του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Tα όπλα τους πήραν την εβδομάδα που πέρασε οι κεφαλοκυνηγοί της πολιτικής ορθότητας, με αφορμή μία παρατήρηση του δικηγόρου Φαήλου Κρανιδιώτη, σχετικά με την μηντιακή παρουσία του «χήρου» ενός ηθοποιού που πέθανε πρόσφατα. Συγκεκριμένα έγραψε:
«Μεγάλος ηθοποιός ο Χατζησάββας. Τον έχω δει στο θέατρο κι όποτε έβλεπα στην τηλεόραση πως συμμετέχει σε σειρά, ήταν κίνητρο να την δω. Τώρα γιατί πρέπει να φάμε στη μάπα την αξύριστη “χήρα” του; Άμα ο εκλιπών ήθελε να μιλήσει για όλα αυτά, θα το είχε κάνει».
Στην παρατηρησή του αυτή επί της ουσίας ο γνωστός δικηγόρος και πολιτευτής είπε ότι ο μακαρίτης δεν είχε ποτέ συζητήσει για την προσωπική του ζωή και ότι το outing και οι ακτιβιστικού τύπου δηλώσεις που έκανε μετά τον θανατό του ο συντροφός του, ήταν αν μην τι άλλο προσβλητικές για τον ίδιο. Ή τουλάχιστον έτσι το αντιλήφθηκα εγώ.
Και λίγο πολύ συμφωνώ με τον κ. Κρανιδιώτη. Καθότι υπάρχουν και ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι είναι αν μη τι άλλο αξιοπρεπείς άνθρωποι και δεν θέλουν να μετατρέψουν σε λαϊκή καμπάνια ή λαϊκό αίτημα την προσωπική τους ζωή είτε την αντιλαμβάνονται ως κάτι φυσιολογικό είτε ως πάθος. Δεν ξέρω αν ο αποθανών ήταν ένας από αυτούς καθότι δεν είμαι θεατρόφιλος και ως εκ τούτου δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με το θεατρικό γίγνεσθαι. Ξέρω όμως ότι εάν ήταν ένας από αυτούς και ο θανατός του χρησιμοποιήθηκε για να στηθεί ένα πανηγύρι gay rights, θα συμφωνούσε απόλυτα με αυτό που έγραψε ο Φαήλος Κρανιδιώτης.
Όμως πέρα από τα αρχικά σχόλια. αυτά που ακολούθησαν ήταν ακόμη πιο σημαντικά. Και δεν αναφέρομαι σε τίποτε άλλο παρά στις απανωτές επιθέσεις που δέχθηκε ο Φαήλος Κρανιδιώτης από όλες τις πλευρές (ακόμη και από την δικιά του, της ΝΔ). Και οι οποίες είναι χαρακτηριστικές του τρόπου με τον οποίο κάποιοι αντιλαμβάνονται τον δημόσιο λόγο. Θεωρούν ότι μόνον οι απόψεις που ταιριάζουν με τις δικές τους πρέπει να ακούγονται. Και οι ομοφυλόφιλοι είναι άραγε κάποιο τοτέμ της κοινωνίας, στο οποίο δεν έχουν δικαίωμα οι απλοί (στρέητ) θνητοί να αναφέρονται; Είναι υπεράνω κριτικής;
Και δεν ήταν μόνον το lifestyle σύστημα που έπεσε πάνω στον κ. Κρανιδιώτη. Ακολούθησαν μέχρι και παρεμβάσεις κομματικών στελεχών από διάφορα κόμματα. Ομοφοβικό τον ανέβαζαν, φασίστα τον κατέβαζαν. Αναμενόμενη αντίδραση. Αυτό που δεν είναι αναμενόμενο είναι το πόσο λίγοι βγήκαν να στηρίξουν δημόσια τον κ. Κρανιδιώτη. Και δεν αναφερόμαστε σε αυτούς που χασκογέλασαν με την παρατηρησή του, οι οποίοι είμαι σίγουρος ότι είναι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας (τουλάχιστον από τις μη υστεριάζουσες κάθε φύλου) αλλά το πόσοι βγήκαν δημόσια να υπερασπιστούν το δικαίωμά του να λέει την άποψή του. Και μάλιστα όταν τα υποτιθέμενα κόμματα των «φιλελευθέρων» πρωταγωνίστησαν στην προσπάθεια φιμωσής του…
