Και στο κάτω-κάτω ποια κοινωνία μπορεί να επιζήσει χωρίς πρότυπα; Χωρίς πρότυπα που θα είναι φορείς ήθους και αξιών; Ναι, ένα πρότυπο ζωής και δράσης.
Τι πρότυπα όμως μας προβάλλουν; Τη δειλία αντί την ανδρεία. Τον εύκολο πλούτο αντί την εργασία που σε αμείβει. Τον ανέντιμο ως έξυπνο και τον έντιμο ως κορόιδο…
Και το αποτέλεσμα;;; Να τρέξουμε να ενσωματώσουμε πάνω μας όλα τα αρνητικά που θα μας προσφέρουν ηδονές βραχυπρόθεσμες, ως υπόδουλοι σε έναν απόλυτα υλιστικό κόσμο χωρίς ένα αξιακό πλαίσιο. Μέσα σε αυτή την πνευματική λάσπη καλλιεργείται ο σύγχρονος Έλληνας, ή Νεοέλληνας. Δε ζητά τροφή για σκέψη. Ζητά τροφή για την τσέπη. Ζητά ύλη και όχι πνεύμα. Ζητά χρήμα και όχι γνώση. Ζητά αυτό που θα του προσφέρει κάτι για λίγες μέρες και όχι κάτι ισόβιο.
Αυτά είναι τα πρότυπα στα οποία μεγαλώσαμε ως γενιά τα τελευταία χρόνια. Πρότυπα χωρίς αρετή. Πρότυπα χωρίς ήθος. Πρότυπα χωρίς πολιτισμό. Πρότυπα που μας τα ταΐζουν καθημερινά οι ξύλινοι λόγοι των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των ΜΜΕ και της ευτέλειας που κυριαρχεί γύρω μας.
Ονομάσαμε άξιο το ποταπό και ευτελές. Και θέλουμε να το μιμηθούμε. Να το εντάξουμε στη ζωή και τη σκέψη μας. Να θρέψουμε φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες αντικοινωνικές και υλιστικές. Να ζήσουμε σε έναν πλασματικό παράδεισο –γεμάτο δήθεν ηδονές. Γίναμε όντα χωρίς πνευματική σκέψη, νεκροζωντανοί χωρίς στόχους ζωής. Απλά ζούμε για να καταναλώνουμε αχρείαστες απολαύσεις του σώματος.
Σαν ζόμπυ πνευματικά κυκλοφορούμε χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Γιατί η ζωή μας άδειασε από πρότυπα ζωής. Πρέπει να την ξαναγεμίσουμε από τέτοια πρότυπα: πρότυπα ήθους, πρότυπα ανδρείας, πρότυπα ζωής, πρότυπα ανθρωπιάς…
Τελικά όλο και κάποιοι λίγοι ανάμεσά μας διαφέρουν. Σκέφτονται. Γυρίζουν την πλάτη στην ύλη και αναζητούν τροφή για το πνεύμα. Είναι άραγε αυτοί που αναζητούσε από παλιά με το φανάρι του ο Διογένης ο Κυνικός φωνάζοντας «Άνθρωπο ζητώ!»; Πιθανόν…
Αυτοί οι ολίγοι πήγαν σε άλλο σχολείο; Πήραν άλλη παιδεία; Όχι. Απλά είδαν όταν οι υπόλοιποι υπήρξαν τυφλοί…
Ας κάνουμε σε πρώτη φάση τους ανθρώπους αυτούς πρότυπα και ας προσπαθήσουμε να πατάξουμε τη μανία ικανοποίησης της σάρκας. Ας την αντικαταστήσουμε με μια μανία ικανοποίησης της σκέψης και του πνεύματος. Και τότε, ναι, η κοινωνία μας θα γίνει καλύτερη…
