O λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της εθνικής και πνευματικής αλλοτριώσεως, την οποία έχει υποστεί σχεδόν μισό αιώνα και εξ αυτού του λόγου δίδει ανυπερθέτως προτεραιότητα σε παγκοσμίως χρεοκοπημένα ιδεολογήματα όπως η Αριστερά, η φενάκη του μαρξισμού και η ψευδώνυμη λαϊκή επανάσταση, η οποία συνιστά μια στυγνή έκφανση ερυθρού ολοκληρωτισμού, πόρρω απέχουσα από την πραγματική δημοκρατία. Η ίδια η ιστορική πραγματικότητα έχει αποδείξει μεταπολεμικά το αυτό, και η εν Ελλάδι κυβέρνηση της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς ότι πρόκειται για μια ιδιότυπη δικτατορία, η οποία σφετεριζόμενη τη λαϊκή κυριαρχία εγκαθιδρύει ιδικούς της κανόνες, πραξικοπηματικά, ποδοπατώντας γηθοσύνως και ιταμώς το Σύνταγμα, λοιδορώντας τους δημοκρατικούς θεσμούς, διότι υπολαμβάνει εαυτήν ως Θεό.
Η προκρούστεια δογματική λογική του σχιζοειδούς «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς είναι ένα ψυχωσικό παραλήρημα, το οποίο επιστρατεύει συχνάκις, λίαν σκοπίμως, διά να αποσείσει το στυγερό ολοκληρωτικό πρόσωπό της, όπως η πιστοποίηση φρονημάτων, η εξουδετέρωση των αντιφρονούντων, ο αβυσσαλέος ανθελληνισμός, ο ισοπεδωτικός μηδενισμός και ο στενός εναγκαλισμός της με την κρατική μηχανή, καθώς και η αντιμετώπιση του κράτους ως λαφύρου, δηλονότι ως κομματικής θεραπαινίδας.
Η διττή υποκρισία, η προπαγάνδα της Αριστεράς δηλαδή, ρητορεύει περί δήθεν των ατομικών δικαιωμάτων και της ισότητας προκειμένου να σαγηνεύσει τη διανοητικώς λοβοτομημένη μάζα, ενώ στην πράξη πράττει τα ακριβώς αντίθετα, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τους ημετέρους, ενώ την ίδια άποψη έχει και για την ανθρώπινη ζωή, όπως ότι μόνον οι συριζαίοι είναι άνθρωποι, όσοι δεν ανήκουν, δεν είναι κατηχημένοι εις την δήθεν Αριστερά, καθίστανται μιάσματα, φασίστες και δεν χρήζουν οιασδήποτε μνείας.
O υποπολιτισμός της Αριστεράς παροιμιώδης, ουχ ήττον είναι και το ποινικό της μητρώο, καθώς και η όζουσα ανελευθερία της καθίσταται ψηλαφητή εις πάσαν έκφανση της καθημερινότητάς μας, όπως αργυρώνητοι υπουργοί που «τραμπουκίζουν» τους ασθενείς πολίτες, όμως ενώπιον των υπερεθνικών εντολέων των κύπτουν υποτακτικώς το γόνυ τηρούντες σιγήν ιχθύος και ποιούμενοι την νήσσαν, όντες πρόθυμοι να διεκπεραιώσουν αναξιοπρεπώς οιαδήποτε αντιλαϊκή και ανθελληνική οδηγία, αρκεί να προσποριστούν ανενδοίαστα ίδια οφέλη. Το υπερεκχειλίζον μέγεθος της ασύδοτης και αξιόμεμπτης ταύτης συμπεριφοράς είναι ότι ουδέποτε η Αριστερά ενδιαφέρθηκε για τους πραγματικά υπαιτίους δράστες της Μαρφίν την 5/5/2010, όπου «κόπηκε» εκκωφαντικά το νήμα της ζωής τεσσάρων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του κυοφορούμενου εμβρύου – οδύνη και ολοφυρμός.
Η ίδια αλαζονική στάση διά τη Μάνδρα και το Μάτι, διότι ο καιρός γαρ εγγύς, διότι διά άλλη μια φορά ο ανεδαφικός ιστορικός υλισμός θα πληγεί από πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες κείνται έγγιστα προς την προϊούσα κλιμάκωση «ύβρις, άτη, νέμεσις, τίσις».
