Το γνωστό συνδικαλιστικό… τρίκ, “Να μαζευτούμε παιδιά να κάνουμε μια επιτροπή να… το συζητήσουμε” θυμίζει η αντίδραση της ΕΕ στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία:
Ψάχνουν να βρούν αυτό τον “κάποιον” που θα κάνει κάτι για να σταματήσει αυτό που γίνεται. Και τι αποφάσισαν; Να ανάψουν λαμπιόνια για να φωταγωγήσουν τα κτήρια της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών με τα χρώματα του Αστέρα Τρίπολης που συμβαίνει να είναι και αυτά της Ουκρανίας.
Αυτή η παγιωμένη αντίδραση της ΕΕ σε ο,τιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο, να φωταγωγεί κτήρια έχει γίνει σημείο έντονου σαρκασμού στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όμως αυτό που κυρίως κάνει είναι το να προσβάλλει τους εμπλεκόμενους.
Θα είχε ίσως ενδιαφέρον να μαθαίναμε και το πόσοι βαθμοί διαβούλευσεων χρειάστηκαν για την φωταγώγηση, πόσες επιτροπές και υποεπιτροπές χρειάστηκε να συνεδριάσουν προκειμένου να επιτευχθεί το “λαμπρό” (κυριολεκτικά) αυτό αποτέλεσμα.
Επί του πρακτέου όμως, ένα και μόνον ηθικό δίδαγμα πρέπει να προκύψει για την χώρα μας.
Εάν συμβεί το ο,τιδήποτε, εάν ο απέναντι ημιπαράφρων δικτάτορας αποφασίσει να επιβάλλει την διά της βίας αποστρατικοποιηση των νησιών μας ή να μας “εκκαθαρίσει” από πολιτικά στοιχεία, εφημερίδες και δημοσιογράφους που δεν του αρέσουν, θα είμαστε εντελώς μόνοι μας.
Το μόνο που στέκεται ανάμεσα στον τρόπο ζωής μας και στο να μετατραπούμε σε κινούμενα επίδοξων αυτοκρατόρων είναι η ισχύς των όπλων μας και τα όποια ψυχικά αποθέμετα των υπερασπιστών μας.
Γι’ αυτό αυτά τα δύο αποτελούν την βάση του πολιτισμού μας (με τα καλά που θέλουμε να κρατήσουμε και τα κακά που θέλουμε να αλλάξουμε) και πρέπει να τα φροντίζουμε διαρκώς ακόμη και εις βάρος άλλων αναγκών μας.
Η “επιστροφή της ιστορίας” στην διεθνή πολιτική σκηνή κατέρριψε με εντυπωσιακό τρόπο όλους αυτούς που ήθελαν μας πείσουν για τις ουτοπιες τους, που πίστευαν ότι μπορούμε να είμαστε ασφαλείς αρκεί να είμαστε ασήμαντοι, που ήθελαν να μας πείσουν ότι τυχόν σύγκρουση θα περιοριζόταν σε κάποιο μεθοριακό σημείο, θα αφορούσε κάποια ακατοίκητη βραχονησίδα και όλα τα υπόλοιπα.
Τα όσα βλέπουμε να εκτυλίσσονται στην Ουκρανία, με την ολική επαναφορά των δογμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπενθυμίζουν γιατί χρειαζόμαστε όχι μόνον τα Rafale ή τις Belharra αλλά και το πυροβολικό, τα άρματα μάχης και όλα τα υπόλοιπα. Πάνε ταυτόχρονα κουβά και όλοι αυτοί που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ο πόλεμος γίνεται με… κουμπάκια, χωρίς την συμμετοχή μαζικών δυνάμεων.
Εάν θέλουμε να προστατεύσουμε την ελευθερία μας και τον πολιτισμό μας, θα πρέπει να επενδύσουμε σε αυτά, γνωρίζοντας ότι κανείς άλλος δεν θα το κάνει για εμάς.
Πολύ σωτά και συμφωνούμε πιστεύω απόλυτα όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Αλίμονο αν αναμένουμε τον οποιονδήποτε.Παρόλα αυτά η ομιλία λογύδριο του Καλυβιώτη στη χτεσινή εκπομπή ήταν εντελώς αντεθνική και καλό είναι πριν πετάξουμε τις βλακείες μας να ζυγίζουμε τα πράγματα. Δεν υπηρετεί το εθνικό συμφέρον η στάση και με τον Α και με τον Β όταν όλη η ΕΕ κινελιται συγκεκριμένα. Τα ίδια και το ΝΑΤΟ. Ακόμα και η Τουρκία. Μετά θα βγαίνουμε να ζητάμε στήριξη.