Σε αυτή την έρμη την χώρα για χρόνια ο κομμουνισμός είχε αν όχι τον θαυμασμό, τουλάχιστον την συναίνεση της κοινωνίας. Θες γιατί μας χαμογέλασε η τύχη- από τις λίγες φορές- κι εκεί που μία ευθεία γραμμή έκοβε την Ευρώπη στα δύο και έδινε όλα τα Βαλκάνια στον Στάλιν δωράκι, στην χώρα μας σαν να λοξοδρόμησε, σαν να κούνησε κάποιος το χέρι που χάρασσε γραμμές και μείναμε απ’έξω από τον κομμουνιστικό «παράδεισο». Οπότε δεν γευτήκαμε τις χαρές του, όπως τις γεύτηκαν άλλοι λαοί, που ακούν κομμουνισμός και τρέχουν. Θες γιατί το κομμουνιστικό αφήγημα ήθελε την αντίσταση «αριστερή» και τους κομμουνιστές θύματα και κατατρεγμένους μίας «κακής-φασιστικής-χίτικης» δεξιάς, η οποία, φοβική και ολίγιστη, ποτέ δεν κατάφερε να αντικρούσει το αφήγημα; Θες γιατί ως επί το πλείστον ήταν φτωχοί άνθρωποι και ως εκ τούτου συμπαθείς; Θες γιατί η χούντα τελικά κατάφερε αυτό που δεν κατάφερε ο συμμοριτοπόλεμος; Να εκ-κομμουνίσει όλη την χώρα και η αριστερά να κατακτήσει την διανόηση, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία και εντέλει την πολιτική ζωή;
Οποιες κι αν είναι οι αιτίες το αποτέλεσμα παραμένει ένα: ο κομμουνισμός ζει και βασιλεύει και δεν κυριεύει τον κόσμο, απλά καταστρέφει την χώρα μας, όπως κατέστρεψε και τις χώρες όπου επικράτησε. Χρόνια τώρα οι οπαδοί του θυμίζουν τους οπαδούς κάποιας θρησκευτικής σέχτας. Φανατισμένοι, κοντόφθαλμοι, κατέχουν την μία και παγκόσμια αλήθεια, όσοι δεν προσκυνούν τα μανιφέστα πρέπει με κάθε τρόπο να δουν το κομμουνιστικό φως το αληθινό, όσοι αρνούνται να το δουν θα δουν τι θα πάθουν. Μην βλέπετε τώρα που αναγκάζονται να προσαρμοστούν στους καπιταλιστικούς νόμους. Η ιστορία έχει δείξει πως μόλις τους καταλύσουν, ως άλλοι τζιχαντιστές, θα εφαρμόσουν την κομμουνιστική τους σαρία και όποιον πάρει ο Χάρος. Όχι μεταφορικώς, αλλά κυριολεκτικώς. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι ενίοτε αδυνατούν να συγκρατηθούν, όπως προχτές που ζήλεψαν το ISIS και έπιασαν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν, γιατί δεν συμφωνούν με τον Τρούμαν. Αυτό στην δική τους γλώσσα ονομάζεται «αντιιμπεριαλιστικός αγώνας». Στην γλώσσα που μιλάει ο κόσμος που δεν ανήκει σε σέχτες ονομάζεται «τρικυμία εν κρανίω».
Για να είσαι κομμουνιστής δεν χρειάζεται να ανήκεις στο ΚΚΕ. Άλλωστε έχουμε πλήθος τέτοιων παραδειγμάτων στην χώρα μας. Το παράδειγμα το έχουμε και σε κυβέρνηση. Αρκεί απλά να δηλώσεις αριστερός. Όπως λέμε ας πούμε ισλαμιστής και «μετριοπαθής» μουσουλμάνος. Ο κοινός παρανομαστής είναι ίδιος. Η ουσία των πεποιθήσεων δεν αλλάζει. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που θα καταλυθεί το Κράτος. Με ανατροπή (ΚΚΕ) ή με εκλογές (τί μου θυμίζει);
