Την εβδομάδα που πέρασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, επιχείρησε με άρθρο του σε εφημερίδα να δώσει ένα «ιδεολογικό μανιφέστο» της κυβερνητικής πολιτικής και μάλλον και της Νέας Δημοκρατίας, υπό την προοπτική του Μεγάρου Μαξίμου. Εντύπωση μου έκαναν τα όσα είπε του σχετικά με τον «πατριωτισμό». Έκανε συγκεκριμένα λόγο για:
«…έναν πατριωτισμό ανανεωμένο και εμπλουτισμένο, απελευθερωμένο από οποιαδήποτε σωβινιστική ή νατιβιστική διάσταση·που συνίσταται στην μη εγκατάλειψη των κοινωνικά αδυνάμων, στο σεβασμό των παραδόσεων που δεν παρεμποδίζουν την ατομική και συλλογική ευημερία, στην ασφάλεια και στην υπεράσπιση της φιλελεύθερης και δημοκρατικής πολιτείας.»
Τα όσα είπε ο κ. Οικονόμου, αξίζουν αρκετής ανάλυσης, καθώς η αφαίρεση του εθνικού στοιχείου από τον πατριωτισμό (βλ. νατιβισμό) τον μετατρέπει σε μια άνευ όρων υποστήριξη του κρατικού μηχανισμού.
Ο «ανανεωμένος» ή «νέος» πατριωτισμός δεν είναι κάτι που εισήγαγε όμως στην πολιτική σκηνή της χώρας ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Όταν το 2010 ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου μόλις μας έβαλε στο ΔΝΤ μάς μίλησε για το «νέο πατριωτισμό». Στη λογική του Γιώργου Α Παπανδρέου περί «νέου πατριωτισμού», συμπορεύτηκε και ο Αλέξης Τσίπρας όταν στις 4 Μαρτίου του 2008 σε συνάντηση του με τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια αναφερόμενος στον γεωγραφικό προσδιορισμό των Σκοπίων μας μίλησε για το νέο πατριωτισμό. Από τον χορό των «νεο-πατριωτών» δεν θα μπορούσε να λείπει η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου η οποία κατά την τελετή ανάληψης των καθηκόντων της στο Προεδρικό Μέγαρο, στις 13 Μαρτίου του 2020, αναφέρθηκε σ’ ένα «μέλλον που, με έμπνευση το ευρωπαϊκό όραμα, συνδέεται μ’ έναν νέο πατριωτισμό, ο οποίος δεν αντιστρατεύεται τον κοσμοπολιτισμό, αλλά αποτελεί προϋπόθεσή του». Ο νυν πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανήμερα της 25ης Μαρτίου θα τονίσει ότι «με συνείδηση ότι ο εχθρός, τώρα, είναι η πανδημία. Απέναντί της θα παρελάσουν, σήμερα, η ισχύς και η ενότητά μας. Σ’ αυτό το μέτωπο κρίνεται ο πατριωτισμός της ευθύνης».
Ο προσδιορισμός «νέος», «ανανεωμένος» ή ό,τιδήποτε άλλο δίπλα σε μια αξία που προέρχεται από τα βάθη της ιστορίας μας, όπως ο πατριωτισμός, δεν είναι κάτι τυχαίο. Στον χώρο της διαφήμισης, αυτού του είδους οι τακτικές ονομάζονται «λέξεις νυφίτσες». Σύμφωνα με έναν από τους απλούστερους ορισμούς της πρακτικής μια λέξη νυφίτσα είναι μια τροποποιητική λέξη που υπονομεύει ή έρχεται σε αντίθεση με την έννοια της λέξης, της φράσης ή της ρήτρας που συνοδεύει, όπως «γνήσιο αντίγραφο». Επίσης γνωστός ως νυφιστρισμός.
Οι Έλληνες δεν θέλουμε ούτε «νέους», ούτε «ανανεωμένους» πατριωτισμούς. Θέλουμε, τον απλό, τον φυσιολογικό, τον έμφυτο πατριωτισμό, που επέτρεψε στην χώρα μας να επιβιώνει για χιλιάδες χρόνια στην ιστορία. Ένα πατριωτισμό συνυφασμένο με το εθνικό στοιχείο στο σύνολό του, που αντιμετωπίζει τους Έλληνες ως λαό και όχι ως πληθυσμό.
