Η εξέλιξη της κομμουνιστικής και μαρξιστικής αντίληψης, οι ζυμώσεις, οι διασπάσεις, οι τριβές μέσα στο κόσμο της αριστεράς, έφεραν στο βάθρο του νικητή των ιδεολογικών ανταγωνισμών την λεγόμενη Νέα Αριστερά(1) και οδήγησαν στην σημερινή ιδεολογική ηγεμονία(2) της, επιφέροντας στις κοινωνίες κρίση ταυτοτήτων, πολιτικών αποφάσεων, αξιών και δομών.
Η θεωρία του ηθικού σχετικισμού, η κριτική θεωρία, οι θέσεις των ευρωκομμουνιστών και των αριστεριστών, στοχεύουν στην αποδόμηση όλων των παραδοσιακών και οργανικών δομών και ιεραρχιών, των μοτίβων και των συνεπακόλουθων συμπεριφορών, ανδρών και γυναικών, ενηλίκων και ανηλίκων, φτωχών και πλουσίων. Στόχος αυτών των ενεργειών είναι προφανώς η προσπάθεια για την επίτευξη του εξισωτισμού των πάντων για την δημιουργία ενός «νέου κόσμου» ή ενός «νέου ανθρώπου». Έτσι θέτονται υπό αμφισβήτηση χαρακτηριστικά, συμπεριφορές και λειτουργίες των ανθρώπων, ανάμεσα στις οποίες και ο ανδρισμός. Η ανδρική συμπεριφορά, το ύφος, ο ρόλος, τα χαρακτηριστικά, οι διαφορές μεταξύ των αντρικών πληθυσμών, τα ένστικτα, η σεξουαλικότητα των αντρών, η πατρότητα, οι αντρικές αξίες όπως η τιμή, η δόξα, ο ρόλος του προστάτη, αμφισβητούνται, περιορίζονται και εξετάζονται υπό το πρίσμα της (νέο)μαρξιστικής διαλεκτικής και της κριτικής θεωρίας(3). Κάθε ανδρικό μοτίβο, σύμφωνα με την νέα αριστερά, είναι ένα εργαλείο των αντρών για να επιβληθούν και να εκμεταλλευτούν και αυτό το οποίο ονομάζουμε ανδρισμό, δεν είναι παρά ένα κοινωνικό κατασκεύασμα με στόχο την επιβολή μιας ομάδας πάνω σε μια άλλη. Οι θεωρίες αυτές υπερισχύουν πλέον στο μεγαλύτερο μέρος του λεγόμενου «δυτικού κόσμου» και κυριαρχούν κατά κύριο λόγο στην παιδεία και την ακαδημαϊκή κοινότητα, στα ΜΜΕ, στον κινηματογράφο, στην μουσική βιομηχανία, στον τύπο, στις εκδόσεις και στην μόδα. Κρατούν την εξουσία σε πολλές χώρες όπως η Ελλάδα, ενώ διεισδύουν με σταθερό ρυθμό στις ατζέντες των κεντροδεξιών κομμάτων. Ασκούν τεράστια επιρροή στην νότιο και Λατινική Αμερική, κυριαρχούν στην πολιτική ζωή και την κυβέρνηση του Καναδά και αποτελούν την κυρίαρχη ιδεολογική γραμμή γραμμή της Ε.Ε.
Αυτή η ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή, εμφανίστηκε κατά τις δεκαετίες 50’ και 60’, όμως επί της ουσίας άρχισε να παρουσιάζει έναν εναλλακτικό τύπο άνδρα κατά την περίοδο του πολέμου των αμερικανών στο Βιετνάμ. Τότε, στις Η.Π.Α, εμφανίστηκαν τα κινήματα των λουλουδιών, της απελευθέρωσης των ναρκωτικών ουσιών, του φιλειρηνισμού, της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της μη βίας. Νέοι άντρες, φοιτητές και μη, ντυμένοι με προκλητικά για την εποχή ρούχα, ενίοτε υπό την επήρεια ουσιών, διαδήλωναν παθητικά κρατώντας λουλούδια κατά του πολέμου και του μιλιταρισμού. Δέχονταν να συνοδεύουν γυμνόστηθες και ημίγυμνες γυναίκες σε διαδηλώσεις και εκδηλώσεις πανεπιστημίων, ηρνούντο να σεβαστούν την σημαία και έθεταν για πρώτη φορά σε αμφισβήτηση (ουσιαστική αμφισβήτηση) το έως τότε αποδεκτό και κυρίαρχο πρότυπο. Υποτιμούσαν την σημασία της οικογένειας και του γάμου, την ατομική περιουσία, την εργασία και την αποταμίευση, τον Λόγο του Κυρίου, την ανάγκη για ευπρέπεια, ευγένεια και πειθαρχία και φημίζονταν για τα ομαδικά σεξουαλικά όργια τους. Ο νομοταγής, Χριστιανός, εργατικός, συντηρητικός, οικογενειάρχης και πατριώτης άντρας που σφαγιάστηκε στην κρεατομηχανή του Β’ΠΠ, βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν παθητικό, φιλειρηνιστή που έβλεπε παντού αδικίες και εκμετάλλευση και ήθελε να αμφισβητήσει τα πάντα στοχεύοντας στο χτίσιμο μιας ουτοπίας, ενίοτε με τα χρήματα των φορολογουμένων.
