«Ακριβώς όπως η Πολωνία δεν έσπασε, διακηρύσσω σήμερα ώστε να το ακούσει ο κόσμος, πως η Δύση δεν θα σπάσει ποτέ. Οι αξίες μας θα επικρατήσουν και ο πολιτισμός μας θα θριαμβεύσει. Έτσι, ενωμένοι, ας πολεμήσουμε όπως οι Πολωνοί, για την οικογένεια, την ελευθερία, την Πατρίδα και τον Θεό.»
Το παραπάνω απόσπασμα θα έφερνε στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη το Ούγγρο συντηρητικό Πρωθυπουργό, Βίκτορ Ορμπάν. Όμως προς ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση του Μητσοτάκη, είναι απόσπασμα από την ομιλία του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ, κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του στην Πολωνία. Η ομιλία αυτή επιβεβαιώνει την άποψη όλων όσων επέμεναν από την αρχή της εμφάνισης του Τράμπ στο πολιτικό σκηνικό, για την επάνοδο των δεξιών πολιτικών θέσεων στο πρόσωπο του τελευταίου. Διότι οι δεξιές θέσεις, ναι μεν κατακερματίζονται σε κατηγορίες και υποκατηγόρίες, αλλά δεν νοούνται έξω από τον βασικό αξιακό τους χάρτη στον οποίο κομβικά σημεία είναι ο πατριωτισμός, η ελευθερία, ο Θεός και η οικογένεια.
Η άνεση με την οποία εξέφρασε αυτές τις απόψεις ο Τράμπ, δείχνει πως αφενός στον διεθνή πολιτικό διάλογο εισέρχονται ξανά οι δεξιές ορολογίες, αφετέρου επιβεβαιώνεται πως ο Τράμπ δεν κάνει βήματα πίσω στις ιδεολογικές αρχές τις οποίες εξέφρασε στην προεκλογική του περίοδο. Η δε σημειολογία της περίστασης είναι εκπληκτική καθώς ο αμερικανός πρόεδρος εξέφρασε αυτές τις αρχές επισκεπτόμενος μια από τις πιο συντηρητικές χώρες της Ευρώπης, η οποία μάλιστα τον προηγούμενο Νοέμβριο, ανακήρυξε τον Ιησού Χριστό, Βασιλέα της χώρας. Οι διαρκείς επιτυχίες του αμερικανού προέδρου στο εσωτερικό μέτωπο της μετανάστευσης, καθώς και οι συντριπτική σημειολογική του νίκη απέναντι στα διεφθαρμένα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, μπορούν να διδάξουν πολλά και να οδηγήσουν σε ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Για παράδειγμα η χρήση των διαδικτυακών κοινωνικών δικτύων από το επιτελείο του Τράμπ μας δείχνει πως μπορεί ένας δεξιός πολιτικός να υπερπηδήσει τα εμπόδια που βάζουν τα ΜΜΕ ακόμα και μήνες μετά την εκλογή του, η υποστήριξη του δικαστικού σώματος στις αποφάσεις για τον περιορισμό της λαθραίας και εν τέλει επικίνδυνης μετανάστευσης, μας δείχνουν πως το λόμπιινγκ μέσα στον χώρο της δικαιοσύνης, μπορεί να δώσει σε έναν δεξιό πολιτικό την υποστήριξη που χρειάζεται, καθώς και πως μέσα στους χώρους του δικαίου και της αστυνόμευσης, υπάρχει μαζική υποστήριξη για τους πολιτικούς που έχουν δεξιές θέσεις και τις εννοούν.
Από την άλλη σε αριστερίστικες χώρες όπως η δική μας, έχουμε ξεχάσει πως το κράτος αυτό χτίστηκε για να είναι χριστιανικό και Ελληνικό, έχουμε ξεχάσει πως η οικογένεια έχει μια ευγενή και πνευματική αξία και δεν είναι απλά μια παρέα, έχουμε ξεχάσει πως η Πατρίδα δεν είναι τόπος διαμονής αλλά μια ανώτερη ιδέα, τέλος έχουμε ξεχάσει πως ο μοναδικός εγγυητής της ελευθερίας είναι το Έθνος και οτιδήποτε έξω από αυτό, δεν μπορεί παρά να είναι ανελεύθερο. Και αν η Αμερική και οι περισσότερες πρώην κομμουνιστικές χώρες της Δύσεως ανατρέχουν στις παλαιές σταθερές αξίες που γεννούν ευημερία, στην Ελλάδα μόλις ανακαλύψαμε την δεκαετία του 70’ και τον πολιτιστικό μαρξισμό. Αυτή η επιστροφή της Δυτικής ιδεολογικής ορολογίας στις συντηρητικές και Εθνικές αξίες, δεν είναι παρά μια επιστροφή στα βασικά τα οποία τις τελευταίες δεκαετίες δεχθήκαν ανηλεή πόλεμο από τους προοδευτικούς. Πλέον ο Αμερικανός Πρόεδρος δείχνει να συμμετάσχει και σε ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ξεφεύγοντας έτσι από την απλή πολιτική ρητορική.
