του Ραφαήλ Ρεκουνιώτη
Πέρασαν σχεδόν 10 μήνες από τη σφαγή στο περιοδικό Charlie Hebdo και η Γαλλία είναι ξανά σε κατάσταση πολιορκίας. Αυτή τη φορά, μετρήσαμε περισσότερους από 150 νεκρούς και 200 τραυματίες. Το χθεσινό χτύπημα ήταν σίγουρα προσχεδιασμένο και εν υπνώσει, αφού οι πυρήνες-τρομοκράτες ενεργοποιήθηκαν σε μηδενικό χρόνο και με συγκεκριμένη αποστολή: την εξολόθρευση όσο το δυνατόν, περισσότερων πολιτών. Το σχέδιο ήταν,πράγματι, η εξάπλωση του τρόμου, που αναμένεται να επισκιάσει όχι μόνο τη Γαλλία, αλλά όλη την Ευρώπη.
Όσο σοκαριστικές και αν είναι αυτές οι επιθέσεις, δεν αποτελούν έκπληξη. Πολλά άτομα από τη Γαλλία στρατολογήθηκαν και ταξίδεψαν στη Συρία, προς υποστήριξη του ISIS. Η μεταναστευτική πολιτική της Γαλλίας, εδώ και πολλά χρόνια, βασίζεται στον αφομοιωτικό ρεπουμπλικανισμό, μέσω προσδοκίας ότι οι μετανάστες θα εξελιγχθούν σε γάλλους πολίτες με τη βοήθεια της δημοκρατίας και των θεσμών, παρακαταθήκη της γαλλικής επανάστασης. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι ο θρησευτικός φανατισμός υπερισχύει της όποιας αφομοίωσης και των πολιτικών κανόνων.
Οι επιθέσεις είναι βέβαιο ότι θα έχουν, κατ’ αρχήν, γεωπολιτικές επιπτώσεις καθώς δεν ήταν τυχαίες. Έρχονται πέντε μέρες πριν τον προγραμματισμένο απόπλου του γαλλικού αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle, προς τον περσικό κόλπο για να αναλάβει δράση εναντίον του ISIS. Λογικά, όσο βαθαίνει η εμπλοκή της Γαλλίας στον πόλεμο, θα κινδυνεύει όλο και περισσότερο, από τέτοιες επιθέσεις. Αυτό δεν είναι παράλογο.Ας θυμηθούμε την 11η Σεπτεμβρίου, τις τρομοκρατικές ενέργειες σε Λονδίνο και Μαδρίτη, αλλά και την πρόσφατη κατάρριψη των δύο ρωσικών αεροπλάνων. Πρόκειται για χώρες που επεμβαίνουν ή επενέβησαν εναντίον ισλαμικών χωρών. Πρόκειται για χώρες που δημιούργησαν φανατικές ομάδες –είτε λέγονται Μουτζαχεντίν, είτε Αλ-Κάϊντα, είτε ISIS- για να ικανοποιήσουν δικά τους συμφέροντα. Πρόκειται για χώρες που ανέτρεψαν δικτάτορες –είτε λέγονται Σαντάμ, είτε Καντάφι, είτε Άσαντ- που κυβερνούσαν μεν απολυταρχικά, αλλά συγκρατούσαν με σιδερένια γροθιά τις εθνοτικές εντάσεις και το θρησκευτικό φανατισμό στις χώρες τους. Αλλά το διαίρει και βασίλευε –αιώνιο δόγμα της Δύσης- επικράτησε.
Το χθεσινό χτύπημα θα δημιουργήσει και πρωτόγνωρες πολιτικές αλλαγές. Στη Γαλλία, οι εθνοτικές τριβές είναι μεγάλες εδώ και χρόνια και τώρα ξεσπούν. Η Ευρώπη, φαίνεται να αλλάζει τελείως σταση στο μεταναστευτικό θέμα και μία-μία οι ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν τα σύνορά τους.
Πριν λίγο, προβλήθηκε η είδηση ότι ένας από τους χθεσινούς ισλαμοφασίστες, πέρασε στην Ευρώπη από τη χώρα μας. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη αφού σήμερα η ελληνική κυβέρνηση βασίζει την εξωτερική-μεταναστευτική της πολιτική σε ένα κακέκτυπο ανθρωπισμό, προσπαθώντας να αποκρύψει την ανικανότητά της. Η ερώτηση που πρέπει να γίνει είναι: Τώρα που οι Ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν τα σύνορά τους, η Ελλάδα τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να δέχεται μετανάστες, οι οποίοι θα μείνουν αναγκαστικά εδώ; Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Ευρωπαίοι, από αύριο, θα επιμείνουν πιο σθεναρά για κοινές περιπολίες με τους Τούρκους, κάτι που θα οδηγήσει στο επίσημο ΄΄γκριζάρισμα΄΄ του Αιγαίου και σε εθνικές περιπέτειες. Ας ελπίσουμε ότι η λογική θα θριαμβεύσει εναντίον κάθε φανατισμού και θα αντισταθούμε στην επέλαση του τρίτου κύματος εξάπλωσης του Ισλάμ προς τη Δύση.