Από την εποχή εκείνη έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι και σήμερα τα πρότυπα των ανδρών δέχονται επίθεση από παντού. Η κυριαρχία του αριστερίστικου Χόλυγουντ, η πορνογραφία, το κοινωνικό κράτος, οι νόμοι που ευνοούν την επιμέλεια των παιδιών από τις γυναίκες σε περίπτωση διαζυγίου, η έλλειψη σοβαρής ανάγκης για χειρωνακτική εργασία, η μοντέρνα τέχνη και αρχιτεκτονική, η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας σε πολλές χώρες και η υποχώρηση του μιλιταρισμού, ιστοσελίδες και περιοδικά που θέλουν να κάνουν τους άντρες περισσότερος «φιλικούς στις γυναίκες» (βλέπε εκθήλυνση), αναρίθμητοι κανόνες , μέτρα και οδηγίες προστασίας και ασφάλειας για την καθημερινότητα και την ζωή, οδηγούν σε σύγχυση τους άντρες. Τα αγόρια μεγαλώνουν μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο δεν πρέπει να είναι ποτέ βίαια, επιθετικά, σκληραγωγημένα, αποφασιστικά, ενίοτε δίχως πατέρα, με πρότυπα τα οποία απέχουν από όσα μπορεί να εμπνεύσουν έναν άνδρα(7) , με κινούμενα σχέδια στα οποία προβάλλεται η ομοφυλοφιλία, η παγκόσμια ειρήνη, η ανοχή στην διαφορετικότητα, η θρησκευτική ουδετερότητα, ο πασιφισμός κλπ και έχοντας κατά νου πως δεν πρέπει ποτέ να φέρουν κατά οποιονδήποτε τρόπο, έναν «αδύναμο» ή «αδικημένο» σε δύσκολη θέση. Αργότερα στην εφηβεία τους θα πρέπει να είναι «καλοί πολίτες»(4), θα πρέπει να είναι προσεκτικοί (θα έχουν και νομικές επιπτώσεις) στους χαρακτηρισμούς τους προς τις γυναίκες, θα πρέπει να είναι ανθρωπιστές και ευαισθητοποιημένοι σχετικά με τους αδικημένους (πόσο διαδεδομένο στην ελληνική τηλεόραση, νέοι ωραίοι άντρες, με εντυπωσιακά τατουάζ να συζητούν με γυναίκες για γυναικεία εσώρουχα και για τον πόνο των μεταναστών;), θα πρέπει να περιορίζουν όσους έχουν master morality(5), θα πρέπει να αποφεύγουν την βία και θα πρέπει να βρίσκουν τον «ανδρισμό» μέσα στην ευαισθησία και την αλληλεγγύη. Κατά την ενηλικίωση θα αποτελούν μέλη μιας κοινωνίας πους τους προωθεί καλλυντικά και ρούχα τα οποία δημιουργούν υβριδικούς ανδρότυπους όπως οι metrosexual κλπ. Ενίοτε, τα περισσότερο παραδοσιακά στυλ, θα βουτηχτούν μέσα στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και η «μόδα» του neomasculinity θα παρουσιάζει έναν περισσότερο φαινομενικά αντρικό ανθρωπότυπο και μια περισσότερο ανδρική εμφάνιση, αλλά θα απαιτεί περισσότερο ενδιαφέρον για αυτήν, από ότι για την ουσία. Εν συνεχεία μέσα στον επαγγελματικό και κοινωνικό περίγυρο και ιστό, οι νέοι νόμοι και η αριστερίζουσα κοινωνική τάση, χτίζει μια γενιά νέων με εκθηλυμένα σώματα και αντίληψη, η οποία αδιαφορεί για την Τιμή της αλλά και για το σύνολο. Το 50% του Ελληνικού νέου αντρικού πληθυσμού, δεν επιθυμεί να πολεμήσει για την Πατρίδα του(6), ενώ η ολοένα και αυξανόμενη επιβολή των φεμινιστικών