Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς μια συντηρητική φύση στο Ισλάμ. Αν μη τι άλλο, όποιος προσπαθήσεις να εντάξει το Ισλάμ στον πολιτικό άξονα, αναμφίβολα θα το τοποθετήσει στην Δεξιά καθώς διαθέτει όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά. Ιεραρχία, Πατριαρχία, Μιλιταρισμό κλπ. Από την οπτική αυτή, θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία της ανάλυσης αυτού του συντηρητισμού.
Θα μπορούσε κάποιος να δει το Ισλάμ σαν ένα αντίδοτο ενάντια στον σύγχρονο κόσμο, έναν μηχανισμό που καλύπτει τα πάντα από την μεταφυσική ως τις ανθρώπινες σχέσεις, από το εμπόριο ως το οικογενειακό δίκαιο και από την ηθική ως την δημόσια ασφάλεια. Μια θρησκεία ενάντια στον πολιτιστικό μαρξισμό και τον ηθικό μαρασμό. Όμως αν το σκεφτούμε καλύτερα, το Ισλάμ για εμάς, είναι ένας ριζοσπάστης. Το Ισλάμ είναι συντηρητικό σε ότι αφορά το… ίδιο. Στις Ισλαμικές χώρες όσο περισσότερο αναπτύσσεται το Ισλάμ, τόσο περισσότερο παραγκωνίζονται οι Εθνικές παραδόσεις. Για το Ισλάμ δεν υπάρχει Εθνική ταυτότητα αλλά υπάρχει η Ούμα, η Ισλαμική κοινωνία. Το Ισλάμ πρεσβεύει την υιοθέτηση της Αραβικής γραφής και γλώσσας ως Θείας, για την αντικατάσταση της Εθνικής γλώσσας και γραφής. Εξ ου και για παράδειγμα η επιθυμία του Ερντογάν για την υιοθέτηση ή επαναφορά της Οθωμανικής γραφής η οποία αποτελεί μια μίξη της Αραβικής με την Περσική κλπ.
Αναντίρρητα το Ισλάμ είναι μια μη υλιστική Θρησκεία και μια θρησκεία στην οποία ένας transsexual Ιμάμης πιθανότητα θα γίνει περίγελος των υπολοίπων. Όμως θα μπορούσε να εφαρμοστεί εδώ; Είναι στην Ελλάδα και την Ευρώπη, το Ισλάμ η απάντηση στην εκοσμίκευση που δημιουργεί ο σοσιαλφιλελεύθερισμός και ο πολιτιστικός μαρξισμός; Όπως είπαμε στο Ισλάμ η Εθνική ταυτότητα δεν μπορεί εύκολα να επιβιώσει, ενδεικτικό παράδειγμα το Πακιστάν ή η Τουρκία όπου οι βάσεις για το πολιτικό Ισλάμ τις οποίες έθεσε ο Mehmet Zahid Koktu, παραμένουν στέρεες και πλέον η Εθνική ταυτότητα των Τούρκων, όπως την όριζαν ο κεμαλικός εθνικισμός και οι κοσμικοί, έχει σχεδόν ηττηθεί από μια «πρώτα μουσουλμάνος και μετά τούρκος» ταυτότητα. Ομοίως σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, οι μουσουλμάνοι θεωρούν πρώτα τον εαυτό τους μουσουλμάνο και μετά οτιδήποτε αν όχι τίποτε άλλο.
Σε άλλο επίπεδο επίσης το Ισλάμ έρχεται σε αντίθεση με την παραδοσιακή αντίληψη μας. Στην Ευρώπη, οι κοσμικοί νόμοι, είναι κύριο χαρακτηριστικό του Πολιτισμού μας. Για το Ισλάμ, κάτι τέτοιο είναι ανάθεμα. Η Σαρία, σε διάφορες εκδόσεις (δηλαδή αναλόγως του βαθμού και της αυστηρότητας με την οποία εφαρμόζεται) αποτελεί μονόδρομο. Κάτι τέτοιο για εμάς είναι απαράδεκτο.
Το Ισλάμ λοιπόν, είναι συντηρητικό με μια τελείως διαφορετική έννοια. Είναι συντηρητικό για τους Μουσουλμάνους και όχι για εμάς, συντηρεί τον εαυτό και μια επιβολή του στην Ελλάδα, θα αποτελούσε κυριολεκτικά καταστροφή των παραδόσεων και του πολιτισμού μας. Αποτελεί ριζοσπάστη έως ότου εφαρμοστεί και μετατραπεί σε έναν συντηρητικό μηχανισμό του οποίο η δομή δεν επιτρέπει να αναπτυχθούν και να συντηρηθούν αυτά τα οποία εμείς θεωρούμε ζωτικής σημασίας όπως η ελευθερία, το Έθνος, η εθνική και γλωσσική μας συνέχεια, τα ήθη και τα έθιμα μας, οι παραδόσεις μας κλπ. Έρχεται δηλαδή ως Συντηρητική θρησκεία, να προκαλέσει μια καταστροφή των δικών μας χαρακτηριστικών, άρα να νικήσει τον δικό μας «συντηρητισμό», με στόχο να επιβάλλει τον δικό του , οποίος βασίζεται σε μια τελείως διαφορετική αντίληψη.
