«Η ηθική είναι ο πιο αποτελεσματικός μηχανισμός για να σέρνεις την ανθρωπότητα από τη μύτη» έλεγε ο Νίτσε. Η συζήτηση της περασμένης Τρίτης στην Βουλή περί Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Διαπλοκής, σίγουρα δεν έκαναν σοφότερο κανέναν πολίτη αυτής της χώρας. Ο Αλέξης Τσίπρας την χρησιμοποίησε ως μια ευκαιρία να δώσει θέαμα στο λαό ελλείψει άρτου. Είναι λογικό, όταν η πολιτική σου δεν έχει πια κανένα επιχείρημα να αναδείξει, όταν τα έχεις κάνει θάλασσα σε όλους τους τομείς, όταν οι υπουργοί σου αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στη διαχείριση στοιχειωδών πραγμάτων παρά μόνο σε εκθέτουν σε καθημερινή βάση με τις δηλώσεις τους και κυρίως όταν είσαι έτοιμος να ψηφίσεις και να εφαρμόσεις τα πιο σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα που μέχρι χθες ξόρκιζες, το μόνο που σου μένει είναι να δημιουργείς φαντάσματα και κακούς δράκους και να τα κυνηγάς. Να παριστάνεις τον κήρυκα της ηθικής και τον τιμητή της κάθαρσης του πολιτικού συστήματος. Αυτό προσπάθησε και προσπαθεί να κάνει ο πρωθυπουργός προκειμένου να καλύψει επικοινωνιακά την τραγική αποτυχία της κυβέρνησής του σε κάθε τομέα, την πρωτοφανή ιστορικά πολιτική του ανακολουθία και το επώδυνο βάρος των μέτρων τα οποία καλείται να εφαρμόσει το προσεχές διάστημα.
Έχοντας την αυτοπεποίθηση της επικοινωνιακής υπεροχής που νομίζει ότι κατέχει, ο κ.Τσίπρας επιχείρησε να δώσει ένα ακόμα κοινοβουλευτικό σόου παριστάνοντας πως δεν τρέχει τίποτα τη στιγμή που η χώρα βιώνει μια πρωτοφανή οικονομική καθίζηση ενώ έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο καταυλισμό μεταναστών και προσφύγων που περιφέρονται ανεξέλεγκτοι μέσα στην επικράτεια. Δυστυχώς για τον ίδιο, τα χιλιοειπωμένα
τσιτάτα και τα λεκτικά του πυροτεχνήματα κατά της “διαπλοκής” δεν έπεισαν και δεν εντυπωσίασαν κανέναν. Η παρουσία του στην συζήτηση αυτή, εξελίχθηκε στην πρώτη παταγώδη επικοινωνιακή του ήττα αφού ανέδειξε ξεκάθαρα την πολιτική του γύμνια και την κυβερνητική του ανεπάρκεια. Ο κ.Τσίπρας μιλάει σαν να βρίσκεται στον Μάρτιο του 2015 κι όχι του 2016. Νομίζει πως μπορεί να επιβιώνει πολιτικά κάνοντας μονίμως αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση και καταδικάζοντας το χτες. Θέλει να ξεχνάει ότι πλέον κοντεύει τον ενάμιση χρόνο στην εξουσία κι ότι τώρα κρίνεται για τα δικά του πολιτικά πεπραγμένα, τα αποτελέσματα των οποίων μάλιστα είναι τραγικά για την χώρα και τους πολίτες. Μπορεί ο κ.Τσίπρας να κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου με σημαία την κάθαρση, την τιμωρία και την απόδοση δικαιοσύνης όμως η συνθηματολογία αυτή δεν λέει πλέον τίποτα στους πολίτες οι οποίοι βλέπουν τα μέτρα του νέου “αριστερού” μνημονίου να εξανεμίζουν κάθε εισόδημα που τους έχει απομείνει, να βυθίζει την αγορά στην ύφεση, να νεκρώνει κάθε οικονομική δραστηριότητα, να αλλάζει δραματικά προς το χειρότερο την καθημερινότητά τους.