θεωριών, αποτρέπει τους άνδρες από το να διαμορφώσουν οι ίδιοι τον τρόπο προσέγγισης ερωτικών συντρόφων. Επιπρόσθετα ο εξευτελισμός της σεξουαλικής πράξης μέσω των αντιστοίχων κοινωνικών δικτύων, της πορνογραφίας και των νοοτροπιών (πχ one night stands), οδηγούν σε αύξηση του αριθμού των αντρών με σεξουαλικές δυσλειτουργίες και λειτουργούν προσθετικά στην μείωση του fertility rate. Ο μέσος αριθμός σεξουαλικών εμπειριών (δηλαδή εραστών) της μέσης γυναίκας, διαρκώς ανεβαίνει, με αποτέλεσμα οι άντρες να βλέπουν στις γυναίκες ολοένα και λιγότερο σημαντικά πράγματα. Η θεωρία της νέας αριστεράς οδηγεί τους υποστηρικτές της στο να βλέπουν ως ανάγκη το να έχουν ίδια σεξουαλική/ερωτική συμπεριφορά άντρες και γυναίκες, καθώς σύμφωνα με αυτούς, οι όροι αυτοί έχουν ελάχιστη βιολογική σημασία και μηδενική κοινωνική αξία, εφόσον αποτελούν κατασκευάσματα της Πατριαρχίας. Αυτό συνεπικουρεί στην κρίση των σημερινών ζευγαριών τα οποία είναι ολοένα και περισσότερο σε «χαλαρή σχέση», παρά προσηλωμένα από αγάπη και έρωτα. Ενδεικτικά στην Βρετανία το 60% των ζευγαριών δεν θεωρούν πως είναι ευτυχισμένα, ενώ ακόμη ένα 7% δεν… θέλει τον σύντροφο του(8). Το 60% των ερωτηθέντων ζευγαριών, σε έρευνα του National Opinion Research Center στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, δήλωσε επίσης δυστυχισμένο ενώ ακαδημαϊκοί κύκλοι και ΜΜΕ, διαρκώς προωθούν την «ζωή χωρίς παιδιά», πλήττοντας ξανά την σπουδαιότητα των ερωτικών σχέσεων. Παράλληλα αυξάνονται ο αριθμός των ανδρών που έχουν κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, που κάνουν κατάχρηση του αλκοόλ και έχουν βίαια ξεσπάσματα.
Κατ’επέκταση, η κρίση της ανδρικής «ταυτότητας» ή του ανδρισμού, συνεπάγεται και αλλοίωση των σχέσεων ανδρών και γυναικών, οι οποίες σχέσεις είναι σε άθλια κατάσταση εδώ και δεκαετίες, με διαρκώς αυξανόμενους τους αριθμούς των δυστυχισμένων ζευγαριών, των σεξουαλικά ανενεργών ή προβληματικών, των χωρισμών, καθώς και των ζευγαριών που δεν επιθυμούν να αποκτήσουν παιδιά. Παράλληλα η ολοένα και περισσότερο επιβαλλόμενη «αποδοχή», όχι απλά των ομοφυλόφιλων, αλλά και της ομοφυλοφιλίας, έχει οδηγήσει τις γυναίκες να πιστέψουν πως ο ανδρισμός είναι κάτι το εύπλαστο και το οποίο οι ίδιες μπορούν να τιθασεύσουν για να το κάνουν women friendly ή ακόμη και να το μιμηθούν ή υποκαταστήσουν όπως προβάλει το Χόλυγουντ με γυναίκες ηρωίδες, πολεμίστριες κλπ. Στο νομικό πλέον οπλοστάσιο έχουν προστεθεί διαφόρων ειδών ολοκληρωτικές διατάξεις περί αντιμετώπισης του σεξισμού η του κοινωνικού ρατσισμού, δημιουργώντας πλέον ένα περιβάλλον στο οποίο τα πάντα πρέπει να οδηγηθούν στην εκθήλυνση, την ευαισθησία και την κατανόηση. Τα πάντα πρέπει να φιλτραριστούν και να υπολογιστούν με βάση το συναίσθημα των υποτίθεται, ευπαθών ομάδων.
