Κάτου ἀπ᾿ τὸ χῶμα, μὲς στὰ σταυρωμένα χέρια τους
κρατᾶνε τῆς καμπάνας τὸ σκοινὶ – περμένουνε τὴν ὥρα,
δὲν κοιμοῦνται, περμένουν νὰ σημάνουν τὴν ἀνάσταση.
Τοῦτο τὸ χῶμα εἶναι δικό τους καὶ δικό μας –
δὲ μπορεῖ κανεὶς νὰ μᾶς τὸ πάρει.
Γιάννης Ρίτσος, Ρωμιοσύνη ( IV)
Το Ελληνικό Έθνος εορτάζει την 28η Οκτωβρίου 1940, ημέρα εισόδου της Ελλάδος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Έθνος εορτάζει αυτή την ημέρα όχι από φιλοπολεμική μανία αλλά διότι αυτή η ημερομηνία συμβολίζει την λαχτάρα των Ελλήνων για ελευθερία και την αποφασιστικότητα τους να καταβάλλουν το ανάλογο τίμημα. Αυτό μαρτυρούν τα χαμόγελα των στρατιωτών που επιβιβάζονταν στα τρένα για να μην επιστρέψουν ποτέ.
Το ΟΧΙ πρώτος το εκστόμισε ο Ιωάννης Μεταξάς. Ακολούθησε σύσσωμο το Έθνος. Ένα ΟΧΙ προμελετημένο, επεξεργασμένο. Το είπε έχοντας επίγνωση ότι δεν στρεφόταν μόνο εναντίον της Ρώμης αλλά του ίδιου του Άξονος. Ο Ιωάννης Μεταξάς έκανε την ιδεολογική του υπέρβαση τάσσοντας τις χώρες με τις Δυτικές Δημοκρατίες παίρνοντας άφεση αμαρτιών για την κατάλυση της Βουλής το 1936 και τις επιθέσεις απέναντι στους Έλληνες πρόσφυγες το 1916 κερδίζοντας, αμετάκλητα, μια θέση στην συνείδηση του Έθνους.
Η 28η Οκτωβρίου ήταν αγώνας εθνικής επιβίωσης. Αγώνας για «… την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της …». Αγώνας για «την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις». Δεν ήταν αντιπολεμικό κίνημα… Αγώνας που συνεχίστηκε στην κατοχή με την αντίσταση στον κατακτητή. Αντίσταση όποιας μορφής. Πολύτιμη κληρονομιά εθνικής μνήμης.
Εθνική μνήμη που απειλείται από το διπλό τέρας. Την απονομιμοποίηση της εθνικής ταυτότητας από επαγγελματίες «εθνικόφρονες» που ιδιοποιούνται αγώνες και σύμβολα από τη μία. Την αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας και την ενοχοποίηση κάθε είδους συλλογικότητας από την άλλη. Η κυρίαρχη ελληνική μεταπρατική νοοτροπία απορρίπτει κάθε προσπάθεια ανάδειξης εθνικών και κοινωνικών αγώνων, συλλογικής μνήμης.
Ο θεσμός των παρελάσεων δεν χάνει το διαχρονικό του νόημα
Δεν πρόκειται για νεκρόφιλη και φιλοπόλεμη πράξη. Ενισχύει το αγωνιστικό φρόνημα υπενθυμίζοντας ότι τίποτα δεν χαρίζεται… Και ό,τι και εάν είναι αυτό που θα χρειαστεί το Έθνος θα αγωνιστεί. Μπορεί να μην είναι αρκετό αλλά θα αγωνιστεί…
To OXI δεν το τίμησε το ελλαδικό κράτος. Ακόμα παραμένουν διάσπαρτα τα οστά των ηρώων πεσόντων στη Βόρειο Ήπειρο.
Παράλληλα, ένεκα της παρούσας πολιτικής και οικονομικής συγκυρίας, έχει διαρραγεί η ενότητα της κοινωνίας, ενώ οι συμπατριώτες μας στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Η πολιτική και ιδεολογική τάξη πραγμάτων, εάν συνεχιστεί ως έχει, απειλεί με διάλυση την κοινωνία και απονευρώνει το αγωνιστικό φρόνημα του Έθνους. Άνευ κοινωνικής ενότητας δεν υφίσταται εθνική ενότητα.
Το ΟΧΙ και η κάθε επέτειος αντίστασης του λαού μας πρέπει να τιμάται έμπρακτα, με αγώνες.
Ζήτω η 28 η Οκτωβρίου!
Ζήτω οι νεκροί μας!
Ζήτω οι εθνικοί και κοινωνικοί αγώνες των Ελλήνων!
Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών
Diesy.gr
