Ο ποταμίσιος Μαραντζίδης, στο «protagon», υπαινίσσεται ότι τα ανερχόμενα κινήματα της Νέας Δεξιάς αποτελούν «νεοσυντηρητικές πολιτικές τερατογεννέσεις». Πέραν της ασύδοτης χρήσεως διαφόρων όρων, στα όρια του βερμπαλισμού, αλλά και της ασχετοσύνης, πλάθει ένα συμπαθητικό «αφηγηματάκι» για να εξηγήσει το φαινόμενο Τραμπ, αλλά και για να αποθαρρύνει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως να προσεγγίσει τις «ευρωσκεπτικιστικές και νατιβιστικές δυνάμεις».
Στοχοποιεί ο κ. Μαραντζίδης τον Άδωνι Γεωργιάδη ως «φασίστα ευρωσκεπτικιστή», αγνοώντας ότι ο Άδωνις εδώ και αρκετό καιρό, όχι μόνον ευρωσκεπτικιστής δεν είναι, αλλά έχει ενταχθεί και στο φεντεραλιστικό στρατόπεδο, ζητώντας την κατάργηση των εθνών-κρατών. Νομίζω, ότι μετά από αυτήν την επισήμανση και μόνο, τόσο ο κ. Γεωργιάδης, όσο και ο αρχηγός του θα πρέπει να με ευχαριστήσουν, καθώς υπερασπίστηκα την ακραιφνή ευρωλαγνεία τους. Μην ανησυχείτε λοιπόν, κύριε καθηγητά, ο Κυριάκος είναι βέβαιο ότι δε θα προδώσει τις ακροκεντρώες λιμπεραλιστικές και φιλελέφτ ανησυχίες σας.
Ας ασχοληθούμε όμως με το «αφηγηματάκι», που λέει ότι η Νέα Δεξιά είναι γέννημα των απογοητευμένων ριγκανικών νέο-συντηρητικών, για να διασφαλίσουν την κυριαρχία των ΗΠΑ. Θα πρέπει ο καθηγητής και το συνάφι του να αποφασίσουν, αν τελικά ο Τραμπ εξελέγη από «rednecks», αμόρφωτους και άξεστους λευκούς της αμερικανικής επαρχίας – «κωλόβλαχους» θα τους αποκαλούσαν στην Ελλάδα – ή από τους νέο-συντηρητικούς.
Πάγια τακτική των αριστερών – διότι άλλος ένας μεταλλαγμένος αριστερός είναι ουσιαστικά ο «φιλελεύθερος» κύριος καθηγητής – να ερμηνεύουν τα πάντα με ταξικό πρόσημο. Ο δε λαϊκισμός, τον οποίον τάχα αποστρέφεται, ξεχειλίζει από την επισήμανσή του, ότι μεταξύ άλλων, η Νέα Δεξιά ενοχλείται «από τους φτωχούς όταν διεκδικούν». Προσωπικά, δεν διαβάζω τον κύριο καθηγητή, διότι ειλικρινά, η ρηχότητα, η υποκρισία αλλά και η ιδεοληψία του μόνον όταν έχω δυσπεψία θα μπορούσαν να με βοηθήσουν. Αναγκάστηκα ωστόσο να ανατρέξω σε παλαιότερα κείμενά του. Εκεί διεπίστωσα ότι ο κύριος καθηγητής είναι πολέμιος του «εθνολαϊκισμού» και όχι του «λαϊκισμού» γενικότερα.
Αλλοίμονο, οι φτωχοί μπορούν να διεκδικούν, αλλά μόνον το φαΐ τους. Όταν οι φτωχοί διεκδικούν την εθνική τους τιμή και ικανοποίηση πρέπει να το βουλώνουν. Οι φτωχοί, οι «κωλόβλαχοι», οι χριστιανοταλιμπάν και οιοσδήποτε μη-συμμετέχων στο παρεάκι των «ποταμιών», της ευρωλαγνείας, του χρεωκοπημένου κοσμοπολιτισμού του «Da-Capo», που ζει και τρέφεται με αυταρέσκεια από την πεποίθηση ότι ο «ελιτισμός» είναι μια τάση «κόντρα στο ρεύμα», είναι για τον κύριο Μαραντζίδη η Νέα Δεξιά.
Θα συμφωνήσω. Και ναι, κύριε καθηγητά, θα το τραβήξουμε το χειρόφρενο στο εν κινήσει αυτοκίνητο. Αφενός, διότι έχετε κόψει τα φρένα και αφετέρου, διότι εμείς ως «μείγμα ανασφάλειας και θράσους» φοράμε τη ζώνη μας. Εσείς, που όχι μόνον τη ζώνη αλλά και τα βρακιά σας βγάλατε χάριν της «προόδου» και του πολιτισμικού μαρξισμού που υπηρετείτε, θα φύγετε από το παράθυρο.