Τα παραπάνω αποτελούν στρατηγική νίκη της αριστεράς καθώς η καλλιέργεια των ανωτέρω συνθηκών ελαττώνει τις ανδρικές αντιδράσεις, κλονίζει τον εθνικό ιστό και τις παραδοσιακές σχέσεις και περιορίζει την ελευθερία έκφρασης και τις φυσικές εκφάνσεις των αντρών. Παράλληλα η απομάκρυνση των ανδρών από τον Θεό και την Εκκλησία, τους αποκόβει από την επαφή με το ανώτερο και τους περιορίζει σε έναν περισσότερο υλιστικά προσανατολισμένο κόσμο. Φυσικά ακόμα και σήμερα τα παραδοσιακά ανδρικά χαρακτηριστικά, βρίσκονται ζωντανά και έντονα, αν και όχι κυρίαρχα. Ένα μεγάλο μέρος των γυναικών επιλέγει άνδρες οι οποίοι φέρουν τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά. Ωστόσο οι διάφορες υπο-ομάδες που συναποτελούν ή συγκροτούν την πληθυσμιακή ομάδα αυτή, όπως για παράδειγμα άντρες που ασχολούνται με το κυνήγι, με τις πολεμικές τέχνες ή έχουν συνείδηση της υποχρέωσης για συντήρηση των παραδοσιακών ρόλων ή είναι φανατικά προσηλωμένοι στον ρόλο τους ως πατεράδες και σύζυγοι, δέχονται σιγά σιγά περιορισμούς μέσω διαφόρων νομικών αποφάσεων και οδηγιών της Ε.Ε ή παρουσιάζονται υποτιμητικά μέσω του κινηματογράφου και των ταινιών, όπου κάθε παραδοσιακός άντρας θα είναι οπισθοδρομικός, ανόητος, κακός, γραφικός, ίσως επικίνδυνος, αμόρφωτος, ενώ ειδικότερα οι λευκοί χριστιανοί θα παρουσιαστούν ως έχοντες κάποια «privileges» κλπ. Η κοινωνική μηχανική την οποία εφαρμόζει η νέα αριστερά, χρησιμοποιεί τον επιστημονισμό και διάφορες ορολογίες των κοινωνικών επιστημών, για να μπορέσει να «εξηγήσει», αιτιολογήσει ή αποδημήσει, όλα όσα μπορεί να οδηγούν στην συγκρότηση ιεραρχιών και ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών. Βασιζόμενη στην μποάζια ανθρωπολογία(9) και στην μαρξιστική σκέψη, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος είναι ένας λευκός πίνακας (tabula rasa) και μέσα του δεν υπάρχει τίποτα προγεγραμμένο, πεπρωμένο, η πνοή του Θεού, δεν υπάρχουν αιώνιες αλήθειες και αρχές, αλλά όλα είναι υλιστικά, εύπλαστα, και τεχνητά κατασκευάσματα, ο ιδεολογικός αγώνας της νέας αριστεράς αποδομεί κάθε πολιτιστικό μας χαρακτηριστικό θεωρώντας πως οι αποδομήσεις θα οδηγήσουν σε αλλαγές στο πολιτιστικό περιβάλλον και έτσι θα παύσουν αιωνίως η φτώχεια, η αδικία κλπ.
