Επίθεση «παρέμβαση» στο σπίτι του Αδώνιδος Γεωργιάδη έκανε η διαβόητη συμμορία του «Ρουβίκωνα», την οποία όλοι ξέρουν, αλλά κανείς δεν εξαρθρώνει. Οι «πασίγνωστοι-άγνωστοι» που δε διστάζουν να δείχνουν και τα πρόσωπά τους και να παρεμβαίνουν μέσω των κοινωνικών δικτύων, μετέβησαν έξω από το σπίτι του Υπουργού στα Μελίσσια και πέταξαν τα συνηθισμένα γραφικά τρικάκια τους.
Όπως αναμενόταν, δεν έγινε καμία προσαγωγή ή σύλληψη, ενώ στη γνωστή διαδικτυακή «γιάφκα» των ανά τον κόσμο συμμοριτών της Αριστεράς αναρτήθηκε το κάτωθι:
«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και γραφική τηλεπερσόνα του αρχαιολάγνου βιβλιοπώλη Μπουμπούκου, δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά αποτελεί την πιο φανερή επίδειξη της πολιτικής αυτής. Χρέος τους είναι η παροχή κάθε είδους υπηρεσιών στους καπιταλιστές κεφαλαιοκράτες. Χρέος της τάξης μας είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να τους εξαφανίσει απο το πολιτικό σκηνικό. ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ»
Ο Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας απήντησε με ανάρτηση στο Twitter, λέγοντας συγκεκριμένα:
«Κυριακή πρωί επέλεξαν να επιτεθούν στο σπίτι μου, φωνάζοντας και πετώντας τρικάκια. Η οικία αποτελούσε και αποτελεί άσυλο σε όλους τους πολιτισμούς , σπεύδω όμως να προλάβω δηλώσεις τύπου: ‘δεν πυροβόλησαν κιόλας…’, ότι μέσα εκεί μένει και ο 5χρονος γιος μου. Δεν τους φοβόμαστε!»
Κυριακή πρωί επέλεξαν να επιτεθούν στο σπίτι μου, φωνάζοντας και πετώντας τρικάκια. Η οικία αποτελούσε και αποτελεί άσυλο σε όλους τους πολιτισμούς , σπεύδω όμως να προλάβω δηλώσεις τύπου: «δεν πυροβόλησαν κιόλας..», ότι μέσα εκεί μένει και ο 5χρονος γιος μου. Δεν τους φοβόμαστε! pic.twitter.com/ob8gujyf2t
— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) November 17, 2019
Είναι στα «όρια της νομιμότητος» η απειλή κατά της ζωής ενός Υπουργού;
Αναρωτιόμαστε, πάντως, αν η ανάρτηση του «Ρουβίκονα» δε θεωρείται απειλή κατά ζωής, τότε τι; Μήπως δε γνωρίζει κανείς, ότι όλοι αυτοί οι συστεγαζόμενοι στα Εξάρχια και στα διάφορα διαδικτυακά «στέκια» είναι συγκοινωνούντα δοχεία; Μήπως όλοι αυτοί δε σχετίζονται με εκτελέσεις και απόπειρες; Μήπως όλοι αυτοί δεν είναι μέρος ενός καλά οργανωμένου παρακράτους, το οποίο επεβίωσε σε όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις;
Κι αν δεν μπορεί ένας Υπουργός να προστατευθεί ή να ενεργοποιήσει διαδικασίες εξάρθρωσης των «μπουμπουκιών» που τον φωνάζουν «Μπουμπούκο», τότε πώς αλήθεια μπορεί ένας πολίτης να προστατευθεί απέναντί τους. Πρέπει δηλαδή να ζήσουμε κι άλλες παράπλευρες απώλειες σαν τον Αξαρλιάν, για να χαράξουμε σαφείς κόκκινες γραμμές ανάμεσα στην πολιτική δράση και το οργανωμένο έγκλημα; Είναι δυνατόν να παραπέμπονται άνθρωποι στη Δικαιοσύνη επειδή απλά εκφράζουν τη γνώμη τους και όλοι αυτοί που τρομοκρατούν και μας τρίβουν στα μούτρα την καθεστωτική τους έπαρση – διότι καθεστώς είναι – να παραμένουν ατιμώρητοι και να μας προκαλούν;
Γιατί εν τέλει, όταν ο στόχος είναι κοτζάμ Υπουργός, το πρόβλημα δεν είναι το ποιος είναι, αλλά το πόσο πιο έκθετος είναι ο απλός πολίτης απέναντί τους.
Αναμένουμε…
