Σκεφτόμουν τις προάλλες επ’ αφορμή της διαφήμισης πολύ γνωστού φαστφουντάδικου – διαφήμιση ύμνος στην LGBT κοινότητα, στην πολυπολιτισμικότητα και σε πολλά άλλα φωταδιστικά – κατά πόσο μπορεί ένα τέτοιο μήνυμα μπορεί πλέον να θεωρείται προκλητικό. Διότι για να είναι προκλητικό ένα κοινωνικό μήνυμα πρέπει και το κοινωνικό δοχείο να είναι «συντηρητικό».
Το ιδεολόγημα της μετανεωτερικότητας όμως πλέον επικρατεί σε κάθε έφανση της ζωής μας. Πόσο εύκολα άραγε κάποιος όπου βρίσκεται στον εργασιακό του χώρο δύναται να εκφραστεί ελευθέρως στο ότι αντιτίθεται στην υιοθεσία τέκνων από τα ομόφυλα ζευγάρια; Είναι σχεδόν αδύνατον. Η υπόθεση του αμερικανού ζαχαροπλάστη που ηρνήθη να κατασκευάσει γαμήλια τούρτα για ομοφυλόφιλο ζεύγος εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι καθολικός βρίσκεται στο συνταγματικό δικαστήριο των ΗΠΑ. Εάν ήταν ισλαμιστής ο εν λόγω κύριος θα είχε προκληθεί τέτοια φασαρία; Πολύ αμφιβάλω. Μία άλλη καθολική μαία στην Μ. Βρετανία για πολλά χρόνια ηρνείτο να συμμετάσχει σε αμβλώσεις. Η επιθυμία της μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν σεβαστή. Μέχρι που κάποιοι από το νοσοκομείο της έθεσαν το δίλημμα : είτε θα συμμετάσχεις είτε θα απολυθείς. Εν τέλει απελύθη και ενώ προσέφυγε δικαστικώς εκρίθη ότι οι προσωπικές της πεποιθήσεις είναι κατώτερες από τις πεποιθήσεις της κυριαρχούσας φωταδιστικής ιδεολογίας.
Το ενδιαφέρον με τον διαφωτισμό γενικότερα, είναι ότι αποκαθήλωσε κυρίαρχες ελίτ που είχαν συσσωρεύσει εξουσία στα χέρια τους, ήτοι τους μονάρχες και την εκκλησία δίνοντας ταυτόχρονα περιθώριο στους εμπόρους να δρουν ελευθέρως με αποτέλεσμα να καρπωθούν ένα μεγάλο μέρος της πίτας.
Παρόλα αυτά, σπάνια υπήρξε ένα τόσο ισχυρό ρεύμα που να αμφισβητεί ότι η ηγεμονία της Δύσης είναι το αποτέλεσμα της πνευματικής παρακαταθήκης της αρχαίας Ελλάδος, της Ρώμης και του Χριστιανισμού. Η άρνηση αυτής της διαχρονικής σταθεράς έγινε μία φορά και γέννησε τον Ναζισμό και τον Κομμουνισμό. Από ό,τι φαίνεται όμως, αυτήν την στιγμή βρισκόμαστε στην δεύτερη φορά αφού οι ιδέες της νέας αριστεράς σταδιακά κυριαρχούν παντού ή ήταν έτοιμες να κυριαρχήσουν παντού μέχρι πρόσφατα. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι τα μοναδικά αναχώματα απέναντι σε αυτήν την ξέφρενη πορεία αποκαθήλωσης του έθνους, του Χριστιανισμού και της οικογενείας ήταν η εκλογή Τραμπ και το BREXIT. Οι νίκες αυτές συνετελέσθηκαν από τα μεσαία στρώματα αμερικανών και βρετανών με ένστικτο αυτοσυντήρησης. Διότι εάν συνεχισθεί με αυτήν την πορεία το ρεύμα της παγκοσμιοποίησης, πνευματικό τέκνο του ακραίου διαφωτισμού (μετανεωτερικότητα) εκπορευόμενο από την νέα αριστερά κάθε σταθερά που έκανε την Δύση να ηγεμονεύει θα πάψει να υφίσταται.
Διότι εάν ήδη το μεγαλύτερο μέρος του συσσωρευμένου πλούτου βρίσκεται στα χέρια κάποιων ελίτ που επιθυμούν την παγκοσμιοποίηση – το παγκόσμιο κράτος δηλαδή για να μην κρυβόμαστε και πίσω από το δάκτυλό μας – για να μπορούν να ηγεμονεύουν πιο εύκολα εξαλείφοντας τις πεποιθήσεις της πλειονότητας επιβάλλοντας δικτατορικά μία πολιτική ορθότητα φανταστείτε τί θα συμβεί εάν τα καταφέρουν κιόλας. Τα έθνη είναι το μόνο υπάρχον ανάχωμα σε μία τέτοια δικατορία. Η πυρηνική οικογένεια το μόνο καταφύγιο μίας φυσιολογικής ζωής. Ο Χριστιανισμός η μόνη θρησκεία που προσθέτει συναίσθημα στην ψυχρότητα του Ορθού Λόγου. Ας τα έχει υπόψιν του αυτά τα καλά του Αντιδιαφωτισμού ο εθνικός μας γελοιογράφος που θεωρεί τους Έλληνες ζώα που δεν πέρασαν διαφωτισμό.
