Στις δημοτικές εκλογές του 1994 ο κ. Πάγκαλος είχε χαρακτηρίσει τον αντίπαλο του για τον δήμο της Αθήνας, κ. Αβραμόπουλο, ως τον «κύριο Τίποτα.» Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός είχε σκοπό να αποδώσει με την μέγιστη δυνατή πληρότητα την πολιτική χροιά του κ. Αβραμόπουλου. Άχρωμος, άοσμος και ιδεολογικά ανύπαρκτος είναι η εικόνα που θέλει να δίνει προς τα έξω ο κ. Αβραμόπουλος. Ο κ. Πάγκαλος εκτόξευσε τον χαρακτηρισμό ως κατηγορία, ο κ. Αβραμόπουλος θα τον εξέλαβε ως δωρεάν διαφήμιση.
Το θέμα με με την πολιτική του αέναους στρογγυλέματος είναι ότι δεν είναι πολιτικά μια ουδέτερη στάση. Ο άχρωμος και άοσμος πολιτικός είναι σαν το νερό, παίρνει το σχήμα του όποιου ποτηριού τύχει να το βάλεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η γραφειοκρατία, το βαθύ κράτος και τα οργανωμένα συμφέροντα κυβερνούν, ο πολιτικός προεδρεύει.
Σε πρόσφατο άρθρο του στο Politico ο κ. Αβραμόπουλος έγραψε για το θέμα του μεταναστευτικού: «Δεν μπορούμε και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να σταματήσουμε τη μετανάστευση. Η ανθρώπινη κινητικότητα θα καθορίζει ολοένα και περισσότερο τον 21ο αιώνα. Αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι γι αυτό, θα πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε τώρα. Η μετανάστευση είναι ένα συναισθηματικό, ευαίσθητο και πολιτικό ζήτημα. Συνέβαλε στο αποτέλεσμα των εκλογών στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μετανάστευση είναι η νέα μας πραγματικότητα.»
Όχι τα ανοιχτά σύνορα δεν είναι επιλογή συγκεκριμένων κυβερνήσεων και μια βαριά επιδοτούμενη δραστηριότητα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά κάτι σαν ένα αναπόφευκτο φυσικό φαινόμενο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το αποδεχτούμε ως τέτοιο και φυσικά να εφαρμόσουμε τις πολιτικές ένταξης και ενσωμάτωσης που υποστηρίζει η πεφωτισμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Πριν από μερικά χρόνια ο ΟΗΕ είχε κάνει ένα υπολογισμό για το πόσοι θα ήθελαν άμεσα να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη, ο αριθμός ήταν 250 εκατομμύρια. Φανταστείτε πόσο θα αυξανόταν αυτός ο αριθμός αν εφαρμοσθεί πλήρως η πολιτική των ανοιχτών συνόρων που ευαγγελίζεται ο κ. Αβραμόπουλος. Προφανώς και είναι δικαίωμα του κ. Αβραμόπουλου να λειτουργεί ως όργανο της γραφειοκρατίας του τομέα που υποτίθεται ότι διευθύνει και καθοδηγεί. Όμως, ο κ. Αβραμόπουλος θέλει οι πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών να τον μιμηθούν. Να γίνουν και αυτοί άοσμοι, άχρωμοι και εύκαμπτοι στις επιθυμίες της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
