Δεν εξεπλάγην όταν άκουσα διάφορες ετερόκλητες προσωπικότητες να εκφράζουν τη θλίψη τους για το θάνατο του κομμουνιστοσυμμορίτη Καπετάν Ερμή. Κλαυθμοί και οδυρμοί στις τάξεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της πολιτικής στέγης, που ο ίδιος επέλεξε κατά την επιστροφή του από την εξορία το 1978, ώστε να εξαργυρώσει με τον καλύτερο τρόπο τη «συμβολή» του στην πατρίδα.
Αυτό που με εξέπληξε ήταν η σιγή του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίον όμως πρόλαβε ο ανιψιός του, Κώστας Μπακογιάννης με ένα διθυραμβικό σχόλιο σε κοινωνικό δίκτυο, όπου τον αποκαλεί «σύμβολο για την πίστη στις ιδέες και το όραμα του καθένα μας». Έτσι απεκατεστάθη και η απότιση φόρου τιμής στην αριστερά και τους αγώνες της από πλευράς του ισχυροτέρου πολιτικού τζακιού στις μέρες μας.
Η οργή ωστόσο, για το σχόλιο του φερέλπιδος πρίγκηπος της δυναστείας των Μητσοτάκηδων ήταν μεγαλύτερη εντός των κόλπων της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί υπάρχει πληθώρα νέων ανθρώπων, οι οποίοι δεν δείχνουν να συμμερίζονται αυτήν την ανοχή απέναντι στην αριστερά και τους αιματηρούς «αγώνες» της. Έχουν βαρεθεί να βλέπουν να εκθειάζονται διάφοροι τέτοιοι αιωνόβιοι «παππούληδες», οι οποίοι στα νιάτα τους δεν υπήρξαν τίποτε άλλο παρά σφαγείς, βιαστές, πλιατσικολόγοι και προδότες. Προδότες, που πριν καν εκκενώσουν τη χώρα οι Γερμανοί, από τον Σεπτέμβριο του ’44 κιόλας, κατέσφαξαν χιλιάδες βασανισμένων και άοπλων Ελλήνων.
Εκείνο όμως που ενόχλησε περισσότερο, ήταν ο «δεύτερος γύρος» της δράσεως του εκλιπόντος καλού παππούλη. Διότι ο Βασίλειος Πριόβολος, αφού το 1981 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, διορίστηκε αντιπρόεδρος της Επιχειρήσεως Αστικών Συγκοινωνιών (ΕΑΣ). Ήταν η περίοδος που οι οδηγοί των λεωφορείων έβριζαν όποιον τολμούσε να τους κοιτάξει έστω και λίγο στραβά, οδηγούσαν με σαγιονάρα, τσιγάρο στο ένα χέρι και τον φραπέ στο άλλο και, φυσικά, είχα καταργήσει κάθε έννοια συνεπείας, απεργώντας μάλιστα για ψύλλου πήδημα.
Αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση το ’90, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παππούς του προαναφερθέντος πρίγκηπος, κατήργησε τότε την ΕΑΣ, κάνοντας μία αποτελεσματική ιδιωτικοποίηση, όπου οι απολυμένοι οδηγοί είχαν τη δυνατότητα να εξαργυρώσουν την απόλυσή τους με ένα λεωφορείο. Ο καλός παππούλης τότε και ο αρχισυνδικαλιστής της ΕΑΣ Κολλάς, έκαναν αντάρτικο, λιντσάριζαν και διεπόμπευαν τους «προδότες», κατεβάζοντάς τους από τα λεωφορεία και ξεβρακώνοντάς τους στη μέση του δρόμου.
Ε, και; Ο καλός παππούλης δεν πλήρωσε ποτέ και για τίποτε. Μη μου πει κανείς για την εξορία του στη Γιουγκοσλαβία και τη Ρουμανία. Μια χαρά πρέπει να πέρασε στους παραδείσους του οράματός του. Έφυγε τώρα και τον κλαίει σύσσωμη η πολιτική ελίτ της πατρίδος μας. Κι ύστερα κάποιοι επιμένουν ότι υπάρχει ισχυρή δεξιά σ’ αυτή τη χώρα…
