Αυτό που ακούσαμε πρόσφατα από τον Αλέξη Τσίπρα περί «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς», στην πραγματικότητα ισχύει για την ακραιφνή συντηρητική δεξιά παράταξη. Αυτή έχει αποδείξει ότι έχει την ψυχική ευρύτητα, για το καλό, την ενότητα του Έθνους, να δίνει «τόπο στην οργή» -ίσως συχνότερα απ’ ότι θα έπρεπε- και να βλέπει με ανθρώπινο μάτι ακόμα και τους αντιπάλους της. Γιατί τα λέω αυτά;
Ξαθάβουν τον Φράνκο και τον Πρίμο Ντε Ριβέρα
Η αφορμή εξαιτίας της οποίας γράφω αυτές ακριβώς τις γραμμές είναι μια είδηση από την Ισπανία. Εκεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα ζήτησε από την κυβέρνηση Ραχόι να προχωρήσει στην εκταφή των λειψάνων τόσο του Φράνκο όσο και του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα από το Βάγιε ντε λος Καΐδος (Κοιλάδα των Πεσόντων), το επιβλητικό Μαυσωλείο που χτίστηκε κατ’ εντολή Φράνκο για να τιμήσει τους νεκρούς του Ισπανικού Εμφυλίου.
Αυτό, όμως, που κάνει ποταπή την εν λόγω πρωτοβουλία είναι μια λεπτομέρεια. Στο Βάγιε ντε λοςΚαΐδος είναι θαμμένοι 33.000 πεσόντες ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ, πάντα κατ’ εντολή Φράνκο. Εδώ, λοιπόν, ένας «κακός» δικτάτορας, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να τιμήσει μόνο αυτούς που πολέμησαν στο πλευρό του, βλέπουμε ότι έτεινε χέρι φιλίας στους αντιπάλους του και έχτισε μια «γέφυρα» επανένωσης της πατρίδας του.
Ίδια παντού η Αριστερά
Αντίστοιχα στην Ελλάδα, ο συντηρητικός χώρος ήταν που αμνήστευσε τους κομμουνιστές και αργότερα νομιμοποίησε το ΚΚΕ (είπαμε…).
Χρειάζεται άραγε να θυμίσουμε ποια μοίρα είχαν οι απανταχού αντίπαλοι του Κομμουνισμού όπου αυτός επικράτησε;
Φυσικά, οι πάσης αποχρώσεως αριστεροκομμουνιστές στην Ισπανία (όπως αντίστοιχακι εδώ), δεν συγχωρέσαν ποτέ στον Φράνκο το γεγονός ότι τους χάλασε τα σχέδια μετατροπής της Ισπανίας σε μια κομμουνιστική χώρα. Βγάζουν λοιπόν, προς τα έξω με όποιο τρόπο μπορούν την μικροψυχία τους. Προσπαθούν να πετάξουν από το Μαυσωλείο αυτόν που τους έβαλε εκεί…
Η Δεξιά της ηθικής και της μεγαλοψυχίας
Η είδηση αυτή, όμως, μου θύμισε ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο Μνημόσυνο για τη νίκη σε Γράμμο και Βίτσι -αν δεν με απατά η μνήμη μου- το 2010. Εκεί εις εκ των ομιλητών, απόστρατος αξιωματικός, είπε σε μια αποστροφή του λόγου του,πως το μνημόσυνο αυτό γίνεται υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων αξιωματικών, υπαξιωματικών και στρατιωτών του Εθνικού Στρατού, «αλλά και των νεκρών της άλλης πλευράς» και με την ελπίδα να μην ξαναζήσει η πατρίδα μας κάτι παρόμοιο. Αυτά ειπώθηκαν στο…«Μνημόσυνο του Μίσους», όπως το ονομάζουν οι αριστεροκομμουνιστές.
Αυτή η λεπτομέρεια σε συνδυασμό με την κίνηση του Φράνκο στην Ισπανία, δίδει μια εσωτερική συνοχή στο πιο πάνω επιχείρημα με το οποίο ξεκίνησα.
Ναι, λοιπόν, μπορούμε να το πούμε χωρίς φόβο και πάθος: Η συντηρητική δεξιά παράταξη, έχει όντως το ηθικό πλεονέκτημα!