Σε αντίθεση όμως με τις αριστερές προσπάθειες, οι άνθρωποι και δη οι άντρες, είναι κατασκευασμένοι για τους ρόλους τους οποίους έχουν. Η καταπίεση των ενστίκτων και των λειτουργικών χαρακτηριστικών (να διδάσκονται τα αγοράκια να μην είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί), έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις φιλοσοφικές αρχές στις οποίες βασίστηκε και αναπτύχθηκε ο παγκόσμιος πολιτισμός, αλλά και στην εξελικτική ψυχολογία των αντρικού φύλου. Σε μικρό αλλά αυξανόμενο βαθμό, οι δυτικές κοινωνίες βλέπουν κάποιους αριθμούς ανδρών να αποκτούν αυτοενοχικά σύνδρομα, να δηλώνουν πως δεν επέλεξαν να είναι άντρες και δεν θέλουν να φέρονται καταπιεστικά ή ακόμα και να δηλώνουν πως θέλουν να τιμωρηθούν. Ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός άρθρων, βίντεο, podcasts κλπ, εμφανίζονται σε διάφορα κοινωνικά δίκτυα και δείχνουν άνδρες να κλαίνε επειδή θα πάνε για 6 (έξι) μήνες να υπηρετήσουν στον στρατό, να ζητούν συγνώμη που είναι άντρες και πολλά άλλα. Όσο περισσότερο ασκούν πόλεμο στον ανδρισμό, τόσο περισσότεροι άνδρες εμφανίζουν αυτοενοχικά σύνδρομα. Επιπρόσθετα η ανεργία, οι διαρκώς αυξημένες υλικές απαιτήσεις στις καταναλωτικές κοινωνίες, η αποκοπή του ανθρώπου από την οικογένεια, έχουν οδηγήσει στις Η.Π.Α το 9% του αντρικού πληθυσμού σε κατάθλιψη, ενώ το 30.6% εξ αυτών δήλωσε πως είχε ενοχές για το φύλο του (JAMA Psychiatry 2013). Παράλληλα σε όλες τις δυτικές χώρες αυξάνονται οι αυτοκτονίες ανδρών (πχ στην Βρετανία το 2014 το 78% των αυτοχείρων ήταν άντρες{10}), ενώ στις Η.Π.Α όπου το 50% των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο, περίπου το 90% των αντρών χάνει την επιμέλεια των παιδιών, και εξ αυτών των συνθηκών αρχίζουν να καταναλώνουν ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά χάπια.
Η συνήθης απάντηση των νεοαριστερών στα παραπάνω, είναι πως πρόκειται για κρίσεις που προκαλεί ο καπιταλισμός ή οι πατριαρχικές και αυστηρές κοινωνικές, τριμπαλικές και οικογενειακές δομές. Έτσι η αριστερά μπορεί να συνεχίσει την διαλεκτική(11) της και την κριτική της, αδιαφορώντας για το πραγματικό κόστος αυτών των θεωριών. Οι γυναίκες αποτελούν κατά αυτούς, καταπιεσμένο και εν δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο(12), ως εκ τούτου η αιτία της καταπίεσης αυτής απαντάται στον αντρισμό και την πατριαρχία. Όμως και ο ίδιος ο αντρισμός αποτελεί υποπαράγωγο της εκμετάλλευσης των υποκειμένων του από την βιομηχανική επανάσταση και την εργασία όπως ισχυρίστηκε στο βιβλίο του «Eros and Civilisation: A Philosophical Inquiry into Freud» ο Herbert Marcuse και η διάλυση των ρόλων των φύλων στοχεύει στην απελευθέρωση απάντων των ανθρώπων. Η αποτυχία του σοβιετικού ανθρωπότυπου και του αντίστοιχου ανδρότυπου (και των σχέσεων του άνδρα με την γυναίκα)(13), με τα οξύμωρα και τα παράδοξα που παρουσίαζε, έχει πλήρως αντικατασταθεί στην αριστερά, από τον άντρα που πρέπει να περιορίζει τις συμπεριφορές του. Εν τούτοις, οι τεχνολογικές εξελίξεις και η διαρκής μείωση της ανάγκης για χειρωνακτική εργασία, η μαζική είσοδος των γυναικών (ακόμα και με επιβαλλόμενες διατάξεις) στην αγορά εργασίας, η υποχρεωτική πλέον αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, και πολλές άλλες παράμετροι, συνεπικουρούν στην μετάλλαξη του ανδρικού προτύπου και του ανδρισμού, δίχως όμως να γίνεται αντιληπτό πως τούτες οι διαφοροποιήσεις δεν μπορούν να σταθούν στον χρόνο καθώς η πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, επιβάλλει οργανικά και πηγαία, συγκεκριμένα μοτίβα και συμπεριφορές.
1)Ο όρος έκανε πρώτη φορά την εμφάνιση του το 1950 στην Γαλλία ως «nouvelle gauche», όντας μια προσπάθεια δημιουργίας μια εναλλακτικής ανάμεσα στον σοβιετικό κομμουνισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Εν συνεχεία εξελίχθηκε σε πολιτικό κίνημα βασισμένο στις θεωρίες του Herbert Marcuse ο οποίος θεωρείται από τους αριστεριστές ως ο πατέρας της Νέας Αριστεράς. Ο όρος «αριστεριστής» αφορά εκείνο το κομμάτι της αριστεράς που βασίζεται στις θεωρίες της σχολής της Φρανκφούρτης και διαφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον κλασσικό κομμουνισμό ή την σοσιαλδημοκρατία.
