Το βράδυ της Πέμπτης η ομάδα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού κάθισε στον πάγκο της την ώρα που παιζόταν ο “ύμνος” της Euroleague, της ευρωπαϊκής δηλαδή διοργάνωσης καλαθοσφαίρισης στην οποία συμμετέχει. Διοργάνωση στην οποία συμμετέχει η ομάδα αυτή γιατί αυτό της προσδίδει κύρος και χρήματα. Δύο πολύ όμορφοι και χρήσιμοι σκοποί για οποιονδήποτε άνθρωπο ή οργανισμό. Αυτή η κίνηση της ομάδας καλαθοσφαίρισης του Παναθηναίκού ήλθε μετά τον τρόπο με τον οποίο η Euroleague αποφάσισε να φερθεί έναντι του ιδιοκτήτη και προέδρου της ομάδας Δημήτρη Γιαννακόπουλου μετά από μια κόντρα που αυτός είχε με κάποιους Τούρκους οπαδούς μιας άλλης ομάδος καλαθοσφαίρισης και στην οποία τους είπε “δύο λόγια παραπάνω” όταν αυτοί απείλησαν την οικογένειά του.
Δεν ξέρουμε εάν τελικά ο Παναθηναϊκός θα φύγει ή θα παραμείνει στην Euroleague, καθώς αυτό – σύμφωνα με τον κ. Γιαννακόπουλο – θα αποφασιστεί με δημοψήφισμα… των οπαδών του Παναθηναϊκού. Εάν φύγει όμως είναι πολύ πιθανόν να συμμετέχει σε κάποια άλλη διοργάνωση. Εάν κάτι τέτοιο συμβεί θα είναι όχι μεν καταστροφικό για την Euroleague αλλά σίγουρα πολύ “μειωτικό” για το δικό της συνολικό κύρος και την δυναμική της ως διοργάνωσης.
Κάτι σαν το Brexit δηλαδή και την ΕΕ. Το ακριβώς δηλαδή αντίθετο από αυτό που συνέβη με το ελληνικό δημοψήφισμα του 2015.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ο Δ. Γιαννακόπουλος, ακολουθεί έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ηγεσίας από ότι οι κυβερνήσεις της χώρας μας. Ασχολείται με αυτό που τον ενδιαφέρει. Την ομάδα του. Δεν ασχολείται ούτε με το καλό της “οργάνωσης” Euroleague, ούτε με τις αξίες που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον κόσμο του μπάσκετ. Κοιτά το καλό της ομάδας του. Επενδύει, παίρνει πίσω, επανεπενδύει. Η δε συμμετοχή της ομάδας σε κάτι ευρύτερο, όπως μια ευρωπαϊκή διοργάνωση γίνεται για να προσδώσει στην ίδια την ομάδα και όχι ως αυτοσκοπός. Άρα ηγείται με έναν συγκεκριμένο, παραδοσιακό τρόπο ηγεσίας, τον συντηρητικό. Κάτι το οποίο – σε εμένα τουλάχιστον – έγινε φανερό αρκετό καιρό πριν, όταν όλα τα αθλητικά μήντια έπεσαν πάνω του να τον φάνε επειδή φέρθηκε με… σκληρότητα στους παίκτες του βάζοντάς τους να επιστρέψουν μετά από μια ατιμωτική ήττα (και πάλι στην Τουρκία η αφορμή του θέματος, δεν μπορεί κάτι θα λέει αυτό) με λεωφορείο αντί αεροπλάνου. Σόκ για τους “προοδευτικούς”. Άκου εκεί να “τιμωρήσει”.
Η συντηρητική ηγεσία όμως παράγει αποτελέσματα. Αποτελέσματα τα οποία κάνουν την ομάδα της οποίας κάποιος ηγείται πετυχημένη. Ναι θα περάσεις καλές και κακές φάσεις. Όμως υπάρχει σκοπός, υπάρχει κατεύθυνση.
Στην Ελλάδα υπάρχει άραγε πολιτικός που να θέτει το συμφέρον της χώρας ως προτεραιότητα;
