Ραφαήλ Ρεκουνιώτης
Όλοι θυμόμαστε το περίφημο πιστόλι του Γ.Παπανδρέου, με το οποίο απειλούσε τους δανειστές-αν και το είχε πάνω στο τραπέζι και όχι στα χέρια του. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και σήμερα το πιστόλι το έχει ο Βαρουφάκης, αυτή τη φορά στραμμένο στον κρόταφο της Ελλάδας, απειλώντας ότι θα τραβήξει τη σκανδάλη και θα πάρει όλη την Ευρώπη μαζί στον τάφο. Βέβαια, αυτή η ιδιότυπη «ρώσικη ρουλέτα», θα πρέπει να παιζεται και σωστά. Δεν μπορείς να κρατάς το πιστόλι και να δείχνεις αποφασισμένος όταν διακηρύσσεις παντού ότι δεν θα ρισκάρεις ρήξη με τους «εταίρους». Δεν διαπραγματεύεσαι σωστά όταν δεν είσαι αποφασισμένος για τα πάντα, όταν έχεις καταστρώσει ένα σχέδιο μετωπικής σύγκρουσης του τύπου: «όλα ή τίποτα». Ας μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες πάντα αγωνίζονταν ενάντια στις πιθανότητες. Καμία μάχη της Ελλάδας δεν κερδήθηκε επειδή είχαμε περισσότερους στρατιώτες ή καλύτερο οπλισμό. Οι μάχες κερδήθηκαν επειδή δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε ή δεν φοβόμασταν να χάσουμε αυτά που είχαμε.
Από την άλλη, έχεις απέναντι μία Γερμανία που φαίνεται αποφασισμένη να μην υποχωρήσει στις θέσεις της και να εμφανίζεται, δήθεν, να ρισκάρει στην αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ακόμα και αν αυτή η αποπομπή, φέρει τα «πάνω κάτω» στο παγκόσμιο σύστημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ασχολείται περισσότερο με την κατάργηση των λέξεων «τρόικα» και «μνημονιο», και λιγότερο με την πραγματική διαπραγμάτευση. Πως θα παίξεις «πόκερ» όταν επαινείς τον αντίπαλό σου (Σόϊμπλε) και τον χαρακτηρίζεις «πνευματικό ηγέτη της Ευρώπης» ή όταν έχεις απορρίψει πλήρως την διαγραφή χρέους και αντιπροτείνεις ομόλογα αέναης διάρκειας (perpetualbonds);
Επιπλέον, οι γεωπολιτικές εξελίξεις μπορούν, αν εκμεταλλευθούν σωστά, να αποτελέσουν μοχλό πίεσης εναντίον της Γερμανίας. Η κατάσταση στην Ουκρανία παραμένει ένα θέμα που απασχολεί τη Γερμανία περισσότερο , από ότι η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Αυτή την κατάσταση οφείλει να εκμεταλλευτεί η χώρα μας, μιας και εάν η Ουκρανία «βγει εκτός παιχνιδιου» σαν ενεργειακός κόμβος, έρχεται η σειρά της Ελλάδας να παίξει σοβαρό ρόλο στα ενεργειακά τεκταινόμενα της Ευρασίας. Το «άνοιγμα» του Τσίπρα στη Ρωσσία, είναι θετικό αρκεί η εξωτερική πολιτική να μην υποχωρήσει ξανά σε ευρω-αμερικανικές πιέσεις (βλ.SouthStream).
Γενικότερα, η υποχώρηση σε μια διαπραγμάτευση είναι λάθος. Λάθος είναι, επίσης, το να «δείξεις τα χαρτιά» σου από πολύ νωρίς. Η Ελλάδα, δυστυχώς, έχει κάνει το δεύτερο λάθος ενώ είναι κοντά στο να κάνει και το πρώτο. Και όταν το κάνει, η «συμβιβαστική» λύση που θα βρεθεί θα είναι κατά βάθος, μια μεγάλη ήττα.
