία, με την αναγόρευση των εννοιών της Ρεπούμπλικας και της Δημοκρατίας ως δομικών συστατικών μιας νέας πατρίδας προερχόμενης από τους λαούς και τα έθνη του παλαιού κόσμου της Ευρώπης. Τα έθνη εγγυώνται τόσο στον πόλεμο όσο και στην ειρήνη την πολυτυπία, τη διαφορετικότητα, την ενσυνείδητη συναίνεση των ελευθεροφρόνων ατόμων, που αποδέχονται την ανώτατη κοινωνική συγκρότηση του κοινού σκοπού της ελευθερίας, της συναπόφασης, της ευημερίας, έτσι όπως αυτή λειτουργεί μέσα από το κράτος και την αγορά στο πλαίσιο της θεσμικής επάρκειας.
Σε πρακτικό επίπεδο και σε σχέση με την Ελλάδα ο Ν. Μιχαλολιάκος και η Χρυσή Αυγή δεν λειτουργούν υπέρ της δεξιάς αντίληψης για τη συγκρότηση του κράτους, της κοινωνίας των αξιών, της παραγωγής. Οι χαιρετισμοί και η αισθητική του γερμανικού εθνικισμού έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με την ύπαρξη των υπόλοιπων εθνισμών στην Ευρώπη και τελικά λειτουργούν απολύτως υπονομευτικά γι’ αυτούς. Η εθνικοσοσιαλιστική, ολοκληρωτική αντίληψη των ναζί δικαιολογεί και προετοιμάζει τις κοινωνίες της Δύσης να αποδεχθούν και να νομιμοποιήσουν την κατάργηση των εθνικών ταυτοτήτων και την ένταξη χωρίς όρους των κρατών των εθνών στις παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες της κάστας της παγκόσμιας εξουσίας, που επιζητεί εναγωνίως την ομοιομορφία· ακόμη και στο φύλο των ανθρώπων, πόσο μάλλον στην κοινωνική τους συγκρότηση, μέσα από ένα μεθοδευμένα αφελές αφήγημα περί ανθρώπινων δικαιωμάτων, με εργαλεία σέχτες της Αριστεράς, όπως αυτή που υπηρετεί με συνέπεια η Ρεπούση ή δημόσιοι διανοούμενοι της ενσωμάτωσης. Η Χρυσή Αυγή και τα κινήματα του είδους είναι προγραμματισμένα να ηττηθούν, ανοίγοντας τον δρόμο για την παγκόσμια συσπείρωση πέραν των εθνών και των λαών.
Πρόσωπα όπως ο Τ. Μπαλτάκος κάνουν το λάθος με τους χειρισμούς τους να ανοίγουν τον δρόμο στις εξελίξεις, αφού η Δεξιά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να διαδηλώσει την κοσμοθεωρία της και όχι να συμβιβασθεί σε «εναρμονισμένα» σχήματα οργανωμένα για την αποδόμησή της.
Δημοσιεύθηκε στις 10 Απριλίου στη Δημοκρατία
