Εάν κάτι εύκολα αποδεικνύεί η κυβερνητική πορεία των τελευταίων μηνών, αυτό δεν είναι άλλο παρά το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «κληρονομήσει» την πασοκική ανωτερότητα ως προς την διαχείριση του «κύριου θέματος» κάθε ημέρας.
Οι Πολάκηδες και οι Κοντονήδες, με τα επικοινωνιακά τους πυροτεχνήματα όχι μόνον καταφέρνουν να φέρουν την κουβέντα εκεί που πρέπει να για να συσπειρώσουν την βάση τους, αλλά και αναγκάζουν την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη σε εσωστρέφεια. Πράγμα αστείο, καθώς συνήθως η εσωστρέφεια δεν είναι χαρακτηριστικό του κόμματος που πάει φούλ για εξουσία.
Και όμως τα καταφέρνει αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ με υποθέσεις όπως η τελευταία για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης το ζήτημα έχει λυθεί. Σταλινικοί, Πολποτικοί, Μαοϊκοί αντιμετωπίζονται ως αυτό που είναι. Δηλαδή κομμουνιστές. Άνθρωποι δηλαδή οι οποίοι πίστεψαν ότι μέσω του απόλυτου κρατικού ελέγχου θα μπορούσαν να μετασχηματίσουν την κοινωνία και να δημιουργήσουν έναν νέο ανθρωπότυπο, ο οποίος θα ταίριαζε στα θεωρητικά κατασκευάσματα των μαρξιστών. Και έκαναν εγκλήματα στην προσπαθειά τους αυτή. Αυτές ήταν οι «καλές προθέσεις» τις οποίες τους καταλόγισε ο Κώστας Καραμανλής, ανερχόμενος αστέρας της ΝΔ και τομεάρχης του κόμματος.
Δήλωση η οποία υπογραμμίζει με τον καλύτερο τρόπο την παντελή έλλειψη σοβαρής δεξιάς ιστορικής παρουσίας στην χώρα. Γιατί ας είμαστε σοβαροί, όταν μιλάμε για «δεξιά» στην χώρα αυτή από το ’74 και μετά αναφερόμαστε ουσιαστικά στην οικογένεια Καραμανλή. Και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που διαμορφώθηκε με βάση τις επιλογές της συγκεκριμένης οικογένειας. Η ανυπαρξία πολιτικού βάθους στην δεξιά σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην «ευελιξία» όσον αφορά τις ιδεολογικές βάσεις της ΝΔ και στην μονομανία της στις διαχειριστικές προτάσεις.
Ακόμη και σήμερα εάν μπεί κανείς στην ιστοσελίδα της ΝΔ θα διαβάσει τα εξής: «Οι ιδέες της Νέας Δημοκρατίας εκφράζουν αυθεντικά την ελληνική κοινωνία. Είναι οι ιδέες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού». Στην δε Wikipedia η ακριβής μετάφραση του όρου αυτού είναι το social liberalism. Εάν δε κανείς πάει παρακάτω στον ορισμό θα διαβάσει τα εξής: «Οι κοινωνικά φιλελεύθερες ιδέες και κόμματα τείνουν να θεωρούνται κεντρώα ή κεντροαριστερά». Και εκεί υπάρχει το τεράστιο χάσμα της Νέας Δημοκρατίας με το εκλογικό της κοινό. Το οποίο σύμφωνα με κάθε αποτύπωση του ίχνους του είναι τουλάχιστον κοινωνικά συντηρητικό ή και έστω οικονομικά φιλελεύθερο.
Γι’ αυτό λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα το οποίο μπορεί να αποδέχθηκε ένα μεγάλο μέρος του βαθέως ΠΑΣΟΚ αλλά παραμένει επί της ουσίας μια σκληρή ιδεολογική ομάδα καταφέρνει να … χορεύει στο ταψί την ΝΔ κάθε φορά που τίθεται ένα θέμα που αγγίζει ιδεολογικά σημεία.
Νικητές & Χαμένοι
