Η ηθική απαξία ως προς τον Εθνικό ύμνο της Πατρίδος μας, πράγματι αποτελεί την επίσημη στάση την Ελλαδικής συντεταγμένης Πολιτείας καθότι η δόλια διακοπή (Δια φωνασκιών, παραγωγής θορύβων δια χειριζομένων μηχανημάτων αναπαργωγής ήχου, ή δια παρεμβολής έτερων ισχυρών θορύβων)
ή ηχητική παρεμπόδιση δημόσιας ανακρούσεως του Εθνικού μας ύμνου, δεν συνιστά ποινικό αδίκημα.
Εν ολίγοις το ίδιο το Ελληνικό Κράτος, έχει αφήσει αρρύθμιστη νομικά την περίπτωση, κατά την οποία ο εκάστοτε «επίδοξος» δράστης, διακόψει ή παρεμποδίσει ηχητικώς, δια παντός πρόσφορου μέσου, ήτοι δια φωνασκιών, παραγωγής εκκωφαντικών θορύβων, ή μουσικής, την δημόσια ανάκρουση του εθνικού ύμνου, στα πλαίσια οιασδήποτε επίσημης ή μη τελετής.
Όπερ και τούτο σημαίνει, επί τη πράξει, ότι ο ως άνω τυχόν δράστης πράττει εσκεμμένα την ως άνω πράξη, ως εκδήλωση μίσους και περιφρόνησης προς τον ιερό εθνικό μας ύμνο, ουδείς νομιμοποιείται να του κάνει απολύτως τίποτε, φεύγει και κινείται ανάμεσά μας ανενόχλητος, παρά το γεγονός ότι έχει διαπράξει την βδελυρή και ανόσια αυτή πράξη, η οποία εν τέλει είναι σαφώς ηθικά επιλήψιμη, όμως ποινικά δεν κολάζεται, διότι δεν έχει ρυθμιστεί από τον Νόμο.
Το αξιοπερίεργον όμως είναι ότι το θεμελιώδες και μείζονος σημασίας «κενό» ελλείψεως νομικής προστασίας του Ελληνικού εθνικού μας ύμνου από κακόβουλες προσβολές, υπάρχει αποκλειστικά για τον εθνικός μας ύμνο αυτόν καθ’ αυτόν, διότι εις τον αντίποδα, υπάρχει ρητή πρόβλεψη στο άρθρο 155 του Π.Κ, περί της προστασίας του Εθνικού ύμνου άλλων Εθνών Κρατών και επάγομαι ακολούθως ίνα καταστήσω σαφή τα εξής :
H επίσημος Ελληνική σημαία, ως κορυφαίο σύμβολο της Εθνικής Κυριαρχίας και της εν γένει της Κρατικής εξουσίας , προστατεύεται εκ του άρθρου 181 του Ποινικού Κώδικος, πλην όμως όλως παραδόξως τούτο δεν συμβαίνει δια τον Εθνικό μας ύμνο, όπως προαναφέραμε και παραθέτω την οικεία διάταξη του άρθρου 181 του Ποινικού Κώδικα :
«όποιος, για να εκδηλώσει μίσος , περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει, ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία του Κράτους, ή έμβλημα της κυριαρχίας του τιμωρείται με φυλάκιση δύο (2) ετών»
Είναι λοιπόν πρόδηλο όπως προκύπτει εκ της ανωτέρω διάταξη δεν υφίσταται ρητή μνεία περί της προστασίας του εθνικού μας ύμνου, σε αντιδιαστολή, όπως ανέφερα διεξοδικώς ανωτέρω, με το αντίστοιχο άρθρο 155 του Π. Κ που άπτεται της προστασίας της προσβολής των συμβόλων ξένου κράτους το οποίο παραθέτω, αντιπαραβάλλοντάς το :
«¨Όποιος για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία, ή έμβλημα της κυριαρχίας ξένου κράτους που τελεί σε ειρήνη με την Ελλάδα και είναι αναγνωρισμένο από αυτήν ή διακόπτει ή ηχητικά παρεμποδίζει τη δημόσια ανάκρουση του εθνικού του ύμνου, τιμωρείται με φυλάκιση έξι μηνών ή με χρηματική ποινή, εφόσον η αμοιβαιότητα είναι εξασφαλισμένη τόσο κατά το χρόνο εκτέλεσης της πράξη, όσο και κατά το χρόνο εκδίκασής της. Η δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από αίτηση της ξένης κυβέρνησης.»
Η ως άνω παραδοξότητα και κραυγαλέα αντίφαση δια ένα τόσο καίριο ζήτημα, ουδέποτε έχει τεθεί και ουδέποτε έχει προφανώς απασχολήσει τα ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα.
Το κορυφαίο όμως εξ όλων είναι ότι ο Ελληνικός Ποινικός Κώδικας προβλέπει, όπως και ανέλυσα παραπάνω, στο άρθρο 155 την προστασία του εθνικού ύμνου ξένων εθνών κρατών και αφήνει στο άρθρο 181, πλήρως αρρύθμιστο το ζέον τούτο ζήτημα για τον ελληνικό εθνικό μας ύμνο και εν γένει δια την προστασία της πολιτισμικής παράδοση και εθνική ταυτότήτα.
Εν κατακλείδι αναφύονται καίρια ερωτήματα δια ποιόν λόγο συμβαίνει τούτο, διατί ημείς, ως έλληνες απαξιώνουμε, τους θεσμικούς Πυλώνες της εθνικής μας συνειδήσεως. Τις πταίει;
