Νομοσχέδιο με το οποίο θα επιβάλλονται αυστηρότατες κυρώσεις και πρόστιμα έως και 600.000 ευρώ σε όσους προκαλούν επεισόδια και καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία κατέθεσε η ισπανική κυβέρνηση με στόχο να προστατεύσει τη δημόσια ασφάλεια, και τις ελευθερίες των πολιτών.
Για τα πολύ συχνά παρατηρούμενα στην Ελλάδα αδικήματα όπως αυτό της παρεμπόδισης εκλογικών διαδικασιών και διενέργειας διαδηλώσεων σε σημεία στρατηγικής σημασίας οι αρχές θα μπορούν να επιβάλλουν πρόστιμα αξίας από 30.001 ευρώ έως 600.000 ευρώ. Επιπλέον, με πρόστιμο θα τιμωρούνται και όσοι αρνούνται να επιδείξουν τα στοιχεία τους στις αστυνομικές αρχές ή παρεμποδίζουν αυτές να ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ισπανική νομοθεσία προβλέπει και βαρύτατες κυρώσεις για το κάψιμο της ισπανικής σημαίας, καθώς και για την πρόκληση ταραχών έξω από ισπανικό κοινοβούλιο.
Αντίθετα στην Ελλάδα επί σειρά ετών η πολιτεία επιδείκνυε μια πρωτοφανή για τα δεδομένα των πολιτισμένων χωρών ανοχή στα φαινόμενα βίας. Είναι γεγονός ότι από τη μεταπολίτευση και μετά οι καταλήψεις δημοσίων χώρων, οι καταστροφές της δημόσιας περιουσίας και οι πάσης φύσεως αντιδραστικές συμπεριφορές , δεν αντιμετωπίζονταν από τους εκάστοτε κρατούντες με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα. Με τις αρχές της τήρησης του νόμου και της διατήρησης της ασφάλειας να έχουν περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο ως κατάλοιπα του καθεστώτος των Συνταγματαρχών οι αρχές συχνά επεδείκνυαν μια στάση υποχωρητικότητας απέναντι σε φαινόμενα βίας.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο η καταστροφή του κέντρου της Αθήνας το 2008 να αντιμετωπίζεται από μεγάλη μερίδα του κόσμου της αριστεράς ως επαναστατική γυμναστική και οι αστυνομικές αρχές, να παραμένουν σε θέση άμυνας. Ένα χρόνο νωρίτερα είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις νυν μέλους της ελληνικής κυβερνήσεως ότι ο καθείς έχει δικαίωμα να καεί την ελληνική σημαία, ενώ ακόμη και σήμερα τα κόμματα της αριστεράς αναγνωρίζουν ως νόμο, όχι αυτόν που έχει ψηφιστεί από την ελληνική βουλή, αλλά το δίκιο αυτών που κάθε φορά εκπροσωπούν. Μελανή σελίδα στην σύγχρονη ιστορία της χώρας θα μείνει και η δολοφονία των τριών εργαζόμενων στην τράπεζα της Marfin στη διάρκεια των επεισοδίων που εξελίχθηκαν στο πλαίσιο των διαδηλώσεων κατά της ψήφισης από τη Βουλή του Μνημονίου το Μάιο του 2010.
Η Ισπανική κοινωνία παρά το γεγονός ότι έχει ζήσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, από τη χώρα μας, την τραυματική εμπειρία της δημοκρατικής εκτροπής, με τη παραμονή του δικτάτορα Φράνκο στην εξουσία επί 35 χρόνια, έχει επιτύχει να μην ταυτίζει την κρατική παρέμβαση για την προάσπιση του αγαθού της δημόσιας ασφάλειας με απειλή για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Η Ελλάδα δυστυχώς έχει ακόμα να κάνει πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και σίγουρα έχει να μάθει πολλά από την Ισπανία.
