Ευλογία. Δημιουργία. Αναγέννηση. Και εμείς ας «ζητήσουμε ανθρώπους» όπως δίδαξε ο Διογένης. Και δεν υπάρχει «άνθρωπος του κόσμου», χωρίς «πολίτευση» σε Έθνος. Ανθρώπους εθνικούς λοιπόν, ήτοι ελεύθερους και αληθινούς, όχι σαν επιδοτούμενους δούλους των επαίσχυντων επιδομάτων του κράτους. Γιατί «η ελευθερία δεν είναι δικαίωμα, αλλά καθήκον… και το κράτος αν στενοχωρεί το Έθνος, πρέπει αναγκαστικά να αλλάξει» όπως δίδαξε ο Δραγούμης. Μα «το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν, ό, τι είναι αληθές» όπως δίδαξε ο Σολωμός. Να τα ζητήσουμε να έλθουν. Γιατί είναι μυστήρια η χώρα που ζούμε, αυτή του Εμμανουήλ Ροΐδη και μετά των λόγων του «έκαστος τόπος έχει την πληγή του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας ομφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας». Μετά επτά χρόνων οικονομικής τραγωδίας, να έλθει έτος ανάκαμψης. Συνειδητοποίησης. Αυτογνωσίας.
Επαναπροσδιορισμού. Ωρίμανσης. «Να αγαπήσουμε την ευθύνη, να λέμε, εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω» όπως ο Καζαντζάκης. Ναι, «στην Ελλάδα, στη χώρα των παράλληλων μονολόγων» του Σεφέρη. Και πάλι να ζητηθεί. Διάλογος συμφωνίας πλέον. Για να έλθει. Όχι «αν» ζήτηθεί. Γιατί «το «αν» εσπάρθη πολλές φορές, αλλά δεν εφύτρωσε» μας διδάσκει ο Εθνάρχης Κολοκοτρώνης. Έχοντας το νού στην ιστορία, γιατί «εις το Βυζαντινόν Σημείον και Σταθμόν, πρέπει να στέκεται ο Έλλην, δια να εννοή σωστά τα πρίν του, τα έκτοτε και τα τώρα» όπως διδάσκει ο Γιαννόπουλος. Και θέλει πνεύμα. Και «πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια» όπως ο Άγιος Παίσιος διδάσκει. Και πώς να μην είναι χάλια, «αφού δεν υπάρχει μεγαλύτερος εξαναγκασμός (ώστε να γίνει κάτι πράξη) για ελεύθερους ανθρώπους, από το αίσθημα ντροπής της κατάστασης τους» όπως διδάσκει ο Δημοσθένης.
Και θέλει αλλαγή. Και τόλμη του κινδύνου. Αλλά οι «κρίσεις γεννούν Κροίσους» όπως λέει ο Ωνάσης, και «αν λατρέψουμε τον κίνδυνο, αυτός έχει καιρό να το ανταποδώσει» όπως διδάσκει ο Ελύτης. Να γεννηθεί ερωτικά εντός ημών ο καρπός των πόθων τούτων. «Και εξ όλων των καρπών ο μόνος, όστις δεν χρήζει ούτε καιρού, ούτε ώρας, δια να ωριμάση, είναι ο σατανικός έρως» όπως ο Παπαδιαμάντης δίδαξε. Να ζητήσουμε ειρήνη, αγάπη, εκπλήρωση εθνικών πόθων. Να ζητήσουμε να έλθουν το 2018!
