Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών εκ μέρους του πρωθυπουργού στις 26/5/2019, εξαιτίας και συνεπεία της αδιαμφισβήτητης συντριπτικής ήττας την οποίαν υπέστη εις τις ευρωεκλογές και συνάμα εις τις εκλογές της Αυτοδιοικήσεως, συνιστά μία ομολογία οιονεί απώλειας της λαϊκής κυριαρχίας και εξ αυτού λοιπόν του λόγου έσπευσε αμελλητί να προκηρύξει δημοσίως εκλογές, διά να αποφασίσει εν τέλει ο λαός, διά της ετυμηγορίας του, με ποιο κυβερνητικό πρόγραμμα θα πηδαλιουχηθεί η χώρα στο μέλλον διά τον χειρισμό ακανθωδών και καίριων πολιτικώς ζητημάτων.
Τούτο σημαίνει ότι, πολιτικά, ναι μεν η χώρα ευρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο ωσεί υπηρεσιακής κυβερνήσεως, εντούτοις όμως, στενώς νομικά, τούτο δεν έχει εισέτι επισυμβεί διότι δεν έχει ψηφισθεί το επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα. Υπό το φως λοιπών των διεξαχθησομένων εκλογών και των γεννηθέντων τριγμών εις τους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ ο πρωθυπουργός σπεύδει να προχωρήσει εις την πλήρωση των θέσεων του προέδρου του Αρείου Πάγου, του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και τριών αντιπροέδρων του ΣτΕ, οι οποίες θα προκύψουν νομοτελειακά στις 30/6/2019, όταν και λήγει η θητεία των, δίδοντας την αλγεινή εντύπωση ότι συντρέχει ειδικός λόγος, ακατάληπτος προς εμάς τους πολίτες, ο οποίος δικαιολογεί «το βεβιασμένο» του διορισμού των δικαστών. Είναι πρόδηλο ότι κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος οι εξουσίες είναι διακριτές, όμως κατά το άρθρο 90 του Συντάγματος η αρχή αυτή καταστρατηγείται διότι διά την ανάδειξη των προέδρων και των αντιπροέδρων των ανώτατων δικαστηρίων παρεμβαίνει ευθέως το υπουργικό συμβούλιο, με εισήγηση του υπουργού Δικαιοσύνης (εκτελεστική εξουσία) κατόπιν γνωμοδοτήσεως του οργάνου των προέδρων της Διασκέψεως της Βουλής (νομοθετική εξουσία).
Το φυέν ενταύθα ερώτημα είναι εάν η κυβέρνηση εργαλειοποιεί τη Δικαιοσύνη, με θρυαλλίδα τη διαφαινόμενη αποδρομή της εκ της εξουσίας, και αποπειράται τοιουτοτρόπως, εμμέσως πλην σαφώς, να τη χειραγωγήσει ιδίοις ωφέλοις ή αν νομιμοποιείται εκ του Συντάγματος να το πράξει τούτο. Η κυβέρνηση ναι μεν έχει προκηρύξει εκλογές, άρα ουσιαστικά πολιτικά και ηθικά δεν νομιμοποιείται, όμως κατά τη γραμματική ερμηνεία του Συντάγματος δύναται να προβεί σε οιαδήποτε ενέργεια καθότι δεν έχει υπογραφεί ακόμη το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα προκηρύξεως εκλογών.
Η κατάστασις εν ολίγοις είναι νομικο-πολιτειακά μεταιχμιακή. Συνελόντι ειπείν, ο πολιτικός αμοραλισμός και τυχοδιωκτισμός της κυβερνήσεως είναι υπερεκχειλίζων, η οποία επιχειρεί ανενδοίαστα να αμαυρώσει στην κοινή συνείδηση των πολιτών το κύρος των μυστών του Δικαίου, που διακονούν την ακριβοδίκαιη απονομή της δικαιοσύνης με αίσθημα ευθύνης και προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία, τιμώντας δεόντως τους θεσμούς και τη δημοκρατία.
