Όλοι γνωρίζουμε τον Βλαδίμηρο Ίλιτς Ουλιάνωφ που έμεινε στην ιστορία ως Λένιν. Ήταν ο αρχηγός των Μπολσεβίκων που έκαναν την Οκτωβριανή Επανάσταση και εγκαθίδρυσαν το κομμουνιστικό καθεστώς στη Ρωσία που μετονομάστηκε σε Σοβιετική Ένωση.
Όμως, πως ένας εξόριστος στην Ελβετία την άνοιξη του 1917 μπόρεσε μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να επιστρέψει στη Ρωσία και να ισχυροποιηθεί τόσο ώστε μέσα σε λίγους μήνες να κάνει επιτυχημένο πραξικόπημα και να ανατρέψει την μέχρι τότε κυβέρνηση;
Ο Λένιν γεννήθηκε το 1870 στο Σιμπίρσκ του Βόλγα σε ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν ο Ιλίγια Ουλιάνωφ διευθυντής σχολείου ενώ η μητέρα του Μαρία Μπλανκ ήταν κόρη γιατρού. Ο κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του, μέλος αριστερής εξτρεμιστικής οργάνωσης, επιχείρησε να δολοφονήσει τον Τσάρο Αλέξανδρο τον Γ’ (προτελευταίο Τσάρο). Απέτυχε και το πλήρωσε με τη ζωή του. Το γεγονός αυτό υπήρξε, βέβαια, καθοριστικό για τον Λένιν που την ίδια εποχή ως φοιτητής της Νομικής ξεκίνησε να μελετά με πάθος το Μαρξ και να γίνεται κομμουνιστής.
Το επίθετο Λένιν το πήρε, σύμφωνα, με μία άποψη, όταν την περίοδο 1897-1900 ζούσε εξόριστος στην περιοχή του ποταμού Λένα στη Σιβηρία.
Το 1903 στο συνέδριο του Ρώσικου Σοσιαλιστικού Κόμματος των Εργαζομένων υπήρξε σοβαρή διαφωνία ως προς την πολιτική που έπρεπε να ακολουθηθεί. Ο Λένιν και μια μερίδα οπαδών του κόμματος πίστευαν πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένα αυστηρά συγκεντρωτικό και κεντρικά οργανωμένο κόμμα. Αυτό, βέβαια, δεν συμμεριζόταν η πλειοψηφία αλλά ποιος νοιάστηκε γι’ αυτούς;;; Σε κάποιο διάλειμμα και ενώ έλειπαν οι περισσότεροι από αυτούς ο Λένιν προχώρησε με την ψηφοφορία και πέρασε τις θέσεις του. Η “πλειοψηφία” ονομάστηκε “Μπολσεβίκοι” υπό τον Λένιν, ενώ οι εξαπατημένη “μειοψηφία” (που ήταν πλειοψηφία) ονομάστηκαν “Μενσεβίκοι”. Σε αυτό το σημείο, βέβαια φαίνεται ο τρόπος λειτουργίας του Λένιν: αδίστακτος, αυταρχικός και βαθύτατα αντιδημοκρατικός.
Την επανάσταση του 1905 ΔΕΝ τη στήριξε γιατί ήταν “αστική”. Οι “αστοί” ήταν εχθροί γι’ αυτόν. Το 1907 εξορίστηκε ξανά στην Ελβετία. Εν τω μεταξύ το 1914 ξέσπασε ο “Μεγάλος Πόλεμος” και μαζί με αυτόν η μεγάλη ευκαιρία για τον Λένιν.
Η Ρωσία γονάτισε οικονομικά ενώ ο Τσάρος Νικόλαος ήταν πολύ αδύναμος για να ηγηθεί της Αυτοκρατορίας και το περιβάλλον του κυβερνούσε με αυταρχισμό. Οι Ρώσοι πολέμησαν γενναία Γερμανούς και Αυστριακούς αλλά δεν μπορούσαν να νικήσουν. Ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται. Τον Φεβρουάριο του 1917 εκδηλώθηκε επανάσταση που υποχρέωσε τον Τσάρο Νικόλαο να παραιτηθεί, θέτοντας τέλος στη Μοναρχία. Αντικαταστάθηκε από ένα περίεργο σύστημα: μια προσωρινή κυβέρνηση -προς τη σοσιαλδημοκρατία- και το Σοβιέτ των Εργατών και Στρατιωτών. Μεταξύ τους υπήρχε ανταγωνισμός με την Κυβέρνηση να συνεχίζει τον πόλεμο κατά των Γερμανών παρά τις αντιρρήσεις του Σοβιέτ.