2)Στην μαρξιστική σκέψη, ιδεολογική ηγεμονία ή πολιτιστική ηγεμονία είναι ο έλεγχος και η κυριαρχία που ασκεί η άρχουσα τάξη με στόχο να καθοδηγεί, χειραγωγεί και καταπιέζει την «κοινωνία», προστατεύοντας τα συμφέροντα της. Κατά την θεωρία του Ιταλού κομμουνιστή Antonio Gramsci, η αριστερά οφείλει να νικήσει στο πολιτιστικό/πολιτισμικό πεδίο, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ισότητα και την κατάργηση της εκμετάλλευσης που ασκούν οι έχοντες.
3)Η «κριτική θεωρία» είναι όρος που σύμφωνα με τον Max Horkheimer, αφορά την εφαρμογή των κοινωνικών επιστημών και τη κριτικής, σε κάθε ανθρώπινη ή/και κοινωνική συμπεριφορά, με στόχο « να απελευθερώσει το άτομο από τις καταστάσεις που το δεσμεύουν». Πρόκειται για μια καθαρά επιστημονιστική προσέγγιση που απαιτεί την εκ των άνω εφαρμογή μιας κοινωνικής μηχανικής. Ισχυρή επιρροή στην ανάπτυξη αυτών των απόψεων, έπαιξαν οι Theodor Adorno, Guy Debord, και Louis Althusser
4)Συμμορίες μικροκακοποιών, κλειστά γκρουπ οπαδών αθλητικών συλλόγων και άλλες ομάδες που κινούνται στο περιθώριο της νομιμότητας, φέρουν σε μεγάλο βαθμό αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά του ανδρισμού. Διαθέτουν ιεραρχία που σπάνια και δύσκολα κάποιος αμφισβητεί, πειθαρχία, έντονη σεξουαλικότητα, βλέπουν τα κέρδη τους ή τις «νίκες» τους μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο το οποίο τους δίνει την αίσθηση της κυριαρχίας και εν τέλει συγκροτούν φάρες και μικροφυλές, έξω από την επιρροή της πολιτιστικής ηγεμονίας της αριστεράς, υπερασπίζονται ότι είναι «δικό τους» κλπ.
5)Κατά Νίτσε.
6)Gallup international survey 2017.
7) Είναι σαφές πως άλλο πρότυπο θα δημιουργήσει ο μυθικός Ηρακλής ή ένας εθνικός ήρωας ή οι ιστορίες των σπαρτιατών και των ιπποτών, και άλλο πρότυπο ένας εξωγήινος, ένας μεταλλαγμένος ή μια τρανστζέντερ αφρικανικής καταγωγής υπερ-ηρωίδα, η οποία εκτοξεύει λέιζερ για να πιάσει ληστές τραπεζών ή οτιδήποτε άλλο.
8)Daily mail online, Μάιος 2010.
9)Franz Uri Boaz, αμερικανογερμανός ανθρωπολόγος ο οποίος ανέπτυξε μια θεωρία σύμφωνα με την οποία η ανθρώπινη συμπεριφορά εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από περιβαλλοντικές αλλαγές, την διατροφή, την υγεία κλπ.
10)Wikipedia, Gender differences in suicide
11)Αν και υφίσταντο διαφορές ανάμεσα στην μαρξιστική και την νεομαρξιστική διαλεκτική, οι δύο τάσεις την θεωρούν ως απόλυτη και μοναδική επιστημονική (και όχι μόνο) μέθοδο. Μάλιστα σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ:« Η μαρξιστική διαλεκτική είναι η μόνη επιστημονική μέθοδος γνώσης, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του διαλεκτικού και του ιστορικού υλισμού και είναι η επιστήμη των πιο γενικών νόμων της φύσης, της κοινωνίας και της νόησης.» Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της «Η κύρια ιδέα του διαλεκτικού υλισμού βρίσκεται στην αντίληψη της εξέλιξης του φυσικού κόσμου και την εμφάνιση νέων ιδιοτήτων που βρίσκονται στα νέα στάδια της εξέλιξης», έτσι η σχολή αυτή αποτελεί και την ουσιαστική πλατφόρμα ανάπτυξης του προγκρεσιβισμού.
12) Dialectic of Enlightenment, έργο των Max Horkheimer καιTheodor W. Adorno
13) http://www.theepochtimes.com/n3/2242535-the-failed-communist-experiment-with-free-love/
