Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου φαίνεται να έχει κερδίσει μια πέμπτη συνεχή θητεία ως πρωθυπουργός του Ισραήλ. Για τα ελληνικά δεδομένα είναι κάπως δύσκολο να καταλάβουμε πως κάποιος επανεκλέγετε συνεχώς από το 2009 σε μια σύγχρονη δημοκρατία. Εμείς έχουμε αλλάξει 4 πρωθυπουργούς την ίδια χρονική περίοδο. Ο τελευταίος πρωθυπουργός που κατάφερε να επανεκλεγεί ήταν ο Κώστας Καραμανλής πριν από σχεδόν 12 χρόνια.
Ο Νετανιάχου, αντίθετα από την κα Μέρκελ, έχει απέναντι του την πλειονότητα των ΜΜΕ και του ισραηλινού κατεστημένου. Έχει επίσης απέναντι του την διεθνή κοινότητα, και χρησιμοποιώντας τον όρο διεθνή κοινότητα, εννοούμε τον περιοδεύοντά θίασο γραφειοκρατών, διεθνιστών δημοσιογράφων και πεφωτισμένων πολιτικών που προσπαθεί να καθορίσει το μέλλον των εθνών.
Ο κ. Νετανιάχου έχει επιτύχει δέκα χρόνια συνεχούς οικονομικής ανάπτυξης. Μια σειρά οικονομικών μεταρρυθμίσεων, ειδικά στα πρώτα χρόνια, έχουν αποφέρει καρπούς. Εμείς προσπαθούμε να καταφέρουμε να πετύχει ο κρατισμός αλλάζοντας πρωθυπουργούς.
Αλλά εκεί που έχει κάνει την μεγάλη διαφορά Νετανιάχου είναι στο ότι έχει κατανοήσει τις πραγματικές προθέσεις και κίνητρα των αντιπάλων του Ισραήλ. Θα μπορούσε να πηγαίνει από συμφωνία σε συμφωνία με τους Άραβες που το μόνο αποτέλεσμα θα είχε την σταδιακή αποδυνάμωση του Ισραήλ και την διαρκή ενδυνάμωση μια αδιάλλακτης παλαιστινιακής πλευράς που έχει ως τελικό σκοπό την εξαφάνιση του Ισραήλ.
Αυτός ο ρεαλισμός στην κατανόηση του αντιπάλου έχει δημιουργήσει τις διαχωριστικές γραμμές στην ισραηλινή πολιτική σκηνή. Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής είναι η εκλογική εξαφάνιση της ισραηλινής αριστεράς. Όταν δόθηκε η ευκαιρία στους Ισραηλινούς να επιλέξουν μεταξύ δεξιάς και μιας αριστερής θεώρησης των πραγμάτων η επιλογή φάνηκε ότι ήταν κάτι παραπάνω από εύκολη και ιστορικά γρήγορη. Πλέον στο Ισραήλ οι κύριες βασικές επιλογές είναι μεταξύ δεξιών και κεντρώων.
Όλα τα παραπάνω έχουν ιδιαίτερη αξία για εμάς. Η δική μας «δεξιά» είναι ενοχική και φοβισμένη. Προσπαθεί να πάντοτε να γίνει αρεστή στην αριστερά και στο μεταπολιτευτικό κατεστημένο που έχει δημιουργήσει αυτή η αριστερά. Έτσι καταλήξαμε σήμερα να κυβερνά την Ελλάδα μια συμμορία ανειδίκευτων γρκουπούσκουλων της άκρας αριστεράς. Δείτε τι συμβαίνει στην Βρετανία όπου μια «δεξιά» πάλι που μπορεί να δράσει μόνο ως μια ελαφρότερη έκδοση των Εργατικών κοντεύει να φέρει στην εξουσία έναν Βρετανό συριζαίο.
Οι πολίτες προτιμούν να έχουν επιλογές στην πολιτική όπως και σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής. Ειδικά τελευταία, όταν μεταξύ αυτών των επιλογών έχουν και μια συντηρητική δεξιά, αυτή η συγκεκριμένη επιλογή είναι η περισσότερο δημοφιλής. Το φαινόμενο αυτό είναι παγκόσμιο και οι μόνοι που δεν το βλέπουν είναι αυτοί που ακόμα και σήμερα κατέχονται από ενοχικά και εαυτοφοβικά σύνδρομα. Το αποτέλεσμα είναι να ενδυναμώνουν τους αντιπάλους τους και να ζημιώνουν την πατρίδα.
