Το μεγαλύτερο λάθος που διέπραξε ποτέ ο Δυτικός και πολιτισμένος κόσμος ήταν να πιστέψει πως ο Κομμουνισμός ετάφη με την πτώση της ΕΣΣΔ. Ο νεο – μαρξισμός, ήδη πριν την κατάρρευση του υπαρκτού Σοσιαλισμού, ξεπετάχτηκε μέσα από τις καπιταλιστικές χώρες της Δύσης. Το πιο ηχηρό από τα κινήματα των δικαιωματιστών ήταν το κίνημα των Ομοφυλοφίλων που βρέθηκε σε πλήρη ανάπτυξη την δεκαετία του ΄90. Ο πρώτος στόχος του κινήματος αυτού ήταν οι ομοφυλόφιλοι να αναγνωριστούν ως το τρίτο φύλο αποκτώντας ίσα δκαιώματα με τα άλλα δύο. Στην συνέχεια, θέλησαν να αναγνωριστεί ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών και φυσικά να δύνανται είτε να υιοθετούν παιδιά είτε να αποκτούν βιολογικά μέσω παρένθετης μητέρας ή παρένεθετου πατέρα.
Το ενδιαφέρον στοιχείο του όλου αυτού κινήματος είναι το πώς λειτούργησε και αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας τις τακτικές του νεο – μαρξισμού. Κατά αρχάς δημιούργησε ένα φιλοσοφικό – ηθικό υποβαθρο. Τα κύρια επιχειρήματα που χρησιμοποίησε βρίσκονται στην ηθική φιλοσοφία του νεο – μαρξιστή Λουί Αλτουσέρ. Επί της ουσίας υπεστήριζε πως οι έμφυλες ταυτότητες είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που αναπαράγει τα στερεότυπα του «αρσενικού και θηλυκού ανθρώπου». Το παιδί, από την στιγμή της γέννησής του, του απευθύνονται με το «ο» και το «η» μεταφέροντάς του όλες εκείνες τις «στερεοτυπικές» αντιλήψεις που έχουν μεταδοθεί αιώνες τώρα.
Αυτή η νεο – μαρξιστική θεωρία που αμφισβητεί την ύπαρξη της βιολογικής πραγματικότητας επί της ουσίας χρησιμοποιήθηκε από το ομοφυλοφυλικό κίνημα για να λειτουργήσει ευθέως ανταγωνιστικά απέναντι στην κλασσική, πυρηνική οικογένεια. Ομοφυλόφιλοι κατέλαβαν θέσεις στην τηλεόραση παγκοσμίως, κατέλαβαν πανεπιστημιακές θέσεις, δημιούργησαν διάφορες ΜΚΟ και, εν τέλει επέτυχαν ο γάμος των ομοφυλοφίλων να αναγνωρίζεται σε διάφορες χώρες που τελεολογικά έχει ως συνέπεια την υιοθεσία ή βιολογική απόκτηση παιδιών. Πλέον, όποιος ανθίσταται στον γάμο τους ή στην απόκτηση εκ μέρους των παιδιών, το λιγότερο που μπορεί να υποστεί είναι να χαρακτηρισθεί ομοφοβικός ή ακόμα χειρότερα να αναγκαστεί να παραιτηθεί από την δουλειά του όπως ο CEO της Mozilla επειδή χρηματοδότησε μία οργάνωση που ως στόχο της είχε την πολιτειακή απαγόρευση του γάμου ομοφυλοφίλων.
Στην Σουηδία, σχολεία με επιδοτήσεις απευθύνονται σε παιδιά του δημοτικού με μία αντωνυμία ουδετέρου γένους με αποτέλεσμα να διπλασιαστούν ήδη από την ηλικία των 6 ετών τα παιδιά εκείνα που δηλώνουν ότι είναι παγιδευμένα σε λάθος σώμα. Στην Αμερική, φούρνοι που αρνούνται να φτιάξουν τούρτες για ομοφυλόφιλα ζευγάρια λόγω πολιτικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων αντιμετωπίζουν από τα δικαστήρια βαριά πρόστιμα ή ακόμα και κίνδυνο φυλακίσεως. Βέβαια, εάν αντιστοίχως κάποιος μουσουλμάνος ηρνείτο θα προστατευόταν η θρησκευτική του ελευθερία. Το ομοφυλοφιλικό κίνημα, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του νεο –μαρξισμού έχει καταφέρει να αποκτήσει μέσω του κράτους την ισχύ ώστε να εξελείψει όλους τους διαφωνούντες καίτοι υποτίθεται ότι ζούμε σε μία «ελεύθερη» και «ανοιχτή» κοινωνία. Πλέον από διαφόρους οργανισμούς, αναγνωρίζονται ακόμα και 58 φύλα μεταξύ των οποίων οι «ουδετερόφυλοι», οι «άφυλοι» και «τρανστζέντερ». Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ο Μαρξισμός μπορεί να μην κέρδισε διά των όπλων αλλά σίγουρα θριάμβευσε διά της πλαγίας οδού μέσω των ιδεών. Η Δύση εν συνόλω χρειάζεται μία σοβαρή, στιβαρή Συντηρητική ιδεολογική αντεπανάσταση με επιχειρήματα. Αλλιώς, πολύ φοβάμαι ότι εσωτερικός εχθρός είναι πολύ ισχυρότερος από την Καρχηδόνα όπως σοφά φώναζε τότε ο Κάτων ο Τιμητής.
