του Γεώργιου Κωνσταντόπουλου
Οι ειρηνόφιλοι είναι αναντίρρητα συμπαθείς άνθρωποι. Οι μετριοπαθείς είναι κατά συνήθεια δημοφιλείς τύποι. Η ανθρώπινη φύση όμως έχει ιάνειο πρόσωπο. Στη situationhumain ανήκουν τόσο η φιλία και η ειρήνη όσο και η εχθρότητα και ο πόλεμος. Την κοινότοπη αυτή αλήθεια, γράφει ο Κονδύλης, “την μαθαίνει κανείς διαβάζοντας κάθε πρωί τις εφημερίδες”, χωρίς να καταπιαστεί κατ’ ανάγκην με την μακρά πνευματική αλυσίδα και το corpus των Clausewitz, Machiavelli, Hobbes ή Schmitt.
Η Ευρώπη είναι βραδυκίνητη, άκαμπτη, παρακολούθημα των εξελίξεων. Σέρνεται, δέσμια της πολιτικής ορθότητας. Και καλείται να αντιμετωπίσει ένα αδηφάγο τέρας που οσμίζεται την τραγική έλλειψη ισχύος της. Ο “προοδευτικός”, φλύαρος και δακρύβρεχτος ψευδοανθρωπισμός, από τον οποίο κατακλύζεται ο δημόσιος διάλογος στη Δύση, δολοφονεί ηθικά και πολιτικά όποιον αρθρώνει στιβαρό και συμπαγή λόγο για κατίσχυση πυρός απέναντι στην κινούμενη εκρηκτική μάζα του φονταμενταλιστικού Ισλάμ. Την ίδια ώρα όμως πυροβολεί τα πόδια της Ευρώπης, την αφήνει ανυπεράσπιστη και ευάλωτη σε έναν εχθρό που απειλεί την υπόσταση της, διασαλεύει βάναυσα τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Τα γεγονότα των Παρισίων είναι θρυαλλίδα εξελίξεων. Όποιος γνωρίζει πέντε δράμια Ιστορία σίγουρα δεν επιθυμεί πολεμική σύρραξη ή εμπλοκή. Όποιος γνωρίζει δέκα δράμια Ιστορία σίγουρα γνωρίζει ότι μερικές φορές είναι αναπόφευκτος αν όχι ευκταίος. Si vis pacem, para bellum. Si vis vitam para mortem. Ο πόλεμος είναι “ενισχυσμένη” πραγματικότητας το στοιχειακό ίδιον του οποίου είναι η πάλη, ο αγώνας για επιβίωση. Πρέπει, ωστόσο, να τελειώνουμε με τον ολοκληρωτισμό του 21ου αιώνα στην Ευρώπη: την πολιτική ορθότητα, πρέπει να αποτινάξουμε αυτήν την τυραννία εάν θέλουμε να ταχύνουμε το βήμα και πνεύσει αέρας ανανέωσης και δυναμικής σε μια Ευρώπη των Εθνών-κρατών. Απέναντι στις μαύρες σημαίες που απειλούν τα τείχη της συμβολικής “Βιέννης”, δεν αρκούν μόνο οι γαλλικές. Χρειάζονται και πολεμικά φλάμπουρα. Χρειάζονται και Mirage, Eurogfighters και Raptors. Σφαίρα στο σβέρκο κάθε τζιχαντιστή που απειλεί την κανονικότητα μας.
υ.γ1.: Viva la France!
υ.γ2.: Να πλειοδοτείς σε ευαισθησία, εικονική έστω, είναι από θεμιτό μέχρι ευπρόσδεκτο. Να πλειοδοτείς όμως σε ρεσιτάλ ηλιθιότητας συγκρίνοντας “νεκρούς” Μνημονίων με δολοφονημένους βομβιστικών επιθέσεων είναι έγκλημα και φανερώνει όχι απλώς σύγχυση αλλά ηθική κατάπτωση.
υ.γ3.: Ο καταλογισμός ευθυνών της Δύσης πρέπει να γίνει- γιατί είναι υπαρκτές. Αργότερα όμως, τώρα πρέπει να ενισχυθεί το αίσθημα κοινότητας απέναντι στον εχθρό. Και η Ελλάδα πρέπει να λάβει σαφή θέση, χωρίς αστερίσκους.