Ο πρωθυπουργός παριστάνει τον σημαιοφόρο της κάθαρσης και της πολιτικής ηθικής ενώ η κυβέρνησή του έχει χάσει το ηθικό πλεονέκτημα εδώ και πολύ καιρό. Προκειμένου να καλύψει τον θόρυβο από την πρωτοφανή προσπάθεια καταστρατήγησης των θεσμών και τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη παρουσίασε δεκατρείς νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης Σαμαρά ως “παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη” διαστρέφοντας πλήρως την ουσία και το νόημα των λέξεων και παραπλανώντας τη Βουλή και τους πολίτες. Για ποιο ηθικό πλεονέκτημα αλήθεια μιλάει ο κ.Τσίπρας; Για τον κ.Κατρούγκαλο με το 12% επί των επαναπροσλήψεων; Για τις 200.000 ευρώ που σήκωσε η κ.Βαλαβάνη λίγο πριν τα capital controlls; Για τα λεφτά που έβγαλε στο εξωτερικό ο κ.Μάρδας; Για το 1.800.000 που ξέχασε να δηλώσει ο κ.Σταθάκης; Για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή του κ.Μητρόπουλου; Για την κατασκευαστική εταιρία του κ.Φλαμπουράρη που λάμβανε έργα από την Περιφέρεια Πελοποννήσου; Για τους ατελείωτους διορισμούς φίλων, συγγενών και οπαδών χωρίς καν τυπικά προσόντα σε θέσεις-κλειδιά σε υπουργεία αλλά και στου Μαξίμου; Ή μήπως είναι ηθικό πλεονέκτημα και χτύπημα στη διαπλοκή ο απόλυτος έλεγχος των τηλεοπτικών αδειών από την κυβέρνηση και οι συναντήσεις του κ.Τσίπρα με τον κ.Ψυχάρη;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αποδεδειγμένα η πλέον διαπλεκόμενη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της μεταπολίτευσης ενώ ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός που έχει επιδείξει την μεγαλύτερη ανοχή σε σκανδαλώδεις συμπεριφορές υπουργών του από κάθε άλλον πρωθυπουργό στο παρελθόν. Από το “ξεμπερδεύουμε με το παλιό” πήγαμε μέσα σε λίγους μήνες στο “και οι άλλοι τα ίδια έκαναν”. Μιλούν για ηθική υπεροχή κλείνοντας τα αυτιά στα καθημερινά μικρά και μεγαλύτερα σκάνδαλα που αφορούν μέλη της κυβέρνησής του. Τους φτύνουν και λένε ότι βρέχει. Αυτοσυγχωρούν τα παραπτώματά τους υπό το αξίωμα του “ηθικού πλεονεκτήματος” της Αριστεράς σύμφωνα με το οποίο ό,τι κι αν κάνει κάποιος εφόσον ανήκει στην Αριστερά οφείλουμε να το δούμε με επιείκεια ή και να μην το δούμε καθόλου…
Στην πραγματικότητα δεν έχουν -και δεν είχαν ποτέ- κανένα ηθικό πλεονέκτημα αλλά ακόμα κι αν το είχαν, παραμένουν επικίνδυνοι και καταστροφικοί για τα συμφέροντα και την πορεία της χώρας. Η ηθική στην πολιτική είναι απαραίτητο να υπάρχει, όμως είναι αναγκαιότερη η ικανότητα και η αποτελεσματικότητα. Γιατί ένας πολιτικός χωρίς ηθική μπορεί να βάλει στην τσέπη μερικά εκατομμύρια (βλ.Τσοχατζόπουλος), ένας πολιτικός χωρίς ικανότητες όμως, μπορεί να ζημιώσει την χώρα και τις επόμενες γενιές με δεκάδες δισεκατομμύρια όπως συνέβη με την διαπραγμάτευση Τσίπρα – Βαρουφάκη ένα χρόνο πριν και ακόμα χειρότερα να θέσει σε κίνδυνο την εθνική κυριαρχία και την ασφάλεια της χώρας.
