Διανύουμε ήδη τις πρώτες μέρες του 2018. Είθισται στην αρχή κάθε έτους να ανταλλάσσουμε ευχές, στην ουσία να λέμε όσα επιθυμούμε να φέρει ο νέος χρόνος. Αν θέλαμε να ευχηθούμε κάτι στην πατρίδα μας, θα υπήρχε πρόβλημα. Για την πατρίδα μας το 2018 είναι κομβικό έτος, όπως κάθε έτος στη μνημονιακή εποχή. Πολλά άλυτα προβλήματα είναι στο προσκήνιο, οι γείτονες ακονίζουν τα νύχια τους, οι μεγάλες δυνάμεις έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στην περιοχή μας και γενικά τα συμφέροντα τα οποία διακυβεύονται είναι τεράστια.
Υπάρχουν τα εθνικά θέματα που θα ευχόμασταν να έχουν θετική έκβαση και είναι στο προσκήνιο όπως το φλέγον θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, η χάραξη της ΑΟΖ, τα πιθανολογούμενα προβλήματα που θέλουν να δημιουργήσουν στην Θράκη οι γείτονες, το κυπριακό κ.ά.
Σε κοινωνικό επίπεδο, θα ευχόμασταν η κυβέρνηση να στηρίξει τον θεσμό της οικογένειας, την Εκκλησία μας, να στηρίξει τους νέους μας ώστε να κλείσει η πληγή της φυγής νέου ανθρωπίνου δυναμικού στο εξωτερικό κ.ά.
Και αν τα προαναφερθέντα θέματα δεν μπορούν να λυθούν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ λόγω της ιδεολογίας ή των ιδεοληψιών της, υπάρχουν θέματα που ως αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να στηρίξει. Τέτοια θέματα είναι η πολυπόθητη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης, η ανάδειξη των νέων τεχνολογιών, η μείωση της δυσβάσταχτης φορολογίας κ.ά. Ακόμα όμως και σε αυτές τις θεματικές, τις οποίες σε επίπεδο ρητορικής τουλάχιστον συστηματικά επαίρεται πως αναδεικνύει, ακόμα και εκεί δεν τα καταφέρνει καλύτερα. Το ευκτέο, λοιπόν, είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση το συντομότερο δυνατό γιατί, όπως φαίνεται καθιστά τις ευχές μας αυταπάτες…
Όμως και εμείς, οι «απλοί πολίτες» δεν πρέπει να μένουμε άπραγοι. Ο καθένας μας έχει μερίδιο ευθύνης στην παρακμή που βιώνουμε. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι, σκληρά, για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Τρόποι υπάρχουν πολλοί, αρκεί για πρώτο βήμα να μην παραμένουμε παρατηρητές των εξελίξεων. Μπορεί ο καθένας μας να βάλει το λιθαράκι του στο μέτρο των δυνατοτήτων του.
Στην άποψή μας συνηγορεί και ο Παλαμάς: «Κι αν είναι πλήθος τ’ άσχημα κι αν είναι τ’ άδεια αφέντες φτάνει μια
σκέψη, μια ψυχή φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω να δώσει νόημα στων πολλών την
ύπαρξη ένας φτάνει…»
