Στην γειτονική μας Ιταλία, όπως ακριβώς και στην χώρα μας την Ελλάδα, στήθηκε από το 2015 και μετά μια τεράστια βιομηχανία. Μια βιομηχανία η οποία με κορμό διάφορες ΜΚΟ κατάφερε να δημιουργήσει και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, εμπλέκοντας στις δραστηριοτητές τους ένα πλήθος ανθρώπων και επιχειρήσεων. Έχοντας την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, έχοντας το σπρώξιμο από διάφορες οργανώσεις που θέλουν – υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού – να επιβάλλουν ατζέντα στο εσωτερικό χωρών, κατάφεραν να ριζώσουν. Όμως όσα χρήματα και να δίνουν οι απ’ έξω, όσο πίεση και να ασκούν οι Βρυξέλλες, εάν δεν υπάρχει το χρήμα του δημοσίου, εάν δεν υπάρχει η επιδότηση από τον φορολογούμενο πολίτη, οι αριθμοί απλά δεν… βγαίνουν. Αυτό έγινε ξεκάθαρο στην Ιταλία. Όπως μαθαίνουμε, χιλιάδες υπάλληλοι που δούλευαν σε ΜΚΟ που απασχολούνταν κυρίως με το να “φροντίζουν” μετανάστες, απολύθηκαν, καθώς στο πλαίσιο των δημοσιονομικών περικοπτών, πάρθηκε μια υπουργική απόφαση για την “ασφάλεια και τη μετανάστευση», από το Υπουργείο Εσωτερικών, του οποίου προϊσταται ο Ματέο Σαλβίνι. Και περικόπηκαν χρήματα που πήγαιναν σε αυτές τις ΜΚΟ. Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα IL GIORNALE οι φιλομεταναστευτικές οργανώσεις αναγκάστηκαν να απολύσουν περίπου 5.000 εργαζομένους λόγω των περικοπών χρηματοδότησης που υπαγορεύει η σχετική απόφαση και προσθέτει ότι τα «κοινωνικά κέντρα» εξετάζουν συνολικά 15.000 απολύσεις έως το τέλος του έτους.
Η ανακοίνωση των μαζικών απολύσεων στον τομέα της υποδοχής μεταναστών έρχεται λίγους μήνες μετά τις διαμαρτυρίες των συγκεκριμένων οργανώσεων ότι οι αποφάσεις του Ιταλού ηγέτη για τα ζητήματα ασφαλείας «μειώνουν τα κέρδη τους». Ήδη από το 2016, είχε αποκαλυφθεί ότι ομάδες της ιταλικής μαφίας συμμετείχαν επίσης στη λήψη χρηματοδοτήσεων από το ιταλικό κράτος για τη λειτουργία κέντρων υποδοχής αιτούντων άσυλο και ότι, όχι μόνον γεμίζουν τις τσέπες τους με μεγάλα ποσά μετρητών, παρέχοντας την ίδια στιγμή υποβαθμισμένες υπηρεσίες διαβίωσης και διατροφή, αλλά φημολογείται ότι χρεώνουν τους μετανάστες και «υπηρεσίες προστασίας», κατά την προσφιλή τακτική της Cosa Nostra. Και υπάρχει άραγε κανείς που να πιστεύει ότι αυτού του είδους τα πράγματα δεν γίνονται στην χώρα μας; Εγώ προσωπικά έχω την εντύπωση ότι γίνονται τα ίδια και πολύ χειρότερα. Πολύ χειρότερα, τόσο από πλευράς ΜΚΟ αλλά και από πλευράς διαφόρων άλλων “οργανώσεων” που έχουν τυλιχθεί γύρω από το μεταναστευτικό και εξυπηρετούν πολλά και διαφορετικά συμφέροντα. Υπάρχουν ΜΚΟ, που ξεπλένουν χρήμα από αραβικές χώρες, υπάρχουν “αντιεξουσιαστές” οι οποίοι θέλουν να είναι αυτοί που πατρονάρουν τους μετανάστες, ενώ την ίδια στιγμή εργάζονται σε σχετικές ΜΚΟ. Και υπάρχει και ένα ακόμη πρόβλημα εδώ. Ότι εμείς δίπλα μας έχουμε τους Τούρκους. Οι οποίοι απλώνουν τα δικά τους πλοκάμια, για τα δικά τους συμφέροντα.
Αν τα κυκλώματα που δρούν στην Ιταλία είναι “χ” εδώ ο αριθμός τους είναι τουλάχιστον τριπλάσιος. Και η δράση τους εντελώς ανεξέλεγκτη. Αναρωτιέται κανείς, τι ακριβώς θέλει να κάνει, πώς ακριβώς θα χειριστεί η κυβέρνηση που έρχεται την κατάσταση. Θα θελήσει να κόψει τον Γόρδιο Δεσμό, όπως ο Σαλβίνι; Ή θα προσπαθήσει να το διαχειριστεί, να προωθήσει ίσως τις δικές της ΜΚΟ;
