Να κοιμάμαι ή να μην κοιμάμαι με τον ληστή μέσα στο δωμάτιο; Να έχω όπλο ή να μην έχω; Να δώσω ό,τι έχω και δεν έχω ή να αντισταθώ στους εισβολείς; Να ζει κανείς ή να μην ζει, όπως λέει και ο Αμλετ.
«Όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτω και την άλλην», λέει ο Χριστός (Ματθαίος 5:39-42). Ως καλός Χριστιανός ο Τόσκας το πήγε λίγο παραπέρα και είπε εν ολίγοις ότι «όστις σας κλέβει την ώρα που κοιμάστε, ου ξυπνήσετε, αλλά γυρίστε από το άλλο πλευρό». Είπε κι άλλα βέβαια, διότι είναι γνωστό ότι τέτοια εγκληματικότητα αντιμετωπίζεται με δηλώσεις. Ίσως αν δοκιμάσει και το ξεμάτιασμα να δούμε κάποιο αποτέλεσμα. Δεν ξέρω. Μία ιδέα λέω.
Η αλήθεια είναι ότι η συχνότητα και η βιαιότητα των περιστατικών καταδεικνύει ένα κανονικό πλιάτσικο πάνω σε άμαχο πληθυσμό. Είναι προφανές ότι οι διάφοροι κατσαπλιάδες, συνήθως ένοπλοι, έχουν αντιληφθεί ότι αφενός δεν διώκονται, αφετέρου αν διωχθούν, θα αφεθούν ελεύθεροι με τον νόμο Παρασκευόπουλου και θα μπορούν να χαρούν τα κλοπιμαία χωρίς πρόβλημα και να κάνουν την ζωή τους με τους κόπους άλλων. Τέλος είναι προφανές ότι κάποιο πολύ καλά οργανωμένο δίκτυο κλεπταποδόχων λειτουργεί επίσης ανενόχλητο, γιατί κάποιους πληρώνει. Ακολούθησε το χρήμα, follow the money, και θα βρεις τον ένοχο, λένε έξω. Το κάνει αυτό η αστυνομία άραγε;
Όντως ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Ένα δίκιο το έχει ο Τόσκας, ο οποίος έχει βαλθεί να μας το αποδεικνύει καθημερινώς. Και αυτός και το υπόλοιπο παρεάκι που κυβερνά. Η αλήθεια είναι επίσης ότι δεν είμαστε Φαρ Ουέστ. Στο Φαρ Ουέστ άλλωστε οπλοφορούν όλοι. Στην Κολομβία που είμαστε, αλλά παρέλειψε να μας το πει ο Τόσκας, οπλοφορούν μόνο οι εγκληματίες. Εάν έχω να διαλέξω ανάμεσα σε δύο μη αγγελικά πλασμένους κόσμους, αυτόν του Φαρ Ουέστ και αυτόν της Κολομβίας θα προτιμήσω αυτόν του Φαρ Ουέστ. Μου δίνει μία πιθανότητα παραπάνω να ζήσω, να προστατεύσω την οικογένεια μου και την περιουσία μου. Χρέος της Πολιτείας είναι να μας επιτρέψει να τα προστατεύσουμε νόμιμα και όχι να μας αφήνει στο έλεος του κάθε εγκληματία.
