Το 1996 με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον Κώστα Σημίτη το ΠΑΣΟΚ, αφού είχε απαλλαγεί το προηγούμενο διάστημα από τα «εθνικιστικά βαρίδια» του λεγόμενου «πατριωτικού ΠΑ.ΣΟ.Κ.», προχωρά ακάθεκτο στον «εκσυγχρονισμό» της ελληνικής κοινωνίας προσπαθώντας να αλλάξει ριζικά την ταυτότητά της. Εμφανίζει στο προσκήνιο ή επωάζει, έναν εσμό εθνομηδενιστών όπως την Α. Διαμαντοπούλου, τον Ν. Σηφουνάκη, τη Μ. Ρεπούση, την Α. Φραγκιαδάκη, τον Α. Λιάκο, τη Θ. Δραγώνα (σύζυγο του Ν. Μουζάλα) κ. ά. Αρκετοί απ’ αυτούς, μαζί με τους Τ. Χριστοδουλοπούλου, Σ. Αναγνωστοπούλου, Ν. Φίλη και άλλους αστέρες μέσα πλέον από το νέο όχημα καταστροφής, τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν πάρει την σκυτάλη από τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζουν να διαλύουν ό, τι έχει απομείνει σε θέματα που άπτονται της ταυτότητάς μας.
Το τελευταίο διάστημα είμαστε μάρτυρες μιας ολομέτωπης, απροκάλυπτης επίθεσης όχι μόνο του κου Φίλη αλλά και όλης της κυβερνητικής παρέας του, σε ανάλογα ζητήματα, τα οποία, αν συνδυαστούν με την κατάσταση που επικρατεί τελευταία στα εθνικά θέματα, τότε τα πράγματα δεν βρίσκονται απλά στο χείλος του γκρεμού, αλλά οδεύουν στον πάτο του.
Συγκεκριμένα, τις τελευταίες μέρες είχαμε σημαντικές (πάντα αρνητικές) εξελίξεις για μια σειρά εθνικών θεμάτων, που άπτονται των κυβερνητικών χειρισμών ή της κυβερνητικής αβελτηρίας. Ακούσαμε τον Αυστριακό επίτροπο Γιοχάνες Χάν να ανακινεί ζήτημα αλυτρωτικών διεκδικήσεων (ή αποζημίωσης περιουσιών για άλλους) υπέρ των συνεργατών των ναζί Τσάμηδων, που διώχθηκαν ως προδότες από τον Ζέρβα. Άλλο ένα αυτογκόλ σημειώσαμε με την προκλητική μας ενέργεια για τις σχέσεις των δυο ελληνικών κρατών, το ανέβασμα της παράστασης «Αντιγόνη» από το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στα Κατεχόμενα της Αμμοχώστου, γεγονός που προκάλεσε δικαιολογημένα έντονες αντιδράσεις με αποκορύφωμα τις διαδηλώσεις έξω από την Ελληνική Πρεσβεία στην Κύπρο. Η εντύπωση που δημιουργήθηκε ήταν ότι αυτήν την φορά οι Κύπριοι, μας αντιμετώπισαν ως ξένους και όχι ως αδερφούς.
Επιπλέον, ακούσαμε τον πρόεδρο Ερντογάν να αναφέρεται σε αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, διεκδικώντας επίσημα ελληνικά νησιά, πιστός στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και στο σχέδιο «Τουρκία 2023» που ήρθε τελευταία στην επιφάνεια. Συνεχίζοντας την αναφορά στην πολιτική των γειτόνων, το μειονοτικό κόμμα Ισότητας Ειρήνης Φιλίας (που μόνο τέτοιο δεν είναι), γνωστό ως D.E.B., διεκδικεί την μείωση του ορίου του ποσοστού εισόδου στην ελληνική βουλή κάτω από το 3% για να μπορεί από το κοινοβούλιο να προπαγανδίζει καλύτερα τα περί τουρκικής μειονότητας στην Θράκη. Να προσθέσουμε σ’ αυτό, την αρωγή του πάντα πρόθυμου να εναντιωθεί στα ελληνικά συμφέροντα, Παναγιώτη Δημητρά εκπροσώπου του γνωστού για τις ανθελληνικές του τοποθετήσεις Παρατηρίου του Ελσίνκι, το οποίο σύμφωνα με δημοσιεύματα σχετίζεται και με τα ιδρύματα του κου Σόρος…
Όσον αφορά στο μεταναστευτικό, πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη δύο πράγματα. Αρχικά, την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στα hotspots. Κατάσταση που έχει προκαλέσει τον ξεσηκωμό των τοπικών κοινωνιών (πολιτών, οργανώσεων, συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, κ.ά.), με τις διάφορες ανακοινώσεις και διαδηλώσεις τους αλλά και με τις αντιδράσεις που εκφράζονται από διάφορες ύποπτες Μ.Κ.Ο., ιδρύματα και «αλληλέγγυους». Τα γεγονότα αυτά, διχάζουν τις τοπικές κοινωνίες και δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που δεν ξέρουμε που θα οδηγήσει ή πότε θα αναφλεγεί. Θα προσθέσουμε εδώ, ότι στην Γερμανία διανύουν χρονιά εκλογών και μετά από το ηχηρό χαστούκι που έφαγε η Μέρκελ και η κυβέρνησή της στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, με την παράλληλη άνοδο του ακροδεξιού κόμματος, επιθυμούν την παραμονή στην Τουρκία χιλιάδων προσφύγων, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την πίεση που ασκεί ο Ερντογάν στην ΕΕ.
Η «υπαρκτή» Αριστερά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των βαστάζων της ΑΝ.ΕΛ., κάθε μέρα που περνά ζημιώνει ανεπανόρθωτα τον τόπο με τις αστοχίες της, τους λάθος χειρισμούς και την αντιμετώπιση των ζητημάτων βάσει των ιδεοληψιών της. Σε συνδυασμό με κάποιες «φιλελεύθερες» φωνές των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, που δικαιολογούν το όνομά τους υπερασπιζόμενοι μόνο την ελευθερία της οικονομίας και όχι του έθνους και το λαού, υπέρμαχοι του παγκόσμιου χώρου και όχι ανεξάρτητης χώρας, δημιουργούν την κατάλληλη συνταγή για την οριστική κατάρρευση.
Κάθε εχέφρων πολίτης αυτής της χώρας, με όσες ελάχιστες εθνικές ευαισθησίες διαθέτει, καταλαβαίνει ότι δεν μπορούν να μένουν άλλο επάνω οι κυβερνώντες. Δεν μπορούμε να μένουμε αδρανείς παρατηρητές της καταστροφής. Πρέπει να δράσουμε ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως. Πρέπει να φύγουν ΤΩΡΑ!
