Ο Νίκος Γεωργιάδης υπήρξε συμμαθητής δύο τουλάχιστον βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, παιδικός φίλος άλλων δύο, συναπόφοιτος από το Κολλέγιο Αθηνών με πολλούς και στενός φίλος του ιδίου του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως.
Ο κ. Γεωργιάδης αποτελεί αναπόσπαστο γρανάζι του κομματικού μηχανισμού και δεν είναι αδιάφορος για την ηγεσία του κόμματος. Αυτό επιβεβαιώνεται όχι τόσο από την παράσταση ως μάρτυρος της παιδικής φίλης του, βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας, κας Άννας-Μισέλ Ασημακοπούλου, αλλά από την παρουσία στο ακροατήριο του αναπληρωτού Εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, Κωνσταντίνου Κυρανάκη.
Κύκλοι της Νέας Δημοκρατίας, σαφώς καθ’ υπαγόρευσιν του Προέδρου της, ανήγαγαν εξ’ αρχής την ανακίνηση της συγκεκριμένης υποθέσεως από την ελληνική Δικαιοσύνη σε δάκτυλο της κυβερνητικής μαύρης προπαγάνδας για να βλάψει τον νέο αρχηγό. Χρησιμοποιεί δε ως βασικό επιχείρημα το γεγονός ότι η δημοσιοποίηση της υποθέσεως έλαβε χώρα με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη και την τοποθέτηση του Νίκου Γεωργιάδη στη θέση του Γραμματέως Πολιτικού Σχεδιασμού του κόμματος.
Αυτομάτως όμως, με τη στάση τους αυτή, μετέτρεψαν οι ίδιοι την υπόθεση σε πολιτικό ζήτημα. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη παρέχει επίσημα στήριξη στο στέλεχός της και άρα οποιαδήποτε κριτική στην υπόθεση δεν μπορεί παρά να έχει και πολιτικό πρόσημο.
Όποιος «κράζει» λοιπόν τον καταδικασθέντα πλέον Νίκο Γεωργιάδη, «κράζει» τη ΝΔ. Όποιος ασκεί κριτική σε κάποιον που καταδικάστηκε για παιδεραστία και όσους τον υπερασπίζονται είναι ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά, έγινα δέκτης πολλών οχλήσεων για τα καυστικά μου σχόλια σε κοινωνικά δίκτυα, από κοινούς μας φίλους και γνωστούς – είμαι βλέπετε κι εγώ συναπόφοιτος.
Και για να είμαι ειλικρινής, εκείνο που με ώθησε προς αυτή τη στάση, δεν είναι μόνον η αυτονόητη οργή που προκαλεί σε κάθε Έλληνα και ειδικά πατέρα η εκπόρνευση ανηλίκων αγοριών. Κερασάκι στην τούρτα της οργής μου, ήταν η απειλή της Άννας-Μισέλ Ασημακοπούλου προς τον Φαήλο Κρανιδιώτη, όταν αυτός σε τηλεοπτικό πάνελ την έψεξε που υπερασπίζεται έναν κατηγορούμενο για παιδεραστία.
«Θα σας πάω αίμα μέχρι τέλους γι’ αυτό που είπατε», σχολίασε με ύφος θηλυκού Πολάκη η κα Ασημακοπούλου. Κι όσες διαφορές κι αν έχω πλέον με τον Κρανιδιώτη, δεν μπορώ να ανεχθώ από ανθρώπους, που πιθανότατα θα είναι σύντομα υπουργοί, να εκτοξεύουν απειλές μαφιόζικου χαρακτήρα, με την αυτοπεποίθηση κάποιου που είναι υπεράνω νόμου, κάθε έννοιας δεοντολογίας και ηθικής.
Κανείς απ’ όλους αυτούς τους «συνηγόρους», που προσπαθούν με νομικές τρίπλες να αγιοποιήσουν τον Νίκο Γεωργιάδη, όπως ο Αντύπας Καρίπογλου, δε βρέθηκε να πει ότι βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι δεν πρόκειται για έναν ομοφυλόφιλο που αρέσκεται σε ερωτικές περιπτύξεις με ανηλίκους. Ας μας επιτρέψουν λοιπόν να αρκεστούμε σε μία δικαστική ετυμηγορία, έστω και πρωτόδικη.
Κι ας πάψουν επιτέλους να νομίζουν ότι η κοινωνία κρίνει με τον ποινικό κώδικα στο χέρι. Ευτυχώς, αυτό δεν ισχύει ακόμη!