Και τότε, τον Απρίλιο του 1917, επέστρεψε -κατόπιν εορτής- ο μεγάλος επαναστάτης από την Ελβετία! Πως κατάφερε,αλήθεια, να περάσει από την εμπόλεμη ζώνη και να φτάσει σώος και δυνατός στη Ρωσία;
Η απάντηση απλή: τέσσερα χρόνια από το 1914 μέχρι το 1918 το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών υποστήριζε τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους του με το συνολικό ποσό των 26 εκατομμυρίων μάρκων ή -με σημερινά δεδομένα- των 75 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ άλλη πηγή μιλάει για 9 τόνους χρυσού από γερμανικές τράπεζες! Χωρίς αυτά δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ούτε η Οκτωβριανή Επανάσταση ούτε θα άντεχαν οι μπολσεβίκοι στην εξουσία τον πρώτο αποφασιστικό χρόνο μετά την πραξικοπηματική κατάληψή της. Ο Γερμανός Κάιζερ δεν υποστήριζε το Λένιν από συμπάθεια αλλά είδε πως οι θέσεις του θα διέλυαν τη Ρωσία και αυτό ακριβώς ήθελε ως εχθρός της χώρας αυτής! Μάλιστα, λόγω, του ότι ο Κάιζερ ήταν ιδεολογικός εχθρός με τον Λένιν, μιλούσε μαζί του μέσω τρίτων, με ιδιαίτερα συνωμοτικό τρόπο!
Ο Λένιν επιχείρησε πραξικόπημα κατά της προσωρινής κυβέρνησης και τον Ιούλιο του 1917 αλλά τελευταία στιγμή το ματαίωσε και την “κοπάνησε” στη Φινλανδία γιατί πληροφορήθηκε πως ο Πρωθυπουργός Κερένσκυ θα έβγαζε στη φόρα τις “βρωμιές” του με τους Γερμανούς, εχθρούς του Ρωσικού Έθνους!
Όμως, και πάλι οι Μπολσεβίκοι ήταν τυχεροί! Τέλη Αυγούστου του 1917 στρατιωτικές δυνάμεις υπό τον Στρατηγό Κορνίλωφ επιχείρησαν “δεξιό” πραξικόπημα και φοβισμένος ο Κερένσκυ εξόπλισε 25.000 μπολσεβίκους με τη βοήθεια των οποίων νίκησε τους πραξικοπηματίες! Τώρα πια ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι είχαν απέναντί τους μια αδύναμη κυβέρνηση που βασιζόταν στη …βοήθειά τους!
Στις 12 Νοεμβρίου θα γίνονταν εκλογές για Συντακτική Συνέλευση! Η Ρωσία θα γινόταν δημοκρατία. Αυτό θα χάλαγε τα σχέδια του Λένιν όμως… Έτσι ετοίμασε το πραξικόπημα για 25 Οκτωβρίου και με τη βοήθεια του Τρότσκι επικράτησε όσων είχαν αντίρρηση. Στις 25 Οκτωβρίου 1917 20.000 οπλισμένοι ερυθροφρουροί κατέλαβαν την Αγία Πετρούπολη και συνέλαβαν όλα τα μέλη της Κυβέρνησης πλην του Πρωθυπουργού που διέφυγε!
Η Ρωσία , πλέον, βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Λένιν και των Μπολσεβίκων. Ο Λένιν, βέβαια ξεπλήρωσε και τους Γερμανούς με τη Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ το 1918 οπότε και όχι μόνο έβγαλε τη χώρα από τον πόλεμο, αλλά παρέδωσε και τεράστιες εκτάσεις της Ρωσίας στους Γερμανούς!!!! Άλλωστε γι’ αυτόν οι εχθροί ήταν οι Ρώσοι “αντιδραστικοί”.
Στις 18 Ιουλίου 1918 ο πρώην Τσάρος Νικόλαος δολοφονήθηκε μαζί με όλη του την οικογένεια στο Εκατερίνεμπουργκ όπου βρισκόταν φυλακισμένος. Η διαταγή ήρθε από το τοπικό Σοβιέτ αλλά δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια αν υπήρξε και διαταγή από τον Λένιν.
Το έδαφος ήταν πια ελεύθερο για τον Λένιν να εφαρμόσει το Σοσιαλισμό. Δεν πρόλαβε, όμως. Το 1924 πέθανε ύστερα από εγκεφαλικό. Το τί ακολούθησε είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Ο Τσώρτσιλ όταν έμαθε το θάνατο του Λένιν είπε: “Η γέννηση του Λένιν υπήρξε η μεγαλύτερη τραγωδία για τη Ρωσία. Ο θάνατός του η δεύτερη μεγαλύτερη τραγωδία. Ήταν ο μόνος που μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το σκοτεινό δρόμο στο οποίο ο ίδιος την έβαλε”.
Όσοι, αγιοποιούν το Λένιν, προφανώς αγνοούν το βρώμικο τρόπο ανάδειξής του και την πηγή χρηματοδότησής του. Γιατί μπορεί ο ίδιος να δικαιολογούσε με διάφορες ατάκες τη σχέση του με την πηγή χρηματοδότησής του αλλά η ουσία είναι πως όποιος συνεργάζεται με το μεγάλο κεφάλαιο, δεσμεύεται από αυτό και δεν σκοπεύει να το πολεμήσει…
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Γ.ΚΑΤΣΟΒΚΑ-ΜΑΛΙΓΚΟΥΔΗ, Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΡΩΣΙΑ
Γ.ΖΟΥΡΙΔΗΣ,Η ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ANDREYEV IGOR–LESHCHENKO LEONID,ΔΟΚΙΜΙΑ ΡΩΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
