Του Αθανάσιου Γκουρνέλου
Ας υποθέσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει αυτό το οποίο η νέα αριστερά, προσπαθεί εδώ και δεκαετίες. Καταφέρνει δηλαδή να στρίψει το κέντρο και την κεντροδεξιά, σε περισσότερο κοινωνικά μαρξιστικές πολιτικές. Υιοθετεί τις κεντροδεξιές οικονομικές επιλογές, φέρνει ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις και αρκετές επενδύσεις. Και μέσα σε όλα αυτά καταφέρνει να συγκυβερνήσει με την κεντροδεξιά, έχοντας στην ουσία επιτύχει μια τεράστια πολιτική και ιδεολογική νίκη. Νομίζετε ότι θα σταματήσει εκεί;
Στην πραγματικότητα θα συνεχίσει να καλλιεργεί την τεμπελιά προωθώντας πολλά και διαφορετικά είδη επιδομάτων για την κάθε κοινωνική ομάδα. Θα συνεχίσουμε να έχουμε γιγάντιο δημόσιο τομέα, θα συνεχίσουμε να έχουμε ένα κράτος με μοναδικό του προϊόν τον τουρισμό και έναν υδροκέφαλο μηχανισμό να το διοικεί. Η νέα αριστερά θα συνεχίσει τον πόλεμο στις Εθνικές, Συντηρητικές αξίες και ο πόλεμος ενάντια στην αριστεία, θα μετατραπεί σε ένα blitzkrieg, ενώ το κυνήγι των ανθρώπων της παράδοσης και της ιεραρχίας, θα μετατραπεί σε ένα ανελέητο πογκρόμ.
Η ομογενοποιήση και η μαζικοποίηση του ανθρώπου θα συνεχίσει να εκτυλίσσεται καθώς το κέντρο και η κεντροδεξιά, θα έχουν παραδοθεί αμαχητί, έχοντας μείνει ευχαριστημένοι με τα δωράκια των ανούσιων ιδιωτικοποιήσεων, εκτελώντας άχαρα, τον άχαρο ρόλο μιας δήθεν αντιπολίτευσης. Και τι μένει μετά; Η είσοδος χιλιάδων μεταναστών στις ένοπλες δυνάμεις, η κατάργηση του δικαίου του αίματος, η κατάργηση των αναφορών στο Έθνος και την Ορθοδοξία από το σύνταγμα, (έρχεται και μια συνταγματική αναθεώρηση αν προσέξατε), η είσοδος εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών στην χώρα, η νομιμοποίηση λαθρομεταναστών με κάθε τρόπο, η προέλαση της ιδεολογίας των διαφόρων σχημάτων LGBTQ, ο ισοπεδωτικός χαρακτήρας της ισότητας και της ανεκτικότητας, η εφαρμογή ρυθμίσεων αναφορικά με την ρητορική μίσους, η καταπολέμηση της διαφορετικότητας και η μαζική προπαγάνδα υπερ του διαφορετικού, μάλλον μας δείχνουν πως όχι απλά δεν μένουν πολλά, αλλά η αριστερά θα χρειαστεί να φτάσει στα άκρα για να επιτύχει τους στόχους της.
Στον αντίποδα απαιτείται λοιπόν, μια Νέα Δεξιά. Ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός. Ο διαχωρισμός δεξιάς-αριστεράς, μπορεί να γίνει με ένα βουνό τρόπους. Με βάσει την οικονομία; Την πίστη στο Έθνος; Στο μικρό ή μεγάλο κράτος; Στην ισότητα; Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η ισότητα/ανισότητα και η παράδοση/”πρόοοδος”, είναι τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την θέση μιας πολιτικής ιδεολογίας μέσα στον πολιτικό άξονα. Και αν η ΝΔ έχει επιλέξει τον δρόμο της φιλελεύθερης σοσιαλοδημοκρατίας ή Χ.Α την γραφικότητα, τα ουρλιαχτά και τον σοσιαλισμό, είναι αναγκαιότητα και υποχρέωση, όλων όσων πιστεύουν στο Έθνος, την διαφορετικότητα, την Ιεραρχία, την Παράδοση, την Αξιοκρατία, την Αριστεία και την Ελευθερία, να βρουν το ελάχιστο μέτρο των κοινών τους θέσεων για να ανταποδώσουν στην Αριστερά και την κεντροδεξιά, τα πολιτικά χτυπήματα που εκείνες ρίχνουν στο Έθνος.
Και είναι υποχρέωση διότι η προοδευτική νεομαρξιστική αριστερά, δεν πρόκειται να οπισθοχωρήσει στο ζήτημα του μετασχηματισμού της κοινωνίας, τόσο διότι η συνταγή του Γκράμσι είναι επιτυχημένη έως τώρα, όσο και διότι η καλλιέργεια ενός ανθρωπότυπου στα δικά της μέτρα, δηλαδή ενός φοβισμένου, εγωπαθούς διαρκώς αδύναμου (ναι αδύναμου για να έχει το κράτος να ασχολείται με κάτι) ανθρώπου, θα της δώσει το υπόβαθρο εκείνο που θα την κάνει πανίσχυρη στην Ελληνική πολιτική.
