Πρόσφατα ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, επισκεπτόμενος τα κεντρικά γραφεία ελληνικής εταιρείας στην οποία επένδυσε αμερικάνικος χρηματοοικονομικός οργανισμός τόνισε ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα με καταπληκτική ποιότητα ζωής.
Συμπλήρωσε ότι αν μπορεί να προσφέρει καλή εργασία και καλές απολαβές, για κάποιον ο οποίος είναι Έλληνας η επιστροφή είναι περίπου μονόδρομος. Η εισαγωγή του όρου «ποιότητα ζωής» στον πολιτικό λόγο είναι μια ευχάριστη εξέλιξη, καθώς επιτρέπει να τεθούν επί τάπητος μια σειρά ζητημάτων, που θα πρέπει όμως να εξετασθούν συνολικά.
Ο συγκεκριμένος όρος, είναι όμως κάπως ασαφής καθώς κάθε άνθρωπος ικανοποιείται από διαφορετικά πράγματα. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει ένας συναινετικός και ευρέως αποδεκτός ορισμός για την «ποιότητα ζωής», καθώς περιλαμβάνει αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες, που δεν είναι όλοι μετρήσιμοι.
Γι’ άλλον ποιότητα ζωής μπορεί το να είναι το να μπορέσει να «δραπετεύει» κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο με ελικόπτερο ή με πλοίο σε κάποιον τουριστικό προορισμό και γι’ άλλον το να μπορεί να αφήσει τα παιδιά του να πάνε στο σχολείο μόνα τους, μη ανησυχώντας για την ασφάλειά τους. Γι’ άλλον, η ποιότητα ζωής μπορεί να καθορίζεται από το επίπεδο των υπηρεσιών Υγείας που μπορεί να λάβει και γι’ άλλον από το πόσο ο κρατικός μηχανισμός σέβεται την ατομική του ελευθερία.
Εάν έχεις όχι απλά μια καλή εργασία αλλά ανήκεις σε ένα ελάχιστα υψηλό ποσοστό των εξαιρετικά καλά αμειβόμενων τα πράγματα είναι καλά. Μπορείς να έχεις ιδιωτική περίθαλψη, να στέλνεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικό σχολείο χωρίς να δίνεις δεκάρα για το τι επιλέγει να κάνει ο κάθε υπουργός και πρωθυπουργός, θεωρώντας ισως τους φόρους που πληρώνεις ένα «κόστος διαβίωσης». Εάν όμως ανήκεις στην μεσαία τάξη, έχοντας ανάγκη να δεις την ανταποδοτικότητα των φόρων που πληρώνεις κάθε μήνα στην κεντρική κυβέρνηση τα πράγματα αλλάζουν, γιατί τότε η ποιότητα ζωής σου εξαρτάται άμεσα από τις κυβερνητικές επιλογές.
Η κατάσταση με το ΕΣΥ είναι αυτή που είναι και γνωστή σε όλους. Τα όσα γίνονται στα δημόσια Πανεπιστήμια θα έπρεπε να προκαλούν μάλλον ντροπή στους υπευθύνους. Εάν δε περάσουμε και στα ζητήματα ασφάλειας, εάν η μοίρα σου όρισε το σπίτι που σου άφησαν οι γονείς σου να είναι στο 6ο δημοτικό διαμέρισμα της Αθήνας, ελπίζεις μόνον σε Θεία παρέμβαση. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί για την ποιότητα ζωής αυτών που πέρασαν ένα εικοσιτετράωρο στην Αττική οδό, γι’ αυτούς που στην Εύβοια το καλοκαίρι περίμεναν τον συντονισμό των πυροσβεστικών δυνάμεων. Ακόμη και μια βόλτα στο κέντρο μπορεί να γίνει περιπέτεια εάν π.χ. την ίδια ημέρα κάποιοι θέλουν να διαδηλώσουν για τον Κουφοντίνα ή το… Κασμίρ. Βόλτα που μπορείς να κάνεις μόνον εάν κάποιοι από τους κυβερνώντες δεν έχουν αποφασίσει ότι είναι στιγμή για… lockdown.
Αυτό που δεν είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου τα όποια χαρακτηριστικά «καλής ποιότητας ζωής» υπάρχουν παρά τον ρόλο των κυβερνήσεων και όχι λόγω αυτών.
