Αναμφίβολα η πολιτική ζωή στη χώρα μας είναι γεμάτη οικονομικά σκάνδαλα. Οι λόγοι είναι πολλοί και για να τους αναπτύξουμε πρέπει να γράψουμε βιβλίο. Το σκάνδαλο της Novartis είναι άλλο ένα κομμάτι της πολιτικής καθημερινότητας. Δεν ξέρω ούτε τη δικογραφία, ούτε και λεπτομέρειες για να γράψω επί τούτου και δεν θα το κάνω γιατί υπάρχουν άλλοι ειδικότεροι από μένα.
Ωστόσο, με προβληματίζει το εξής. Η κυβέρνηση έδρασε με απόλυτη ετοιμότητα για το θέμα μετά από ένα συγκεκριμένο γεγονός: το μεγάλο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στην Αθήνα με συμμετοχή μεταξύ 140.000 και 1,5 εκατομμυρίου πολιτών (οι απόψεις ποικίλουν). Ξαφνικά το ζήτημα της Μακεδονίας μπήκε μέσα σε μια μέρα στο περιθώριο και αντικαταστάθηκε από το σκάνδαλο της Novartis. Η κυβέρνηση από το ρόλο του «κατηγορουμένου» στο ζήτημα των Σκοπίων επέλεξε να κουκουλώσει το ζήτημα και να μετατραπεί σε κατήγορο στο ζήτημα της Novartis. Δηλαδή, είχαμε μια γρήγορη εναλλαγή ρόλων προς όφελος της Κυβέρνησης.
Η επιλογή χρονικά της εξέτασης του σκανδάλου της Novartis έγινε προς κουκούλωμα της αγανάκτησης των πολιτών για τους λανθασμένους χειρισμούς του Σκοπιανού και για την τάση να μη λαμβάνεται η άποψη των πολιτών για το ζήτημα.
Novartis αντί Σκοπιανού λοιπόν… με ένα κουκούλωμα και μια εναλλαγή ρόλων η Κυβέρνηση προσπαθεί να διαφύγει της δικαιολογημένης οργής του εκλογικού σώματος και να μετατραπεί σε Ρομπέν των Δασών και Διώκτη του Εγκλήματος.
Η παραπλάνηση… Αιώνια τεχνική των καθεστώτων και κυβερνήσεων να παραμείνουν στην εξουσία. Και ο αποπροσανατολισμός ως όπλο να διχάσει τους πολίτες που απαρτίζουν το εκλογικό σώμα.
Πρόκειται, δηλαδή, για «παραπλάνηση ενηλίκων». Όμως, το δικαίωμα να πράττει κατ’αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση αυτή –αλλά και η όποια κυβέρνηση καθώς το ζήτημα ξεπερνά τα στενά κομματικά όρια- τους το δίνει το ίδιο το εκλογικό σώμα με την απώλεια μνήμης που παθαίνει.
Είναι στο χέρι μας να μην πέφτουμε θύματα κοροϊδίας. Όπως και το να πέφτουμε…
